Tesbih Çekme Adeti Üzerine Bir Rivayet
Ömer b. Yahya dedesinden nakletmiştir:
Sabah namazından önce Abdullah b. Mes’du’un kapısında oturuyorduk. Evinden çıkınca beraber mescide yürüyecektik. Ebu Musa'l Eşari yanımıza geldi. "Abdullah daha çıkmadı mı?" diye sordu. "Hayır" dedik. O da bizimle beklemeye başladı. Derken Abdullah evinden çıktı. Hepimiz kalkıp etrafını sardık.
Ebu Musa ona dedi ki: "Ey Abdullah. Demin mescidde garibime giden bir olay gördüm. Fakat,bereket versin ki, hayırlı bir iş olarak görünüyordu."
Abdullah: "Neydi o iş?" diye sordu.
Ebu Musa: "Yaşarsan (beklersen) sen de görürsün" dedi.
Sonra şöyle anlattı: "Mescidde halka olmuş cemaatler gördüm. Her halkada bir adam, elinde çakıl taşları olduğu halde komut veriyordu: 'Yüz defa tekbir!' Cemaat yüz tekbir getiriyordu. Sonra aynı adam: 'Yüz defa la ilahe illallah!' diyordu. Cemaat emrin gereğini yerine getiriyordu. Sonra adam: 'Yüz defa subhanellah!' diye tekrar komut veriyor ve cemaat gene emre uyuyordu."
Abdullah: "Sen onlara bir şey söylemedin mi?"
Ebu Musa: "Hayır, hiç bir şey demedim. Senin görüşünü almak istedim."
Abdullah: "Sen onlara: 'Siz o çakıl taşlarıyla günahlarınızı sayın, ben size hayrınızın eksilmiyeceğine garanti vereyim', diyemedin mi?"
Sonra Abdullah mescide yürüdü. Biz de beraber gittik. Mescide gelince bu halkalardan birine rastladı. Tepelerine dikildi:
Abdullah: "Nedir sizin şu yaptığınız?"
Onlar: "Ey Abdullah, bunlar çakıl taşları, tekbir, tahlil ve tesbihlerimizi sayıyoruz..."
Abdullah: "Siz o taşlarla günahlarınızı sayın, ben size hayrınızın eksilmiyeceğine garanti veriyorum. Ey Muhammed ümmeti!.. Helakiniz ne de hızlı yaklaşıyor!.. Hem de aranızda bu kadar sahabe varken, Resululllah’ın kefeni daha nemlenmemişken, yemek tabağı henüz kırılmamışken... Beni kudretiyle saran Allah adına söyleyin: Siz Muhammed ümmetinden daha mı fazla hidayette olan bir ümmetsiniz?.. Yoksa siz dalalet kapısını açanlar mısınız?!.."
Onlar: "Ey Abdullah, Allah’a andolsun ki bizim hayır işlemekten başka niyetimiz yok..."
Abdullah:
"Nice hayır uman insan var ki asla umduğu hayrı bulamamıştır. Resulullah: 'Kuran okuyan, fakat okudukları kalplerine işlemeyen' bir topluluk tarif etmişti. Andolsun ki, sanki o tarife uyanların çoğunluğu sizin aranızda..." Sonra onlardan yüz çevirip ayrıldı.
(Darimi (Sünen-i Mukaddime 23. bab 210 no’lu rivayet.)
Ömer b. Yahya dedesinden nakletmiştir:
Sabah namazından önce Abdullah b. Mes’du’un kapısında oturuyorduk. Evinden çıkınca beraber mescide yürüyecektik. Ebu Musa'l Eşari yanımıza geldi. "Abdullah daha çıkmadı mı?" diye sordu. "Hayır" dedik. O da bizimle beklemeye başladı. Derken Abdullah evinden çıktı. Hepimiz kalkıp etrafını sardık.
Ebu Musa ona dedi ki: "Ey Abdullah. Demin mescidde garibime giden bir olay gördüm. Fakat,bereket versin ki, hayırlı bir iş olarak görünüyordu."
Abdullah: "Neydi o iş?" diye sordu.
Ebu Musa: "Yaşarsan (beklersen) sen de görürsün" dedi.
Sonra şöyle anlattı: "Mescidde halka olmuş cemaatler gördüm. Her halkada bir adam, elinde çakıl taşları olduğu halde komut veriyordu: 'Yüz defa tekbir!' Cemaat yüz tekbir getiriyordu. Sonra aynı adam: 'Yüz defa la ilahe illallah!' diyordu. Cemaat emrin gereğini yerine getiriyordu. Sonra adam: 'Yüz defa subhanellah!' diye tekrar komut veriyor ve cemaat gene emre uyuyordu."
Abdullah: "Sen onlara bir şey söylemedin mi?"
Ebu Musa: "Hayır, hiç bir şey demedim. Senin görüşünü almak istedim."
Abdullah: "Sen onlara: 'Siz o çakıl taşlarıyla günahlarınızı sayın, ben size hayrınızın eksilmiyeceğine garanti vereyim', diyemedin mi?"
Sonra Abdullah mescide yürüdü. Biz de beraber gittik. Mescide gelince bu halkalardan birine rastladı. Tepelerine dikildi:
Abdullah: "Nedir sizin şu yaptığınız?"
Onlar: "Ey Abdullah, bunlar çakıl taşları, tekbir, tahlil ve tesbihlerimizi sayıyoruz..."
Abdullah: "Siz o taşlarla günahlarınızı sayın, ben size hayrınızın eksilmiyeceğine garanti veriyorum. Ey Muhammed ümmeti!.. Helakiniz ne de hızlı yaklaşıyor!.. Hem de aranızda bu kadar sahabe varken, Resululllah’ın kefeni daha nemlenmemişken, yemek tabağı henüz kırılmamışken... Beni kudretiyle saran Allah adına söyleyin: Siz Muhammed ümmetinden daha mı fazla hidayette olan bir ümmetsiniz?.. Yoksa siz dalalet kapısını açanlar mısınız?!.."
Onlar: "Ey Abdullah, Allah’a andolsun ki bizim hayır işlemekten başka niyetimiz yok..."
Abdullah:
"Nice hayır uman insan var ki asla umduğu hayrı bulamamıştır. Resulullah: 'Kuran okuyan, fakat okudukları kalplerine işlemeyen' bir topluluk tarif etmişti. Andolsun ki, sanki o tarife uyanların çoğunluğu sizin aranızda..." Sonra onlardan yüz çevirip ayrıldı.
(Darimi (Sünen-i Mukaddime 23. bab 210 no’lu rivayet.)