Ramazan Ayına girmemiz nedeniyle farklı kanallardan bilgi bombardımınana tutulacağız.
Allah Rızası için uyanık olalım.Ahiretimizin mahvolmasına neden olacak bilgilere gönül bağlamayalım.
Sorumlu ve sual edileciğimiz Kur'an'ın ayetleri ile düşünelim. Aklımızı Kur'an ayetlerinin denetimine verelim. Verelim ki aklımız ricslenmesin/kirlenmesin.
Unutmayalım ki:
Allah`tan başka şefaatçi yoktur: Şefaat sadece Allah`a aittir.
Zümer; 44: " De ki: “Tüm şefaat Allah`a aittir. …”
Secde; 4: "… Sizin için O`nun astlarından bir veli ve şefaatçi yoktur. Hâlâ düşünüp öğüt almaz mısınız?"
Yüce Allah, kendilerinden razı olduğu kulları için, dilediğine şefaat/ yardım izni verebilir.
Allah`ın izni ve emri olmadan kimsenin kimseye şefaat/ yardım etmesi söz konusu değildir.
Allah`ın izni ile şefaat/ yardım edecekler de, ancak Allah`ın kendilerinden razı olduğu kulları için şefaat (yardım) edebilirler.
Yunus; 3: " … O`nun izni olmadan hiç kimse şefaat edemez….."
Enbiya; 26-28: "Onlar “Rahman çocuk edindi” dediler. Hâşâ, bundan münezzehtir O. Onlar lütuflandırılmış kullardır. Onlar O`nun sözünün önüne geçemezler; onlar yalnız O`nun emriyle iş yaparlar. O, onların önündekini de arkalarındakini de bilir. O`nun hoşnutluk verdiklerinden başkasına da şefaat (yardım) etmezler. Ve onlar O`nun haşyetinden titrerler."
Allah`ın kendilerinden razı oldukları, şefaat (yardım) edemezler, ancak şefaat (yardım) edilirler.
Yüce Allah, güzel bir şefaatle şefaat edene izin verdiği gibi, kötü bir şefaatle şefaat edene de izin verebilir:
Nisa; 85: "Kim güzel bir şefaatle (hayır ve iyiliklere aracı, vasıta olmakla) şefaat ederse, bundan kendisine bir sevap (hisse) vardır. Kim de kötü bir şefaatle (kötülüğe delil olmak ve yardım etmekle veya kötülük çığırını açmakla) şefaatte bulunursa, ondan kendisine bir günah payı vardır. Allah her şeye kadirdir."
Ahirette kimseye şefaat ettirilmeyecektir. O gün sadece Allah`ın izin verdikleri, bildikleri gerçeğe tanıklık edebilirler.
Bakara; 48: "Ve, hiçbir kimsenin başka bir kimseye herhangi bir şey için karşılık ödemediği, hiçbir kimseden şefaatin kabul edilmediği, kimseden fidyenin alınmadığı ve onların yardım olunmadığı günden sakının."
Bakara; 123:"Kimsenin kimse yerine bir şey ödemeyeceği, kimseden fidye kabul edilmeyeceği, şefaatin hiç kimseye yarar sağlamayacağı ve onların yardım olunmadığı günden sakının."
Ümmetinden günahkâr olanların günahlarının affedilmesi için, peygamberimizin Allah katında aracılık etmesi şeklindeki şefaat tarifi Kur`an`a ters bir anlayıştır.
Bu anlayış sahipleri bilmelidirler ki, anlayışlarını değiştirmezlerse, peygamberimizin şefaat değil, şikâyet ettiği ümmetine dahil olacaklardır.
Zümer;17:" Velleziynectenebüt tağute en ya'buduha ve enabu ilellahi lehümül büşra* febeşşir ıbadi;
Tağut ’tan, ona kulluk yapmaktan ictinab edip/kaçınıp Allah’a yönelenler var ya, onlar için büşra /müjde; vardır.Kullarımı müjdele!
Zümer;18;" Elleziyne yestemiünel kavle feyettebiune ahseneh ülaikelleziyne hedahümullahu ve ülaike hüm ulül elbab;"
Onlar ki, kavl’i /hakkani sözü işitirler de onun en güzeline tabi olurlar.İşte onlar kendilerini Allah’ın hidayet ettiği kimselerdir ve işte onlar saf akıl sahiplerinin ta kendileridirler.
Zümer;19:" Efemen hakka aleyhi kelimetül azâb efeente tünkızü men fiyn nar;"
Ya aleyhine azab kelimesi hakk olmuş kimse ise, Nar’da olan kimseyi mi sen kurtaracaksın?.
Zümer;20:" Lakinilleziynettekav Rabbehüm lehüm ğurefün min fevkıha ğurefün mebniyyetün tecriy min tahtihel’ enhar va'dAllah la yuhlifullahul miy’ad;"
Fakat Rablerinden ittika edenlere gelince, onlar için üst üste bina olunmuş, altlarından nehirler akan ğuraf /odalar, cennet vardır. Allah’ın va’didir. Allah mi’ad’ı /va’dettiği, hükmettiği şeyin gerçekleşmesini; va’dini bozmaz.
Furkan; 30: "Elçi de: “Rabbim, halkım Kur`an`ı terk etti” der. "
Allah Rızası için uyanık olalım.Ahiretimizin mahvolmasına neden olacak bilgilere gönül bağlamayalım.
Sorumlu ve sual edileciğimiz Kur'an'ın ayetleri ile düşünelim. Aklımızı Kur'an ayetlerinin denetimine verelim. Verelim ki aklımız ricslenmesin/kirlenmesin.
Unutmayalım ki:
Allah`tan başka şefaatçi yoktur: Şefaat sadece Allah`a aittir.
Zümer; 44: " De ki: “Tüm şefaat Allah`a aittir. …”
Secde; 4: "… Sizin için O`nun astlarından bir veli ve şefaatçi yoktur. Hâlâ düşünüp öğüt almaz mısınız?"
Yüce Allah, kendilerinden razı olduğu kulları için, dilediğine şefaat/ yardım izni verebilir.
Allah`ın izni ve emri olmadan kimsenin kimseye şefaat/ yardım etmesi söz konusu değildir.
Allah`ın izni ile şefaat/ yardım edecekler de, ancak Allah`ın kendilerinden razı olduğu kulları için şefaat (yardım) edebilirler.
Yunus; 3: " … O`nun izni olmadan hiç kimse şefaat edemez….."
Enbiya; 26-28: "Onlar “Rahman çocuk edindi” dediler. Hâşâ, bundan münezzehtir O. Onlar lütuflandırılmış kullardır. Onlar O`nun sözünün önüne geçemezler; onlar yalnız O`nun emriyle iş yaparlar. O, onların önündekini de arkalarındakini de bilir. O`nun hoşnutluk verdiklerinden başkasına da şefaat (yardım) etmezler. Ve onlar O`nun haşyetinden titrerler."
Allah`ın kendilerinden razı oldukları, şefaat (yardım) edemezler, ancak şefaat (yardım) edilirler.
Yüce Allah, güzel bir şefaatle şefaat edene izin verdiği gibi, kötü bir şefaatle şefaat edene de izin verebilir:
Nisa; 85: "Kim güzel bir şefaatle (hayır ve iyiliklere aracı, vasıta olmakla) şefaat ederse, bundan kendisine bir sevap (hisse) vardır. Kim de kötü bir şefaatle (kötülüğe delil olmak ve yardım etmekle veya kötülük çığırını açmakla) şefaatte bulunursa, ondan kendisine bir günah payı vardır. Allah her şeye kadirdir."
Ahirette kimseye şefaat ettirilmeyecektir. O gün sadece Allah`ın izin verdikleri, bildikleri gerçeğe tanıklık edebilirler.
Bakara; 48: "Ve, hiçbir kimsenin başka bir kimseye herhangi bir şey için karşılık ödemediği, hiçbir kimseden şefaatin kabul edilmediği, kimseden fidyenin alınmadığı ve onların yardım olunmadığı günden sakının."
Bakara; 123:"Kimsenin kimse yerine bir şey ödemeyeceği, kimseden fidye kabul edilmeyeceği, şefaatin hiç kimseye yarar sağlamayacağı ve onların yardım olunmadığı günden sakının."
Ümmetinden günahkâr olanların günahlarının affedilmesi için, peygamberimizin Allah katında aracılık etmesi şeklindeki şefaat tarifi Kur`an`a ters bir anlayıştır.
Bu anlayış sahipleri bilmelidirler ki, anlayışlarını değiştirmezlerse, peygamberimizin şefaat değil, şikâyet ettiği ümmetine dahil olacaklardır.
Zümer;17:" Velleziynectenebüt tağute en ya'buduha ve enabu ilellahi lehümül büşra* febeşşir ıbadi;
Tağut ’tan, ona kulluk yapmaktan ictinab edip/kaçınıp Allah’a yönelenler var ya, onlar için büşra /müjde; vardır.Kullarımı müjdele!
Zümer;18;" Elleziyne yestemiünel kavle feyettebiune ahseneh ülaikelleziyne hedahümullahu ve ülaike hüm ulül elbab;"
Onlar ki, kavl’i /hakkani sözü işitirler de onun en güzeline tabi olurlar.İşte onlar kendilerini Allah’ın hidayet ettiği kimselerdir ve işte onlar saf akıl sahiplerinin ta kendileridirler.
Zümer;19:" Efemen hakka aleyhi kelimetül azâb efeente tünkızü men fiyn nar;"
Ya aleyhine azab kelimesi hakk olmuş kimse ise, Nar’da olan kimseyi mi sen kurtaracaksın?.
Zümer;20:" Lakinilleziynettekav Rabbehüm lehüm ğurefün min fevkıha ğurefün mebniyyetün tecriy min tahtihel’ enhar va'dAllah la yuhlifullahul miy’ad;"
Fakat Rablerinden ittika edenlere gelince, onlar için üst üste bina olunmuş, altlarından nehirler akan ğuraf /odalar, cennet vardır. Allah’ın va’didir. Allah mi’ad’ı /va’dettiği, hükmettiği şeyin gerçekleşmesini; va’dini bozmaz.
Furkan; 30: "Elçi de: “Rabbim, halkım Kur`an`ı terk etti” der. "