Bütün yalnizligi, sessizligi ve bilinmezligiyle; sessizdir ’siyah’; yalnizdir…
her seyi içine alip gizleyen siyah, hem bir ‘baslangiç’ rengidir,
hem de ’son’ diye düsünülen o ‘bilinmez’in…
sirrini tasir içinde; belki de sonsuza dek saklayacagi bilinmezi…
ve insanlar siyahin, aydinligi dogurmasini bekler.
toprakin rengidir.
gecenin rengidir.
ölümün rengidir ki ölümden sonra -yeniden- karsimiza çikacak olan
kapilarin da rengidir.
matemin rengidir: ölümün hüznü; yasin sembol rengi.
öteye giden içinse yalnizligin rengidir.
ve belki de hiçbir rengin talihi siyahinki kadar kara degildir.
olumsuzluk, sikinti, sikayet, hep siyaha atilir, belki de haksizlik edilir ona.
bilinmezin, kara deliklerin,
devamli genisleyen evrenin rengidir: muammadir siyah.
ortaçagda simyacilara göre ise dönüstürücü bir anlam tasir.
sayisal degeriyse sifirdir; sifir gibi önüne gelen her seyi
büyültür ve küçültür sonsuza dek.
gücün merkezidir; korkuyu uyandirir, hapsedicidir,
karanligin gücüyle hükmeder.
arap dünyasinda da asaletin, sonsuzlugun gücüdür.
katolik kilisesi içinde papazlar (kilise) kesis (manastir) ayriminda
kesisler siyah rengine baglidirlar.
ve kara, hem kilise için hem de seytan’a tapanlar için kutsaldir.
eski türk mitolojisinde yer ve yeralti kavramlari siyahla cagrisir;
samanist inanisinda gök tanri’nin karsisinda yer alan,
yeraltinda bulunan ‘erlik’ (erklik kelimesinden geliyor) korkutucu ve karanliktir.
kara kelimesinin kuvvetli manâsi da erklikten gelir zaten.
öyle ki olumsuz manâlara büründürülmek istenilen her sey siyaha yüklenmistir.
reddedisin rengidir; tek basina, hiç bir renkle karismaz;
karisirsa zaten siyah olmaz.
içe dönüsün, rahme çöküsün rengi; siyah bosluga birakir,
içsel yolcuga çikanlar için de alginin kapisini aralayandir.
sadeligin, kibirden uzakligin simgesidir.
mevlevîlerin ayin öncesi pelerinlerinin rengi,
dünyadaki kirliligin rengi olan siyah çikarilir ve beyaz giysi kalir.
semaya duran mevlevî, siyahi çikarip beyaza yol alir…
siyahin beyazla yasadigi ikilem, tipki ‘karanlik yasanmasa aydinligin kiymeti olmaz,
gece olmazsa gün dogmaz’a benzer.
sirri tasiyip, sirri çözecek olandir. olus(um)u tamamlayan,
yasamla ölümün rengidir.
karanligin anlami bilgide gizli, siyahin anlami hayatin kendinde gizli…
( Yazar: CAM KIRIKLARI MUSTAFA AGTUOGLU )
her seyi içine alip gizleyen siyah, hem bir ‘baslangiç’ rengidir,
hem de ’son’ diye düsünülen o ‘bilinmez’in…
sirrini tasir içinde; belki de sonsuza dek saklayacagi bilinmezi…
ve insanlar siyahin, aydinligi dogurmasini bekler.
toprakin rengidir.
gecenin rengidir.
ölümün rengidir ki ölümden sonra -yeniden- karsimiza çikacak olan
kapilarin da rengidir.
matemin rengidir: ölümün hüznü; yasin sembol rengi.
öteye giden içinse yalnizligin rengidir.
ve belki de hiçbir rengin talihi siyahinki kadar kara degildir.
olumsuzluk, sikinti, sikayet, hep siyaha atilir, belki de haksizlik edilir ona.
bilinmezin, kara deliklerin,
devamli genisleyen evrenin rengidir: muammadir siyah.
ortaçagda simyacilara göre ise dönüstürücü bir anlam tasir.
sayisal degeriyse sifirdir; sifir gibi önüne gelen her seyi
büyültür ve küçültür sonsuza dek.
gücün merkezidir; korkuyu uyandirir, hapsedicidir,
karanligin gücüyle hükmeder.
arap dünyasinda da asaletin, sonsuzlugun gücüdür.
katolik kilisesi içinde papazlar (kilise) kesis (manastir) ayriminda
kesisler siyah rengine baglidirlar.
ve kara, hem kilise için hem de seytan’a tapanlar için kutsaldir.
eski türk mitolojisinde yer ve yeralti kavramlari siyahla cagrisir;
samanist inanisinda gök tanri’nin karsisinda yer alan,
yeraltinda bulunan ‘erlik’ (erklik kelimesinden geliyor) korkutucu ve karanliktir.
kara kelimesinin kuvvetli manâsi da erklikten gelir zaten.
öyle ki olumsuz manâlara büründürülmek istenilen her sey siyaha yüklenmistir.
reddedisin rengidir; tek basina, hiç bir renkle karismaz;
karisirsa zaten siyah olmaz.
içe dönüsün, rahme çöküsün rengi; siyah bosluga birakir,
içsel yolcuga çikanlar için de alginin kapisini aralayandir.
sadeligin, kibirden uzakligin simgesidir.
mevlevîlerin ayin öncesi pelerinlerinin rengi,
dünyadaki kirliligin rengi olan siyah çikarilir ve beyaz giysi kalir.
semaya duran mevlevî, siyahi çikarip beyaza yol alir…
siyahin beyazla yasadigi ikilem, tipki ‘karanlik yasanmasa aydinligin kiymeti olmaz,
gece olmazsa gün dogmaz’a benzer.
sirri tasiyip, sirri çözecek olandir. olus(um)u tamamlayan,
yasamla ölümün rengidir.
karanligin anlami bilgide gizli, siyahin anlami hayatin kendinde gizli…
( Yazar: CAM KIRIKLARI MUSTAFA AGTUOGLU )