Yüreğimin tozunu aldım...
Geç anladım zamanın da yorulacağını ve o güzelim saatlerin
de bir gün
duracağını. "Günaydın" dendiğinde karanlıklarla
savaşılmayacağını, "iyi uykular" dendiğinde
güneşin aranmayacağını.
Kimbilir belki yanlış bir yerden başlamıştı hayat, ama
doğmakla anlaşılmaz ki hayatın değeri. O müthiş kavuşmasını
görmeseydim bedenin toprakla, belki daha da anlamayacaktım
hayatın önemini.
Yüreğimin tozunu aldım dün gece. Geç anladım kıtaların da
hareket edebileceğini. Sanki yürek koca bir atlas da,
sınırları var.. Silinmez bölünmez sanki... ama dün gece...
Anladım artık o kadar da zor değil kıtaların hareketi.
İnsan zannediyor ki böyle gelmiş gidecek böyle. değil...
Anlamıyor bir afilli yumruk yüzüne değmedikçe. Belki bir
göktaşı, belki deprem, belki bir çift göz nebileyim. Bir
milat yani...ben sana döksem kelimeleri, toplasam roman
yazsam adına, mil çekiliyse gözlerine görebilir misin?
Gidince geri dönersin ama, döndüğünde aynı yerde misin? Ben
kelimelerimi sana açık ettim bunca zaman, hepsine değip
geçen rüzgar gibiydin. Dün gece tozunu aldım eskimiş
günlerin. Bunca zaman sızlamadı da yüreğin, şimdi mi
farkına vardın sevdiğinin.
Kader bir başka kaderle karışınca ancak kadermiş. Yoksa sen
dur orada öyle çini vazoda, dünyanın 9.harikası
gibi...kaderim kaderine değmedikten sonra ne fayda?
Ama geç...geç anladım yüreğimin bir yangın söndürücüye
ihtiyacı olduğunu . Ve o yangın söndürücünün kendi
gözyaşlarım olduğunu. Meğer kimse söndüremezmiş içimin
yangınını benden başka, meğer kimse ısıtamazmış yüreğimi,
ben istemeden . Şimdi koy bir yanına geçmişi, öbür yanına
gelecek günleri.. Hangisinin acısıdır kıtaları sallayan?..
Hangisidir takdire şayan?
Yüreğimin tozunu aldım dün gece. Tarihleri karaladım,
pusulamı kırdım, kitapları topladım, mektupları yırttım,
gemileri yaktım, çığlık çığlığa uzandı hayat kollarıma.
Yolculuk bitti ve kıtalarda kader buluşmaları..Ve seller
aşındırıyor artık yüreğimin duvarlarını. Ağlamak yok, hadi
artık sus. Deli çizgiler atmışsın bunca zaman boynuma. Ben
nice uysal çizginin içinde yeterince oyalanmışım.
Döndürülmüyor zaman en başa... Yüreğimden çekilen
kelimelere bir bak... neler söylüyor sana... Sen benim
güvercin kırılganlığımı unuttun da, söylesene biraz geç
kalmadın mı bana?
Gitme demişim yüreğime, gitmemiş.. Onca sözcük tıkılıp
kalmış, esirgenmiş. Sonra dökülmüş bir denizin ortasına,
değememiş kulaklarına. Hadi canım, beterin beteri var,
üzülmeyelim... Bir yangın varsa eğer ve sarmışsa tüm
bedenini, biri çıkar susturur ağlayan kelimelerini. Bundan
böyle düzgün çiz yüreğinin mühim çizgisini. Öyle düzgün çiz
ki, tütmesin o yangın yeri. Malum bir kabulleniş gerekir
filmin bittiği yeri.
Bir zamanlar gözlerimi kör, kulaklarımı sağır eden, hatsız
hudutsuz, sevgili. Bir zamanlar kıtaları hareket ettiren,
coğrafyayı değiştiren, hain savaşçı, kaçınılmaz barışçı.
Ben seni hiç bir zaman "kader" deyip
fırlatmadım ki . Yavaş yavaş eriyip gitti masumiyetin
bakirliği.
En güzel yerinde durdurdum şimdi, seyrediyorum eski filmi.
Baştan yazılabilir mi aynı senaryo, tekrar çekilebilir mi
aynı film, oyuncular hala aynı oyuncu mu? ... Gitme
demiştim yüreğime, gitmemiş bak... Giden başka
şeylermiş.... Tozunu aldım dün gece , orada sana ait
hiçbirşey kalmamış...
alıntı
Geç anladım zamanın da yorulacağını ve o güzelim saatlerin
de bir gün
duracağını. "Günaydın" dendiğinde karanlıklarla
savaşılmayacağını, "iyi uykular" dendiğinde
güneşin aranmayacağını.
Kimbilir belki yanlış bir yerden başlamıştı hayat, ama
doğmakla anlaşılmaz ki hayatın değeri. O müthiş kavuşmasını
görmeseydim bedenin toprakla, belki daha da anlamayacaktım
hayatın önemini.
Yüreğimin tozunu aldım dün gece. Geç anladım kıtaların da
hareket edebileceğini. Sanki yürek koca bir atlas da,
sınırları var.. Silinmez bölünmez sanki... ama dün gece...
Anladım artık o kadar da zor değil kıtaların hareketi.
İnsan zannediyor ki böyle gelmiş gidecek böyle. değil...
Anlamıyor bir afilli yumruk yüzüne değmedikçe. Belki bir
göktaşı, belki deprem, belki bir çift göz nebileyim. Bir
milat yani...ben sana döksem kelimeleri, toplasam roman
yazsam adına, mil çekiliyse gözlerine görebilir misin?
Gidince geri dönersin ama, döndüğünde aynı yerde misin? Ben
kelimelerimi sana açık ettim bunca zaman, hepsine değip
geçen rüzgar gibiydin. Dün gece tozunu aldım eskimiş
günlerin. Bunca zaman sızlamadı da yüreğin, şimdi mi
farkına vardın sevdiğinin.
Kader bir başka kaderle karışınca ancak kadermiş. Yoksa sen
dur orada öyle çini vazoda, dünyanın 9.harikası
gibi...kaderim kaderine değmedikten sonra ne fayda?
Ama geç...geç anladım yüreğimin bir yangın söndürücüye
ihtiyacı olduğunu . Ve o yangın söndürücünün kendi
gözyaşlarım olduğunu. Meğer kimse söndüremezmiş içimin
yangınını benden başka, meğer kimse ısıtamazmış yüreğimi,
ben istemeden . Şimdi koy bir yanına geçmişi, öbür yanına
gelecek günleri.. Hangisinin acısıdır kıtaları sallayan?..
Hangisidir takdire şayan?
Yüreğimin tozunu aldım dün gece. Tarihleri karaladım,
pusulamı kırdım, kitapları topladım, mektupları yırttım,
gemileri yaktım, çığlık çığlığa uzandı hayat kollarıma.
Yolculuk bitti ve kıtalarda kader buluşmaları..Ve seller
aşındırıyor artık yüreğimin duvarlarını. Ağlamak yok, hadi
artık sus. Deli çizgiler atmışsın bunca zaman boynuma. Ben
nice uysal çizginin içinde yeterince oyalanmışım.
Döndürülmüyor zaman en başa... Yüreğimden çekilen
kelimelere bir bak... neler söylüyor sana... Sen benim
güvercin kırılganlığımı unuttun da, söylesene biraz geç
kalmadın mı bana?
Gitme demişim yüreğime, gitmemiş.. Onca sözcük tıkılıp
kalmış, esirgenmiş. Sonra dökülmüş bir denizin ortasına,
değememiş kulaklarına. Hadi canım, beterin beteri var,
üzülmeyelim... Bir yangın varsa eğer ve sarmışsa tüm
bedenini, biri çıkar susturur ağlayan kelimelerini. Bundan
böyle düzgün çiz yüreğinin mühim çizgisini. Öyle düzgün çiz
ki, tütmesin o yangın yeri. Malum bir kabulleniş gerekir
filmin bittiği yeri.
Bir zamanlar gözlerimi kör, kulaklarımı sağır eden, hatsız
hudutsuz, sevgili. Bir zamanlar kıtaları hareket ettiren,
coğrafyayı değiştiren, hain savaşçı, kaçınılmaz barışçı.
Ben seni hiç bir zaman "kader" deyip
fırlatmadım ki . Yavaş yavaş eriyip gitti masumiyetin
bakirliği.
En güzel yerinde durdurdum şimdi, seyrediyorum eski filmi.
Baştan yazılabilir mi aynı senaryo, tekrar çekilebilir mi
aynı film, oyuncular hala aynı oyuncu mu? ... Gitme
demiştim yüreğime, gitmemiş bak... Giden başka
şeylermiş.... Tozunu aldım dün gece , orada sana ait
hiçbirşey kalmamış...
alıntı