Hakikat kimsenin cebinde değil, Kur'an'ın içindedir. Çünkü; hakikat Allah'ındır (azze ve celle). Bu hakikati ne Risaleler de nede mektubatlarda bulamayyız. sadece bu gibi değerli eserlerde hakikatin işaretlerini görürüz. Siz o hakikati görüp oradan çıkarttığınız anlamı bizimle de paylaştığınız zaman, o hakikat hepimizin olur. Sizin; bu hakikati bizimle paylaşmanızdan biz rahatsızlık değil, belki onur duyarız, içimizden öne çıkan müslüman (mukarrebun) diyerek iftihar ederiz.
Azıcık Kur'an okuyan, Kur'an'ın ne olduğunu azıcık bilen bir insan; Kur'an hükümlerinin eğip bükülmesi ile kendini nasıl bir hüsrana uğratacağını çok dehşetli bir şekilde bilir. Çünkü, eğip büküldüğü iddia edilen kelimeler Allah'ın (celle celaluhu) kelimeleridir. Allah'ı (celle celaluhu) bilen de zaten böyle bir şeye tevessül etmez. Edenler de zaten kabak gibi sırıtıyor, bazen denk gelince hepimiz görüyoruz.
Hadisleri eğip bükme de bizim işimiz olamaz. Zira; Resulullah'ın (s.a.v.) sözlerine değişik anlamlar yüklemek, bizzat Resulullah'a (s.a.v.) iftira etmek ile eş anlamlıdır. Ki; bunu yapan zaten bu dünyadayken ateşteki yerini hazırlamış olur. Yüreğinde azıcık dahi olsa Peygamber sevgisi taşıyan bir müslüman bundan beridir.
Kafire merhamet olmaz, Kur'an da yoktur böyle bir ifade. Eğer olsa idi, Allah'ın hükümlerini kabul edip etmeme konusunda karşı karşıya gelindiğinde onlar ile savaşılması emr edilmezdi. Bırakın, salıverin gitsin, onların cezasını biz veririz denilirdi. Ama böyle denilmiyor ve bilakis savaşılması emr ediliyor. Kuluna tavsiye ettiği konudan, Alemlerin Rabbi (celle celaluhu) mi imtina edecek.
"Ey o bütün iman edenler! Ordu halinde kâfirlere çattığınız vakıt artık onlara arkalarınızı dönmeyin (savaşın)" ( Enfal : 15 )
Mutlak gaalip; Allah'tır (azze ve celle). Hakikat de sadece O'nun (celle celaluhu) dilemesidir. Ne senin, ne benim ne bir başkasının eseri değildir.
Bahsettiğiniz tehdide hepimiz muhatabız, dua edelim birbirimize ki azıp da şaşıranlardan olmayalım inşaallah.
Muhabbetle.
