Tefekkürün kadar hürsün!
Güneş,her sabah sanki bize tebessüm ediyor ve hal lisanıyla selam vererek ''Uyan!'' diyor.''Sana bu sabah hayat defterinden bir sayfa açıldı,bakalım nasıl dolduracaksın bu sayfayı ki o,kıyamet gününde senin önüne getirilecek ve ''Kitabını oku'.Bugün sana hesap sorucu olarak kendi nefsin yeter!''
(isra-14)
Tefekkürün kadar büyüksün...Nereden gelip,nereye gittiğini,neyi neden yaptığını sorgulayabildiğin ölçüde yüreklisin...Alıp başını ellerinin arasına,avanı ve hedeflerini düşünebildiğin,günlerinin ve gecelerinin ne kadarının davanla dolu geçtiğini sorabildiğin ve ''yanlış giden bir şeyler var'' tespitine ulaştığında hayatını yeniden tanzim edebilme cesaretini gösterebildiğin derecede kıymetlisin...Daha mühimi var;Tefekkürün kadar hürsün.Hürsün;çünkü basmakalıp düşüncelerin,klişe ifadelerin esiri olmaktan kurtulmuşsun.'ın sana takdir ettiği alan içerisinde,O'na kulluğun fani olan her şeyden azade olmak anlamına geldiğini bilerek,kendin olmak yolunda insiyatif kullanabiliyorsun.Aynen ''Müslüman olur musun?'' teklifi karşısında bir an bunu babasına sorup sormamak arasında gidip gelen ama daha sonra şu harika ifadesi ile Hz. Ali gibi hürsün yani : '' beni yaratırken babama mı sordu ki,şimdi ben ona sorayım?''
Yüzleşmemiz gereken bir şey var:Soru sorabiliyor muyuz?Mesela neden büyük,kıymetli ya da yürekli olmak gerekiyor,bunu biliyor muyuz?Sorularımız bizi yeni kapıların önüne getiriyor mu?Okumak,muzakere etmek,düşünmek,sonra yeniden okumak,yeniden müzakere etmek ve yeniden düşünmek gibi içtikçe susuzluğumuzu arttıracak,yoruldukça dinlendirecek,dinlendikçe yoracak bir yolculuk var önümüzde;bunu gözümüz kesiyor mu?Akabinde ''Ya olacağım,ya öleceğim'' şeklinde bir azmi kuşnabiliyor muyuz?Düşünmüş olmak için değil;hayatın içine girmek,hayatı ihya etmek,düzeltmek ve dümdüz gidebilmek için düşünmeye var mıyız?
Eğer varsak,önce bunun usulünü öğrenmeliyiz...
(alıntı)
Güneş,her sabah sanki bize tebessüm ediyor ve hal lisanıyla selam vererek ''Uyan!'' diyor.''Sana bu sabah hayat defterinden bir sayfa açıldı,bakalım nasıl dolduracaksın bu sayfayı ki o,kıyamet gününde senin önüne getirilecek ve ''Kitabını oku'.Bugün sana hesap sorucu olarak kendi nefsin yeter!''
(isra-14)
Tefekkürün kadar büyüksün...Nereden gelip,nereye gittiğini,neyi neden yaptığını sorgulayabildiğin ölçüde yüreklisin...Alıp başını ellerinin arasına,avanı ve hedeflerini düşünebildiğin,günlerinin ve gecelerinin ne kadarının davanla dolu geçtiğini sorabildiğin ve ''yanlış giden bir şeyler var'' tespitine ulaştığında hayatını yeniden tanzim edebilme cesaretini gösterebildiğin derecede kıymetlisin...Daha mühimi var;Tefekkürün kadar hürsün.Hürsün;çünkü basmakalıp düşüncelerin,klişe ifadelerin esiri olmaktan kurtulmuşsun.'ın sana takdir ettiği alan içerisinde,O'na kulluğun fani olan her şeyden azade olmak anlamına geldiğini bilerek,kendin olmak yolunda insiyatif kullanabiliyorsun.Aynen ''Müslüman olur musun?'' teklifi karşısında bir an bunu babasına sorup sormamak arasında gidip gelen ama daha sonra şu harika ifadesi ile Hz. Ali gibi hürsün yani : '' beni yaratırken babama mı sordu ki,şimdi ben ona sorayım?''
Yüzleşmemiz gereken bir şey var:Soru sorabiliyor muyuz?Mesela neden büyük,kıymetli ya da yürekli olmak gerekiyor,bunu biliyor muyuz?Sorularımız bizi yeni kapıların önüne getiriyor mu?Okumak,muzakere etmek,düşünmek,sonra yeniden okumak,yeniden müzakere etmek ve yeniden düşünmek gibi içtikçe susuzluğumuzu arttıracak,yoruldukça dinlendirecek,dinlendikçe yoracak bir yolculuk var önümüzde;bunu gözümüz kesiyor mu?Akabinde ''Ya olacağım,ya öleceğim'' şeklinde bir azmi kuşnabiliyor muyuz?Düşünmüş olmak için değil;hayatın içine girmek,hayatı ihya etmek,düzeltmek ve dümdüz gidebilmek için düşünmeye var mıyız?
Eğer varsak,önce bunun usulünü öğrenmeliyiz...
(alıntı)