Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh)’den, Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’i şöyle buyururken işittim:
“İsrail oğullarında kendi aralarında kardeşlik bağı kurmuş iki kimse vardı. Bunlardan birisi günah işler, diğeri ise büyük bir gayretle ibâdet ederdi. Gayretle ibâdet eden kişi diğerini günah işlerken gördükçe ona:
−Bu işten vazgeç derdi. Bir gün onun bir günah işlemekte olduğunu görünce ona:
−Bu işten vazgeç dediği halde o:
−Sen beni Rabbimle baş başa bırak, benim üzerime bir bekçi mi gönderildin? deyince ibâdet düşkünü şahıs:
−Allah’a yemin ederim ki Allah seni bağışlamaz ya da Allah seni cennete koymaz dedi. Derken ikisi de öldü ve her ikisi de âlemlerin Rabbinin huzurunda bir araya geldiler. Allah, gayretle ibâdet edene:
−Sen beni bilen birisi miydin? Yoksa benim elimde bulunanlara güç yetiren birisi miydin? diye sordu. Günahkâra da:
−Haydi, sen git, rahmetimle cennete gir, dedi. Ötekine de:
−Alın bunu, cehenneme götürün dedi.”
