Bilâl-i Habeşî "radıyallahü anh" Şam'da kalırken bir gece rüyâsında Peygamber efendimizi "sallallâhü aleyhi ve sellem" gördü.
ResûIullah "sallallâhü aleyhi ve sellem" (Beni ziyaret etmeyecek misin Yâ Bilâl) buyurdu.
Bunun üzerine hemen Medine yollarına düştü. Medine-i Münevvere'ye gelince doğruca Peygamberimizin kabri şerifine gidip, ziyaret etti.
Resûllullah "sallallâhü aleyhi ve sellem" ile geçirdiği günleri hatırlayıp, hasret ve muhabbet gözyaşları döktü.
Uzun müddet ağladı. Bu sırada Resülullâhın "sallallâhü aleyhi ve sellem" torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin bir ezan okuması için çok ısrar ettiler.
Bilâl-i Habeşî bu ısrara dayanamayarak bir gün sabah namazı vaktinde ezan okumaya başladı. Peygamberimizin "sallallâhü aleyhi ve sellem" mescidinden Bilâl-i Habeşî'nin okuduğu ezanı duyan Eshâb-ı kirâm ve Medine-i münevvere halkı, kadın, erkek, çoluk, çocuk hep sokaklara dökülmüşlerdi.
Hepsi Resûlullah "sallallâhu aleyhi ve sellem" ile yaşadıkları seâdetli günleri, Bilâl-i Habeşî'nin ezan sedalarıyla hatırlayıp ağlamışlardı.
Fakat Bilâl-i Habeşî ezanda (Eşhedü enne Muhammeden Resûlullah) derken, Peygamber efendimizin "sallallâhü aleyhi ve sellem" mubârek ismi geçince hüngür hüngür ağlamaya başladı.
Ezanı tamamlamak için kendini zorladı, gene gözyaşlarını tutamadı. Böylece ağlaya ağlaya ezanı bitirdi.
O gün Eshâb-ı kirâm sanki Resûllullahın "sallallâhü aleyhi ve sellem" bulunduğu günlerden bir günü yaşadı.
Peygamberimize "sallallâhü aleyhi ve sellem” olan hasretleriyle ve muhabbetleriyle ağlaştılar, o günleri yad ettiler.
Bu ezan, Bilâl-i Habeşî'nin okuduğu son ezan olmuştur. Bir kaç gün Medine'de kaldıktan sonra Şam'a döndü, Fakat yolda çok hastalanıp evine güçlükle varabildi. Bu hastalıkla ömrünün son günlerini geçirdi ve vefat etti. Vefat edeceği sırada büyük bir sevinç içinde (Oh ne tatlı! Artık Resûlullah "sallallâhü aleyhi ve sellem" ve arkadaşları ile buluşacağım) demiştir,
O îmânında gösterdiği sebat ile ve Resûllullahın "sallallâhü aleyhi ve sellem" hayatında yanından ayrılmayıp hizmet etmesiyle hep sevilip, rahmetle yâdedilmektedir. Hazret-i Ebû Bekir O'nu kölelikten âzâd edince Hazret-i Ömer; (Seyyidimiz efendimiz Hazret-i Ebû Bekir, seyyidîmiz Bilâl'i âzâdetti) buyurmuştur.
Peygamberimiz "sallallâhü aleyhi ve sellem" (Bilâl ne iyi kimsedir. O müezzinlerin efendisidir, ve "Bilâl, Habeşlilerden ilk müslümandır." "Ey Bilâl, zengin olarak değil fakir olarak öl!) buyurdu.
ResûIullah "sallallâhü aleyhi ve sellem" (Beni ziyaret etmeyecek misin Yâ Bilâl) buyurdu.
Bunun üzerine hemen Medine yollarına düştü. Medine-i Münevvere'ye gelince doğruca Peygamberimizin kabri şerifine gidip, ziyaret etti.
Resûllullah "sallallâhü aleyhi ve sellem" ile geçirdiği günleri hatırlayıp, hasret ve muhabbet gözyaşları döktü.
Uzun müddet ağladı. Bu sırada Resülullâhın "sallallâhü aleyhi ve sellem" torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin bir ezan okuması için çok ısrar ettiler.
Bilâl-i Habeşî bu ısrara dayanamayarak bir gün sabah namazı vaktinde ezan okumaya başladı. Peygamberimizin "sallallâhü aleyhi ve sellem" mescidinden Bilâl-i Habeşî'nin okuduğu ezanı duyan Eshâb-ı kirâm ve Medine-i münevvere halkı, kadın, erkek, çoluk, çocuk hep sokaklara dökülmüşlerdi.
Hepsi Resûlullah "sallallâhu aleyhi ve sellem" ile yaşadıkları seâdetli günleri, Bilâl-i Habeşî'nin ezan sedalarıyla hatırlayıp ağlamışlardı.
Fakat Bilâl-i Habeşî ezanda (Eşhedü enne Muhammeden Resûlullah) derken, Peygamber efendimizin "sallallâhü aleyhi ve sellem" mubârek ismi geçince hüngür hüngür ağlamaya başladı.
Ezanı tamamlamak için kendini zorladı, gene gözyaşlarını tutamadı. Böylece ağlaya ağlaya ezanı bitirdi.
O gün Eshâb-ı kirâm sanki Resûllullahın "sallallâhü aleyhi ve sellem" bulunduğu günlerden bir günü yaşadı.
Peygamberimize "sallallâhü aleyhi ve sellem” olan hasretleriyle ve muhabbetleriyle ağlaştılar, o günleri yad ettiler.
Bu ezan, Bilâl-i Habeşî'nin okuduğu son ezan olmuştur. Bir kaç gün Medine'de kaldıktan sonra Şam'a döndü, Fakat yolda çok hastalanıp evine güçlükle varabildi. Bu hastalıkla ömrünün son günlerini geçirdi ve vefat etti. Vefat edeceği sırada büyük bir sevinç içinde (Oh ne tatlı! Artık Resûlullah "sallallâhü aleyhi ve sellem" ve arkadaşları ile buluşacağım) demiştir,
O îmânında gösterdiği sebat ile ve Resûllullahın "sallallâhü aleyhi ve sellem" hayatında yanından ayrılmayıp hizmet etmesiyle hep sevilip, rahmetle yâdedilmektedir. Hazret-i Ebû Bekir O'nu kölelikten âzâd edince Hazret-i Ömer; (Seyyidimiz efendimiz Hazret-i Ebû Bekir, seyyidîmiz Bilâl'i âzâdetti) buyurmuştur.
Peygamberimiz "sallallâhü aleyhi ve sellem" (Bilâl ne iyi kimsedir. O müezzinlerin efendisidir, ve "Bilâl, Habeşlilerden ilk müslümandır." "Ey Bilâl, zengin olarak değil fakir olarak öl!) buyurdu.