Ne büyük sözler duydum
Hiç bitmeyecek cinstendi
Ne gözler gördüm,
Hiç gelmeyecekleri beklerdi.
Bir veda sözü, bir hoşçakaldı ayrılık sanki,
Dolambaçsız söylenen, bir dağın inlemesi gibi
Zirvedeki sen,
Yamaçlardaki sevgiliye söyleyen.
Ne büyük umutları taşıyanlar gördüm,
En ufak olumsuzlukları dert edinen,
Bir gecenin karanlığından korkanlar gördüm,
Dışarıdaki ayazdan ziyade, içindekine direnen.
Ne büyük yeminler duydum, tutulmayacağı bilinen,
Ağlamamak adına gözyaşlarını biriktiren.
Oysa sebil olmuş damlalar, kahır yüklü,
Nerden bileyim, ayrılığa takılmış yüzüğü.
Sevgi adına ne söylesem, “ben de” diyen,
İffetini yüzüne ikinci örtü niyetine örten,
Dokunmadığım elleri ile ellerimde buz kesen,
Görmediğim gelinliğini kefen niyetine giyen.
Ayrılıksa; işte bak ! ayrıyız,
Ben bir başka alemde, seninle aynı yas’tayız,
Herkes ile her gün selam sabahtayız,
Bu aşk eskimiyor hiç, her gün; o, son akşamdayız.
Vuslat, ölüm demek artık biliyorum,
Sabr yüklü tesbihlere, yine sabr yüklüyorum,
Daha ne kadar sürer bu ömür, bilemiyorum
Ama bil ki can, bil ki birtanem; bekliyorum…!
Yürek yangını çok zor be gülüm!
Ormanlar gibi yansamda, görünmez tüttüğüm,
Hayalimde bir tek sen’sin, taşıyıp büyüttüğüm,
İşte bu sevgi, sana getireceğim yüzgörümlüğüm…!
[email protected]