BEDIÜZZAMANIN birçok derserinde üzerinde önemle durduğu bir nokta vardır: İbadetler ancak emredildiği için yapılırlar. Ubudiyettte Allah’ın emri esastır, neticesinde da Onun rızası beklenir.
Bütün büyük zatlar, ibadetlerinde daima ihlası esas almışlar ve cenneti bile gaye edinmemişlerdir.
İlahî emir ve yasaklara uymada "taabbudilik” esastır. Yani bir ibadetin nasıl, ne zaman ve ne şekilde yapılması emredilmişse o ibadet o şekilde yerine getirilir. Şu var ki, İlahi emir ve yasakların bir kısmının hikmetleri kolayca bilinir, bir kısmının ise hikmetleri bilinmez. Sözgelimi, "içkinin yasaklanma hikmeti" bellidir.
Çünkü içki, düşünme mekanızmasına zarar vermektedir. Aynı şekilde, zekat da sosyal dayanışlayı sağlar. Ama "namazın beş vakit olması, namazların rekat sayıları, orucun ramazan ayında tutulması" gibi durumlar tamamen taabbudidir, hikmeti bilinmese de aynen uygulanması gerekir.
İlahi emir ve yasaklar hikmetlere değil, illetlere bağlıdır. İllet ise doğrudan doğruya Allah’ın emir veya nehyidir.
Bütün büyük zatlar, ibadetlerinde daima ihlası esas almışlar ve cenneti bile gaye edinmemişlerdir.
İlahî emir ve yasaklara uymada "taabbudilik” esastır. Yani bir ibadetin nasıl, ne zaman ve ne şekilde yapılması emredilmişse o ibadet o şekilde yerine getirilir. Şu var ki, İlahi emir ve yasakların bir kısmının hikmetleri kolayca bilinir, bir kısmının ise hikmetleri bilinmez. Sözgelimi, "içkinin yasaklanma hikmeti" bellidir.
Çünkü içki, düşünme mekanızmasına zarar vermektedir. Aynı şekilde, zekat da sosyal dayanışlayı sağlar. Ama "namazın beş vakit olması, namazların rekat sayıları, orucun ramazan ayında tutulması" gibi durumlar tamamen taabbudidir, hikmeti bilinmese de aynen uygulanması gerekir.
İlahi emir ve yasaklar hikmetlere değil, illetlere bağlıdır. İllet ise doğrudan doğruya Allah’ın emir veya nehyidir.