Bir fırtınaydı ki;
Estikçe esti, dondurdu iliklerimizi
Kapanan sis perdelerinde güneş yüzünü gösterdi,
O zaman ki kuduran fırtına dindi,
Boran,
Tipi,
Süt liman misali...
Gün düştü ovaya,
Ateş düştü yüreğe,
Haberi gelmedi mi?
Yüreğim yanıyo ne’dem yiğidim, diyor Ispartalı’nın biri
Üşüyorum şiirinle çalkalanıyor yüreklerimiz,
Bu gidiş ani olmasına bizim için çok aniydi,
Lakin elimizde değil kader çizgimiz.
Yanağında ki yanıklar güneş yanığı değildi,
Mamakta içilip söndürülen samsun izmaritleriydi,
Sanki kendi söndürmüş gibi, ne dert yiğidim’e,
Köz olmuş yüreği,
Tatlı ikram eder işkencecisine…
Bir olmalıyız derdin ya,
Bir olalım birlik kuralım,
Birlik; sen gidince oldu be Yiğidim…
Seni tanımayanlar bile,
Koştu geldi mezarın başına da,
Seni tanıdığını zannettiklerimiz çakallar var ya,
Çok bozuldular, pek çok,
Akif’in evinde huzurla yatmana…
Ağaçlar ayakta ölür diyor, fikri hasmın,
Tek tabanca, dolu mavzer sanki tabiatın,
Resmetmiş sanki şiirinde Akif’im, tanımadan şahsın,
Ayakta olsa, belki alkışlardı seni mavi gözlü Nazım.
Meşaleni Kej dağından yaktın,
Meraklanma, aklın burada kalmasın sakın,
Meşalen kıvılcımlar halinde, Türkiye’nin dört bir yerinde,
Belki Bursa’da, belki Nizip’te,
Belki bir Ispartalı köylünün temiz yüreğinde…
en azından cengiz'in yüreğinde...
Aramızdan ayrılışının, Sonsuzluğun Sahibi Allah'a (Azze ve celle) kavuşmasının 1. yıldönümünde; sevgili ağabeyimiz, iftihar sebebimiz, kendini milletinin huzuruna ve özgürlüğüne adamış, derdini Allah'a (Celle celaluhu) havale etmiş, fikir ve aksiyon insanı sevgili Muhsin Ağabeyimizi rahmet ve dualarımız ile anıyoruz. Makamı Rasulullah'ın (s.a.v.) dizinin dibi olsun inşaallah.
Alah rızası için Fatiha!
(cengiz kaan)
Estikçe esti, dondurdu iliklerimizi
Kapanan sis perdelerinde güneş yüzünü gösterdi,
O zaman ki kuduran fırtına dindi,
Boran,
Tipi,
Süt liman misali...
Gün düştü ovaya,
Ateş düştü yüreğe,
Haberi gelmedi mi?
Yüreğim yanıyo ne’dem yiğidim, diyor Ispartalı’nın biri
Üşüyorum şiirinle çalkalanıyor yüreklerimiz,
Bu gidiş ani olmasına bizim için çok aniydi,
Lakin elimizde değil kader çizgimiz.
Yanağında ki yanıklar güneş yanığı değildi,
Mamakta içilip söndürülen samsun izmaritleriydi,
Sanki kendi söndürmüş gibi, ne dert yiğidim’e,
Köz olmuş yüreği,
Tatlı ikram eder işkencecisine…
Bir olmalıyız derdin ya,
Bir olalım birlik kuralım,
Birlik; sen gidince oldu be Yiğidim…
Seni tanımayanlar bile,
Koştu geldi mezarın başına da,
Seni tanıdığını zannettiklerimiz çakallar var ya,
Çok bozuldular, pek çok,
Akif’in evinde huzurla yatmana…
Ağaçlar ayakta ölür diyor, fikri hasmın,
Tek tabanca, dolu mavzer sanki tabiatın,
Resmetmiş sanki şiirinde Akif’im, tanımadan şahsın,
Ayakta olsa, belki alkışlardı seni mavi gözlü Nazım.
Meşaleni Kej dağından yaktın,
Meraklanma, aklın burada kalmasın sakın,
Meşalen kıvılcımlar halinde, Türkiye’nin dört bir yerinde,
Belki Bursa’da, belki Nizip’te,
Belki bir Ispartalı köylünün temiz yüreğinde…
en azından cengiz'in yüreğinde...
Aramızdan ayrılışının, Sonsuzluğun Sahibi Allah'a (Azze ve celle) kavuşmasının 1. yıldönümünde; sevgili ağabeyimiz, iftihar sebebimiz, kendini milletinin huzuruna ve özgürlüğüne adamış, derdini Allah'a (Celle celaluhu) havale etmiş, fikir ve aksiyon insanı sevgili Muhsin Ağabeyimizi rahmet ve dualarımız ile anıyoruz. Makamı Rasulullah'ın (s.a.v.) dizinin dibi olsun inşaallah.
Alah rızası için Fatiha!
(cengiz kaan)
