Diyanet Tefsiri:
9. Zikir kelimesi, sûrenin ilk âyetinde geçen ve ikisi de özellikle Hz. Peygam-ber'in muhatap olduğu ilâhî vahiy için kullanılan Kur'an ve kitabı ifade etmekte*dir. Bu sebeple burada zikir kelimesini vahiy diye çevirmeyi uygun bulduk.
Yukarıda 6. âyette müşrikler alaylı bir ifadeyle, Hz. Muhammed'e vahiy di*ye bir şey gelmediğini ima etmişler ve onun bir mecnun olduğunu, dolayısıyla va*hiy dediği sözlerin Allah'tan değil cinlerden geldiğim veya söylediklerinin haki*katle ilgisi bulunmayan deli saçması olduğunu ileri sürmüşlerdi. İşte burada ''Ke*sin olarak bilesiniz ki bu vahyi kuşkusuz biz indirdik ve onu mutlaka koruyan da yine biziz" buyurularak onların bu iddiası açıkça reddedilmektedir. Şu halde bura*da "zikir"den maksat vahiy, korumadan maksat da vahiy sürecinde âyetlerin ilâhî olma özelliğini bozacak şekildeki herhangi bir dış etkiden vahyin korunmasıdır. Böylece -bağlamı da dikkate alındığında- âyette esas itibariyle müşriklerin vahye yönelik itirazları reddedilmekte, vahyin Allah'tan geldiği ve ona asla herhangi bir ilâvenin söz konusu olmadığı ve olamayacağı bildirmektedir.
Bununla birlikte Taberî, âyeti "Biz muhakkak ki Kur'an'ı koruyup içine onun aslında bulunmayan bir ifadenin, bir yanlışın karışmasını veya hükümlerin*de, hadlerinde, farzlarında bir eksiklik meydana getirilmesini engelleyeceğiz" şek*linde açıklamış[32] âyetteki korumayı münhasıran gelecekte vuku bulması muhtemel bir müdahaleye karşı koruma şeklinde anlayan bu yorum, müfessirlerin ve diğer âlimlerin büyük çoğunluğunca da benimsenmiştir, Buna göre daha önce*ki kutsal kitapların mâruz kaldığı ve genellikle tahrif terimiyle ifade edilen eksil*me, değişme, bozulma, kaybolma gibi haller Kur'an'ın başına gelmeyecek; Kur'an, Peygamber'e geldiği sekliyle âhirete kadar varlığını ve orijinalitesini ko*ruyacaktır. Çünkü Kur'an'ı resulüne indiren Allah, onu koruyacağını da vaad et*miştir ve O'mın vaadi haktır, kesindir. 'Nitekim, yazılı kültürün yaygın bulunma*dığı bir ortamda gelmiş olmasına rağmen, Allah'tan geldiği ve yazıya geçirildiği şekliyle korunabilmiş tek kutsal metin Kur'an'dır. Peygamber'in ağzından söz olarak dışa yansıdığı günden bugüne kadar bütün müslümanlar Kur'an'ı koruma*yı en kutsal görev bilmişler; başlangıçta daha çok ezberleyerek, sonraları da hem ezberleyip hem de yazıya geçirerek aslî şekliyle bugüne aktarılmasını sağlamışlar*dır. Her türlü yazım imkânlarının geliştiği, özellikle bilgisayar ortamının doğduğu günümüzde ve bundan sonraki dönemlerde ise kuşkusuz Kur'an'm korunması da*ha kolay olacaktır.
Bu âyetin, sûrelerin başındaki "besmelelerin ilgili sûrenin bir parçası ve do*layısıyla ilk âyeti olduğuna güçlü bir delil teşkil ettiğini düşünenler olmuştur. Ak*si halde bunların o sûrelerin başına sonradan eklendiğini kabul etmek gerekir ki böyle bir ekleme de konumuz olan âyetin hükmüne aykırıdır. [33] Ancak bunun Kur'an'ın korunmuşluğu üzerine aşırı hassasiyetten kaynaklanan isabetsiz bir yorum olduğu kanaatindeyiz.
Ayetin "...ve onu mutlaka koruyacak olan da yine biziz" kısmında, koruna*cağı bildirilenin Hz. Peygamber olduğuna dair görüşler de vardır. Nitekim yüce Allah, son derece elverişsiz şartlar içinde ortaya çıkıp İslâm'ı yaymaya çalışan re*sulünü pek çok zorluklara, amansız düşmanların baskı ve zulümlerine karşı koru*muş ve sonuçta hiçbir peygamberin ulaşamadığı genişlikte basanlar gerçekleştir*mesini sağlamıştır. Kuşkusuz Peygamber'in korunması, dolaylı olarak vahyin de korunması anlamını içerdiğinden her iki yorumu birleştirmek mümkündür. [34]
[32] XIV, 7
[33] Razı, XIX, 166
[34] Prof. Dr. Hayrettin Karaman, Prof. Dr. Mustafa Çağrıcı, Prof. Dr. İbrahim Kafi Dönmez, Prof. Dr. Sabrettin Gümüş, Kur’an Yolu:III/305-306.
