Bir yerlerde tikanip kaldiginda hayat, soluk almak güçlestiginde,
Yüregin susup, mantigin sürüklemeye basladiginda ayaklarini,
Daglara dönmeli yüzünü insan.
Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüregini ferahlatacak;
Yeni insanlarla 'tanismali, yeni kesifler yapacak....
Hep isteyip de, bir gün yaparim diye erteledigi ne varsa, Gerçeklestirmeyi denemeli!
Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklastigini; zamanin bir nehir,
Kendisinin bir sal olup da, O dursa da yolculugun devam ettigini anlamali.
Bas döndürücü bir hizla geçiyorsa birbirinin ayni günler,
Her aksam ayni can sikintisiyla eve giriliyorsa,
Degistirmeye çalismali bir seyleri;
Küçük seylerle baslamali belki; örnegin, bir kaç durak önce inip
Servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüregine takmali günes gözlüklerini;
Gördügünü hissedebilmeli!
Sagligini kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce,
Degerli olabilmeli hayat!
Illa büyük acilar çekmemeli, küçük mutluluklari fark etmek için!
Baskasinin yerine koyabilmeli kendini;
Aglayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli!
Aglayana omuz, inleyene çare olabilmeli!
Su adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamali; Sevgisiz, soysuz kalarak!
Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden,
Derin bir soluk alip, hapsetmeli kokusunu içine...
Günesin dogusunu seyretmeli arada bir, seher yeli oksamali saçlarini...
Karda, yagmurda; sevincine, coskusuna; firtinada boranda; Öfkesine, isyanina ortak olabilmeli doganin!
Bir çocugun ilk adimlarinda umudu; bir gencin düslerinde gelecegi;
Bir yaslinin hatiralarinda geçmisi görebilmeli! Çalismadan basarmayi, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu Olmayi beklememeli!
Ama küçük, ama büyük; her hayal kirikligi, her aci; Bir firsat yasamdan yeni bir seyler ögrenebilmek için; kaçirmamali!
Çünkü; hiç düsmemissen, el vermezsin kimseye kalkmasi için, hiç Çaresiz kalmamissan, dermani olamazsin dertlerin; aglamayi bilmiyorsan, Nesesizdir kahkahalarin;
Merhaba dememissen, anlamsizdir elvedalarin...
Ne, herkesi düsünmekten kendini, ne; kendini düsünmekten herkesi unutmamali!
Bilmeli; çok kisa oldugunu hayatin; hep vermek ya da hep almak için...
Sadece, anlatacak bir seyleri oldugunda degil,
Söyleyecek bir sey bulamadiginda da dinleyebilmeli!
Akli ve kalbiyle katilabilmeli sohbetlere...
Hafizasi olmali insanin; hiç degilse, ayni hatalari, ayni bahanelerle tekrarlamamasi için!
Sorulari olmali, yanitlari bulmak için bir ömür harcayacak! Dostlari olmali, ruhunun ve zihninin sinirlarini zorlayacak!
Herkese yetecek kadar büyük olmali sevgisi;
Ama, kapasitesi sinirli olmali yüreginin ki, hakkini verebilsin sevdiklerinin;
Zaman bulabilsin; Bir tesekkür, bir elveda için...
Yasam dedikleri bir sinavsa eger; Asla vazgeçmemeli sevmek ve ögrenmekten;
Ama, herkesi sevemeyecegini de her seyi bilemeyecegini de fark edebilmeli insan!
Tipki, her seye sahip olamayacagi gibi...
Zamanin ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayati...!
can dündar