A
Söz orucu, Kur'andaki ifadesiyle "Susma orucu ya da Konuşmama orucu" bana Hazreti Meryem'i hatırlatmıştır daima. Vâkıa susma orucu tutan başka muhterem zâtlar da vardı. Biliyorsunuz Hazreti Meryem, kadınlardan bir peygamber gelmiş olsaydı, ilk sıradaydı. Ve Yüce Allah O'na 3 gün insanlarla konuşmamasını, sadece işaret diliyle anlaşmasını ve beşikteki bebeği İsa ile ilgili bir şey soran olursa da onlara İsa'yı işaret etmesini emretmişti. Ve Meryem ilahi emre uydu. Sustu. Beşikteki bebek konuştu. Hazreti Meryem çok büyük, çok azize bir kadındı, sustu. Zira beşikte yatan kendisinden çok daha büyüktü, konuştu. Demek ki büyüklerin yanında susmak gerek. O büyük, bir bebek kadar küçük de olsa. Sonra, yıllar sonra İsa da sustu. Zira kendisinden daha büyük bir zât geliyordu. O'nun geleceğini müjdeledi. Ve sustu.
Konuştuklarında sadece Hak konuşuyorlar, sustuklarında da konuşma sırasının daha yüce birine geçtiğine işaret ediyorlardı.
Hazreti İsa 33 yaşında sustu. Ve Allahu Teâlâ O'nu gökler ötesine, kendi katına yüceltti. Kendisinden asırlar öncesinde bir başka peygamberi, Hazreti Musa'yı insanlarla konuşmayı, hatta onların arasında bulunmayı dahi terkedip sadece kendisiyle ilgilenmesi için Tûr dağına çağırmıştı. 40 gün Tûr dağında kalan Hazreti Musa'ya Yüce Allah lütfunu gösterdi ve O'nunla konuştu. Sohbet etti. Bir dost gibi. Lakin Hazreti Musa'nın lakâbı "Halilullah=Allah'ın Dostu" olmadı. "Kelimullah" oldu. Allah'ın kendisiyle konuştuğu zât oldu. Ve birden nebîler arasında ikincilik makâmına yükseldi.
Semâlardan yeryüzüne inen ilk şey "söz"dü. Lakin Yüce Allah yine seçkin şahıslara susmasını emrediyordu. Ve konuştuklarında da Hak'tan başka bir şey konuşmalarına razı olmuyordu.
"Kur'an okunurken susun ve dinleyin!" buyuruyordu. Zira Yüceler Yücesi konuşuyordu. O konuşurken bütün kâinât kulak kesilip dinliyordu. Sadece insan konuşuyordu. Âsî, nankör, kıymet bilmez insan konuşuyordu.
Mahşerde, insanlar hesaba çekilirken yalan söyleyen olursa susturulacak. Ve eller ayaklar konuşacak. Daima Hak söyleyen, Hakk'ı söyleyen konuşacak. Dilini tutamayanın, Hak'tan sapanın ağzına gem vurulacak.
Ve nihâyet Kâinât'ın Efendisi 40 yaşına kadar susmuştu. Nur dağının şâhikasına çıkıyor ve susuyordu. Susuyordu, zîrâ Evren'in en güçlü sadâsı, O'nun güçlü nefesi olacak ve bu ses bütün kâinâta dalga dalga yayılacaktı. Büyük hâdiseler öncesi bir suskunluk, bir sessizlik dönemi oluyor demek. Tıpkı fırtına öncesi sessizlik gibi.
Büyük zâtlar hep susuyor. Daha büyükler konuşuyor. Âdetullah böyle tecellî ediyor.
Mahmut Sami Şimşek
Konuştuklarında sadece Hak konuşuyorlar, sustuklarında da konuşma sırasının daha yüce birine geçtiğine işaret ediyorlardı.
Hazreti İsa 33 yaşında sustu. Ve Allahu Teâlâ O'nu gökler ötesine, kendi katına yüceltti. Kendisinden asırlar öncesinde bir başka peygamberi, Hazreti Musa'yı insanlarla konuşmayı, hatta onların arasında bulunmayı dahi terkedip sadece kendisiyle ilgilenmesi için Tûr dağına çağırmıştı. 40 gün Tûr dağında kalan Hazreti Musa'ya Yüce Allah lütfunu gösterdi ve O'nunla konuştu. Sohbet etti. Bir dost gibi. Lakin Hazreti Musa'nın lakâbı "Halilullah=Allah'ın Dostu" olmadı. "Kelimullah" oldu. Allah'ın kendisiyle konuştuğu zât oldu. Ve birden nebîler arasında ikincilik makâmına yükseldi.
Semâlardan yeryüzüne inen ilk şey "söz"dü. Lakin Yüce Allah yine seçkin şahıslara susmasını emrediyordu. Ve konuştuklarında da Hak'tan başka bir şey konuşmalarına razı olmuyordu.
"Kur'an okunurken susun ve dinleyin!" buyuruyordu. Zira Yüceler Yücesi konuşuyordu. O konuşurken bütün kâinât kulak kesilip dinliyordu. Sadece insan konuşuyordu. Âsî, nankör, kıymet bilmez insan konuşuyordu.
Mahşerde, insanlar hesaba çekilirken yalan söyleyen olursa susturulacak. Ve eller ayaklar konuşacak. Daima Hak söyleyen, Hakk'ı söyleyen konuşacak. Dilini tutamayanın, Hak'tan sapanın ağzına gem vurulacak.
Ve nihâyet Kâinât'ın Efendisi 40 yaşına kadar susmuştu. Nur dağının şâhikasına çıkıyor ve susuyordu. Susuyordu, zîrâ Evren'in en güçlü sadâsı, O'nun güçlü nefesi olacak ve bu ses bütün kâinâta dalga dalga yayılacaktı. Büyük hâdiseler öncesi bir suskunluk, bir sessizlik dönemi oluyor demek. Tıpkı fırtına öncesi sessizlik gibi.
Büyük zâtlar hep susuyor. Daha büyükler konuşuyor. Âdetullah böyle tecellî ediyor.
Mahmut Sami Şimşek