91'de diktatör siyad barre devrildi ve somali'nin başına ali mehdi muhammed geçti.
etiyopya'da sürgünde bulunan general farah aidid'in buna itirazı vardı.
somali'ye dönüp etiyopya ordusundan aldığı silahlarla ihtilal teşebbüsünde bulundu.
iç savaş çıktı.
sayısız aşiretin sayısız milis grubu birbirine girdi.
yüzbinlerce insan öldü, bütün altyapı çöktü, ülke fiilen parçalandı.
ali mehdi muhammed istifa etti, yerine kimse gelmedi.
somali devleti yok oldu.
başkent mogadişu'nun her mahallesinde ayrı bir aşiret hüküm sürmeye başladı.
aşiretlerin milis güçleri savaş ağalarının menfaatlerinden başka bir şeye hizmet etmedi.
halk aç kaldı, ilaçsız kaldı.
çocuklar ve gençler okulsuz kaldı.
ibrahim şeyh muhammed, şuayb abdullatif şeyh beşir gibi pırıl pırıl müslümanlar bu durumdan vazife çıkarıp islah hareketi'ni başlattı.
bu hareket, türkiye'den ihh'nın da yardımıyla yüzbinlerce insanın bakımını üstlendi, hastaneler ve okullar açtı.
fakat, doldurulması gereken çok önemli bir boşluk daha vardı: asayiş.
devletsiz kalan mogadişu, dünyanın en emniyetsiz başkentiydi.
cinayetler, fidye için adam kaçırmalar, gasplar, soygunlar gırla gidiyordu.
bu konuda acilen bir şeyler yapmak gerekiyordu.
islah hareketi'nin de katkılarıyla şehrin dört bir yanında mahkemeler kuruldu.
bu mahkemeler, islam mahkemeleri birliği çatısı altında toplandı.
yurt içinden ve yurt dışından işadamlarının finanse ettiği islam mahkemeleri birliği, silahlı birimler oluşturarak suçluların üstüne kararlılıkla gitti.
başkent büyük ölçüde huzura kavuştu.
halk “allah bunlardan razı olsun, keşke ellerindeki silahlı gücü savaş ağalarının işini bitirip bizi doğru dürüst bir devlete kavuşturmak için de kullansalar” demeye başladı.
savaş ağalarının paçaları tutuştu.
kenya'da toplanıp, abd ve etiyopya'nın himayesinde bir “hükümet” kurdular.
ülkelerindeki iç savaşı etiyopya'nın çıkardığını çok iyi bilen mogadişu ahalisi, düşmanla işbirliği halindeki bu sözde hükümeti hoş
karşılamadı.
devlet hasretiyle yanıp tutuştukları için onu her şeye rağmen sineye çekebilirlerdi; fakat abd'nin isteği üzerine islam mahkemeleri birliği'ne tavır koyan sözde hükümet, potansiyel halk desteğini baştan kaybetti.
ne gam!
zaten halka değil (hakk'a hiç değil), abd ve etiyopya'ya güveniyordu bu “hükümet”.
düşmandan aldığı ağır silahlarla islam mahkemeleri birliği'ne savaş açtı… ve çuvalladı!
halkın iradesini ve sağduyusunu temsil eden islam mahkemeleri birliği, başkentin tamamında kontrolü ele geçirdi.
mogadişu, 1991'den beri ilk defa 'merkezi bir otorite'ye kavuştu.
bu yenilgiyi içine sindiremeyen etiyopya, şimdi, piyonlarına yaptıramadığı işi bizzat yapmaya çalışıyor.
etiyopya ordusunun bir süredir somali topraklarında 'bizzat' savaştığını biliyoruz.
dün de mogadişu havaalanı etiyopya savaş uçakları tarafından bombalandı.
acil ve etkili bir müdahale olmazsa iş çığırından çıkabilir, etiyopya hava kuvvetleri mogadişu ahalisinin tepesine bomba yağdırabilir.
mogadişu'ya, somali'ye, dolayısıyla somali'nin esenliği için çalışan islam mahkemeleri birliği'ne sahip çıkılmalı ve ilk sahip çıkan da türkiye olmalı.
türkiye'nin tarihi misyonu bunu gerektiriyor.
“ne tarihi misyonu? türkiye'nin somali'yle ne alakası var? türkiye nerede, somali nerede?” diye itiraz edecek olursanız…
yarın bu köşede kozlarımızı paylaşalım!
Hakan Albayrak
etiyopya'da sürgünde bulunan general farah aidid'in buna itirazı vardı.
somali'ye dönüp etiyopya ordusundan aldığı silahlarla ihtilal teşebbüsünde bulundu.
iç savaş çıktı.
sayısız aşiretin sayısız milis grubu birbirine girdi.
yüzbinlerce insan öldü, bütün altyapı çöktü, ülke fiilen parçalandı.
ali mehdi muhammed istifa etti, yerine kimse gelmedi.
somali devleti yok oldu.
başkent mogadişu'nun her mahallesinde ayrı bir aşiret hüküm sürmeye başladı.
aşiretlerin milis güçleri savaş ağalarının menfaatlerinden başka bir şeye hizmet etmedi.
halk aç kaldı, ilaçsız kaldı.
çocuklar ve gençler okulsuz kaldı.
ibrahim şeyh muhammed, şuayb abdullatif şeyh beşir gibi pırıl pırıl müslümanlar bu durumdan vazife çıkarıp islah hareketi'ni başlattı.
bu hareket, türkiye'den ihh'nın da yardımıyla yüzbinlerce insanın bakımını üstlendi, hastaneler ve okullar açtı.
fakat, doldurulması gereken çok önemli bir boşluk daha vardı: asayiş.
devletsiz kalan mogadişu, dünyanın en emniyetsiz başkentiydi.
cinayetler, fidye için adam kaçırmalar, gasplar, soygunlar gırla gidiyordu.
bu konuda acilen bir şeyler yapmak gerekiyordu.
islah hareketi'nin de katkılarıyla şehrin dört bir yanında mahkemeler kuruldu.
bu mahkemeler, islam mahkemeleri birliği çatısı altında toplandı.
yurt içinden ve yurt dışından işadamlarının finanse ettiği islam mahkemeleri birliği, silahlı birimler oluşturarak suçluların üstüne kararlılıkla gitti.
başkent büyük ölçüde huzura kavuştu.
halk “allah bunlardan razı olsun, keşke ellerindeki silahlı gücü savaş ağalarının işini bitirip bizi doğru dürüst bir devlete kavuşturmak için de kullansalar” demeye başladı.
savaş ağalarının paçaları tutuştu.
kenya'da toplanıp, abd ve etiyopya'nın himayesinde bir “hükümet” kurdular.
ülkelerindeki iç savaşı etiyopya'nın çıkardığını çok iyi bilen mogadişu ahalisi, düşmanla işbirliği halindeki bu sözde hükümeti hoş
karşılamadı.
devlet hasretiyle yanıp tutuştukları için onu her şeye rağmen sineye çekebilirlerdi; fakat abd'nin isteği üzerine islam mahkemeleri birliği'ne tavır koyan sözde hükümet, potansiyel halk desteğini baştan kaybetti.
ne gam!
zaten halka değil (hakk'a hiç değil), abd ve etiyopya'ya güveniyordu bu “hükümet”.
düşmandan aldığı ağır silahlarla islam mahkemeleri birliği'ne savaş açtı… ve çuvalladı!
halkın iradesini ve sağduyusunu temsil eden islam mahkemeleri birliği, başkentin tamamında kontrolü ele geçirdi.
mogadişu, 1991'den beri ilk defa 'merkezi bir otorite'ye kavuştu.
bu yenilgiyi içine sindiremeyen etiyopya, şimdi, piyonlarına yaptıramadığı işi bizzat yapmaya çalışıyor.
etiyopya ordusunun bir süredir somali topraklarında 'bizzat' savaştığını biliyoruz.
dün de mogadişu havaalanı etiyopya savaş uçakları tarafından bombalandı.
acil ve etkili bir müdahale olmazsa iş çığırından çıkabilir, etiyopya hava kuvvetleri mogadişu ahalisinin tepesine bomba yağdırabilir.
mogadişu'ya, somali'ye, dolayısıyla somali'nin esenliği için çalışan islam mahkemeleri birliği'ne sahip çıkılmalı ve ilk sahip çıkan da türkiye olmalı.
türkiye'nin tarihi misyonu bunu gerektiriyor.
“ne tarihi misyonu? türkiye'nin somali'yle ne alakası var? türkiye nerede, somali nerede?” diye itiraz edecek olursanız…
yarın bu köşede kozlarımızı paylaşalım!
Hakan Albayrak