Uyanıktı
Üstü başı toz içinde
Yırtılmış pantolonunu çekiştirirdi yürürken
Gözlerinden akanlar karışırdı dumana,
O beklerdi
Annesini…
Nerdeydi annesi?
Neydi bu kalabalığın sebebi?
Bu yıkıntılar, bu enkazlar, neyin sonucuydu?
Kolundaki yara izleri de neydi böyle?
Acıyor muydu, hayır.
O yalnızca annesini istiyordu
Sessizce ağlarken anne diyordu
Anne!
İnsanlar koşuyordu
Kırmızı kıyafetli amcalar taşları kaldırıyordu
Annesini dışarıda arıyordu
Ama yine de dönüp dönüp bakıyordu taş yığınlarına
Korkuyordu belki taşlardan
Görmüştü ne de olsa bacağına düşerken tavandan
Ayağı acıyordu az biraz
Yürürken sürünüyordu taşlara
Gözleri bir güzel arıyordu,
Annesini arıyordu,
Elinde bir şişe su!
Dayanamadı herkes bir alemde,
İnsanlar ağlıyor, insanlar bağırıyor
Belki de onlar da annelerini arıyor
Az ilerde gördü arabasını,
Annesi pazardan almıştı geçenlerde
Gitti eline aldı, camları kırılmış kapısı eğilmiş
Annesini gezdirecekti oysa,
Şu sıkıntısa da geçmiş olsa
Yaklaştı enkaza iyice,
Amcalardan biri bağırıyordu kimse var mı diye
Orası bizim evimizdi amca dedi sessizce
Geri çekil evlat dedi amca
İçi sızladı çocuğa bakarken
Anladı içerdeki annesiydi gözlerini silerken
Biraz daha yaklaştı taşlara
O da yardım edecekti amcalara
Belki bir oyuncağı daha çıkardı içerden
Ya da bir toka annesinden
Süzüldü yine gözlerinden yaşlar
Bir yandan eline var gücüyle taşlar alıyor
Bir yandan yüzünü siliyordu çamurlu elleriyle
Durdu aniden!
Kımıldamadan öylece!
Nerdesin anne?!
Artık yaramazlık yapmıcam,
Ellerim kirlendi, kızma anne
Bir daha taşlara dokunmıcam
Bir kalabalık oldu birden,
Evin arka tarafından seslendiler
Burda biri var, burda biri var
Koşturanlar, beyaz önlüklü ablalar,
O da koştu peşlerinden
Çekilin diyordu bir başkası
Çekilin, götürelim
Üç amca taşıyordu birini
Zıpladı görmek için kim olduğunu
Kırmızı kazağından tanıdı,
O annesiydi!
Başka kimsesi yoktu annesinden,
Onu da bulmuştu, gözlerini sildi hemen
Ama neden annesi öylece yatıyordu?
Ölmüş, yazık dedi biri,
Ölmek ne demekti?
Götürmeyin annemi,
Uyan anne, bırakma beni!
Gitme anne!
Artık yaramazlık yapmıcam,
Senden önce uyandım yine, kızma anne
Bir daha bu kadar çok ağlamıcam!
Hülya
Üstü başı toz içinde
Yırtılmış pantolonunu çekiştirirdi yürürken
Gözlerinden akanlar karışırdı dumana,
O beklerdi
Annesini…
Nerdeydi annesi?
Neydi bu kalabalığın sebebi?
Bu yıkıntılar, bu enkazlar, neyin sonucuydu?
Kolundaki yara izleri de neydi böyle?
Acıyor muydu, hayır.
O yalnızca annesini istiyordu
Sessizce ağlarken anne diyordu
Anne!
İnsanlar koşuyordu
Kırmızı kıyafetli amcalar taşları kaldırıyordu
Annesini dışarıda arıyordu
Ama yine de dönüp dönüp bakıyordu taş yığınlarına
Korkuyordu belki taşlardan
Görmüştü ne de olsa bacağına düşerken tavandan
Ayağı acıyordu az biraz
Yürürken sürünüyordu taşlara
Gözleri bir güzel arıyordu,
Annesini arıyordu,
Elinde bir şişe su!
Dayanamadı herkes bir alemde,
İnsanlar ağlıyor, insanlar bağırıyor
Belki de onlar da annelerini arıyor
Az ilerde gördü arabasını,
Annesi pazardan almıştı geçenlerde
Gitti eline aldı, camları kırılmış kapısı eğilmiş
Annesini gezdirecekti oysa,
Şu sıkıntısa da geçmiş olsa
Yaklaştı enkaza iyice,
Amcalardan biri bağırıyordu kimse var mı diye
Orası bizim evimizdi amca dedi sessizce
Geri çekil evlat dedi amca
İçi sızladı çocuğa bakarken
Anladı içerdeki annesiydi gözlerini silerken
Biraz daha yaklaştı taşlara
O da yardım edecekti amcalara
Belki bir oyuncağı daha çıkardı içerden
Ya da bir toka annesinden
Süzüldü yine gözlerinden yaşlar
Bir yandan eline var gücüyle taşlar alıyor
Bir yandan yüzünü siliyordu çamurlu elleriyle
Durdu aniden!
Kımıldamadan öylece!
Nerdesin anne?!
Artık yaramazlık yapmıcam,
Ellerim kirlendi, kızma anne
Bir daha taşlara dokunmıcam
Bir kalabalık oldu birden,
Evin arka tarafından seslendiler
Burda biri var, burda biri var
Koşturanlar, beyaz önlüklü ablalar,
O da koştu peşlerinden
Çekilin diyordu bir başkası
Çekilin, götürelim
Üç amca taşıyordu birini
Zıpladı görmek için kim olduğunu
Kırmızı kazağından tanıdı,
O annesiydi!
Başka kimsesi yoktu annesinden,
Onu da bulmuştu, gözlerini sildi hemen
Ama neden annesi öylece yatıyordu?
Ölmüş, yazık dedi biri,
Ölmek ne demekti?
Götürmeyin annemi,
Uyan anne, bırakma beni!
Gitme anne!
Artık yaramazlık yapmıcam,
Senden önce uyandım yine, kızma anne
Bir daha bu kadar çok ağlamıcam!
Hülya
ARO güzel şiirler için..