Hayırlı günler ,, gecen aksam arkadaslarla kahve ıcmeye gıttık ve ardından fal bakalım falan dedıler ıyı dedık .. (asla inanmam) neyse oldu bıttı ben hıc rahat degılım İslamıyete aşırı inanan ve yaşam tarzı olarak benımseyen ben , nasl böyle bi şey yaptım diye kendimi yiyip bitirdim.Geçen yıl umreye gitmiştim umre bozulurmu bu yüzden . Dostlarım bi yardım edin bi rahatlatıcı iki kelam edin Töve Aşa Şirk koşmak nedir tam anlamıyla .falcınn söyledıklerı umrumda degil sadece kendıme kızıyorum nıye baktırdım dıye.e
Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
Şirk Koşmak
- Konbuyu başlatan maxman
- Başlangıç tarihi
Öncelikle fal ve benzerlerinin şirk olan günahlar sınıfına da girmesinde ki sebebin ne olduğunu bilmek lazımdır.
Malumdur ki, fal bakan falcı gelecekle alakalı haberlerden bahseder. Oysa geleceğin bilgisi sadece ve sadece Allah bilgisindedir. Bu nedenle falcıya inanmak, falcıda umud aramak, falcıya itibar etmek, gaybı Allah'dan başka bir bilici var gibi davranmaktan dolayı şirk olur.
Fala ve falcıya inanmadan fal baktırmak, kişinin muradının ne olduğuna göre değişebilirse de doğru bir hal ve hareket değildir.
İstemeden, inanmadan, kerhen yapılmış bu hareketin, hele hele pişmanlık ve nedamet duyuluyorsa ne size ne imanınıza ne de umre sevabınıza bir nakısası olmayacağını düşünüyorum.
Malumdur ki, fal bakan falcı gelecekle alakalı haberlerden bahseder. Oysa geleceğin bilgisi sadece ve sadece Allah bilgisindedir. Bu nedenle falcıya inanmak, falcıda umud aramak, falcıya itibar etmek, gaybı Allah'dan başka bir bilici var gibi davranmaktan dolayı şirk olur.
Fala ve falcıya inanmadan fal baktırmak, kişinin muradının ne olduğuna göre değişebilirse de doğru bir hal ve hareket değildir.
İstemeden, inanmadan, kerhen yapılmış bu hareketin, hele hele pişmanlık ve nedamet duyuluyorsa ne size ne imanınıza ne de umre sevabınıza bir nakısası olmayacağını düşünüyorum.
Mantıken düşünürsek, sadece Allah'a mahsus olan ''geleceği bilme'' özelliğini başka birşeyden beklemek bir bakıma şirktir.
ancak anladığım kadarıyla siz bunu ciddi olarak değil, eğlence ya da oyun amacıyla yapmışsınız.
kaldı ki sayın bekir'in dediği gibi, Allah'ın sonsuz merhametinden faydalanmak için pişman olmak ve tekrar etmemek yeter...
ancak anladığım kadarıyla siz bunu ciddi olarak değil, eğlence ya da oyun amacıyla yapmışsınız.
kaldı ki sayın bekir'in dediği gibi, Allah'ın sonsuz merhametinden faydalanmak için pişman olmak ve tekrar etmemek yeter...
Eğlence babında dahi olsa, fal bakmak ve baktırmak, gerek bakan, gerek bakılanın ister istemez hissiyatlarında etkiler bırakır. Falına bakılan fal bakanın, fal bakan nefsinin tesiri ile vesvese, heyecanlar, hezeyanlar yaşar. Öyle sözler vardır ki, sihir gibi tesir eder. Falcı sözleri de bu sözler kapsamındadır ve dinleyeni etki altına alabilir. İşte gizli bir şirk başlangıcı...
Bu nedenle fal bakmak, baktırmak "mekruh"tan öte tehlikeler arzeder.
Bu nedenle fal bakmak, baktırmak "mekruh"tan öte tehlikeler arzeder.
Fal bakmak veya baktırmak, gelecekten yani gayb'dan haber vermek anlamına gelir. Gayb'ı da yalnızca Allah'u Zülcelal yarattığı içindir ki; O'nun (Celle celauhu) bildirdiği kişiler haricinde bildiğini söyleyen şirk içersindedir. Şirk'in de ne şakası ne eğlencesi olur. Şirk, şaka ve eğlence gibi nedenler ile kendini şirin gösterirse, ki mesajlardan anladığımız kadarı ile o yönü vurgulanıyor, bu işin ne kadar tehlikeli olduğu zannedersem pek farkına varılmamış. Fal çok tehlikeli ve insanı imansızlığa götüren en etkili araçtır.
Küfrün eğlencesi olmaz.
Küfrün eğlencesi olmaz.
şirk Allah cc ortak koşmaktır.yedi büyük günah içindedir.iki şekli vardır.açık şirk bu açıkça bir putu veya kişiyi Allah cc e ortak koşmak gibi.örneğin 15 yılda 15 milyon genç yarattık her yaştan..sözünde olduğu gibi.Diğer şirk şeklide gizli şirktir.burada kişi şirki bilmez,karıncanın ayak sesi gibi duymaz.bir uğura,dilek ağacına,fala,falcıya,burçlara inanmak bunlardan sayılabilir.
baki selamlar..
baki selamlar..
Şirk; Anlam ve Mâhiyeti
Yemin olsun ki, sen onları yaşamaya karşı insanların en düşkünü olarak bulursun. Şirk koşan müşriklerden/putperestlerden her biri de arzular ki, bin sene yaşasın. Oysa (uzun) yaşatılması hiç kimseyi azaptan uzaklaştırmaz. Allah onların yapmakta olduklarını eksiksiz görür. (2/Bakara, 96)
Şirk, şerike fiilinden masdardır. Şirk ve aynı kökten gelen şirket, müşâreket, sözlükte; mülk ve saltanatta ortak olmak demektir. Bir şeyin birden fazla kişiye ait olduğunu ifade ederler. Aynı kökten gelen eşreke fiili, ortak koşmak, ortak olmak anlamına gelir. Ortak koşana ise müşrik denir.
Istılahta şirk;
Allaha zatında, sıfatlarında ve fiillerinde ortak ve denk tanımaktır. Şirk koşan kişiye müşrik denir.
İki veya daha çok ilâh tanımak, herhangi bir varlığı mabud (ibadet edilen) olarak bilmek, Allahın yaratıcı, kadim, bâkî... gibi sıfatlarını başka varlıklara vermek şirktir. Kısaca şirk, Allahın ilâhlık vasıflarını Allahtan başkasına vermektir. Şirk; tevhidin temeli olan lâ ilâhe illâllah gerçeğinin dışına çıkmak, Allahtan başka ilâh(lar) olduğunu inanç, söz veya eylemle iddia etmek, Allahın dışında ibâdet edilecek, duâ edilecek, gerçek anlamda güç ve kudret sahibi olduğunu kabul etmektir.
Şirk küfürdür, müşrik aynı zamanda kâfirdir.
Şirk kavramı, insanların uydurdukları dinleri tanımlama açısından son derece önemli kavramlardan biridir. İnsanlar tarih boyunca sınırlı sayıdaki inançsızlar/ateistler dışında ya şirk dini üzerinde ya da Tevhid dini üzerinde olmuşlardır. Aslında ateistler de bir anlamda müşrik ve münkirdirler.
Şirkin olduğu yerde sâlih amel olmaz. Çünkü amelin kabul olması için ihlâs, yani yapılan ibâdetin yalnız Allah için yapılmış olması gereklidir. Allah Kurân-ı Kerimde şöyle buyuruyor: Rabbine kavuşmayı uman kimse, sâlih amel işlesin ve Rabbine ibâdette hiçbir kimseyi ve hiçbir şeyi ortak tutmasın. (18/Kehf, 110)
Şirk, kelime anlamı itibariyle bir ortaklığı, ortak olmayı, bir eş arkadaş tutmayı, malda ve tasarrufta bir hissedar bulmayı ifade eder.
Söz gelimi, aynı kökten gelen şerik arkadaş, yardımcı, hissedar yani ortak demektir. Şirk, bu ortak olma, eş ve arkadaş bulma fiilidir. İslâm kültüründe şirk kelimesi sözlük anlamından hareketle çok daha özel bir mânâ kazanmıştır.
Tevhid dinine aykırı olarak inanılan dinleri ve Allahtan başka ilâh kabul edenlerin kafa yapılarını, aynı zamanda da onların yaptıkları yanlış işi değerlendirmek üzere kullanılır olmuştur.
Şirk ve Küfür İlişkisi:
Şirk olayının küfr olayı ile birlikteliği vardır. Aslında şirk de bir inkârdır; Haktan gelen gerçeğin üzerini örtmektir (küfürdür). Ancak küfr kelimesi şirke göre biraz daha kapsamlıdır. Küfr kavramı bütün inkârcıların eylemini ifade ederken; şirk Allahı kabul ediyor görünürken Ona ortak koşmayı, birden fazla ilâh edinmeyi, bir şeye Allahın özelliklerini vermeyi anlatmaktadır. Kısaca şirk Tevhid dini dışında kalan bütün ilâh anlayışlarını, tüm bâtıl inançları içeren anahtar bir kavramdır. İnsanın, fıtratından gelen inanma ve ibadet etme ihtiyacını karşılarken düştüğü alçak seviyeyi, haktan yüz çeviren insanın içindeki kaosu, inanma adına insanların düştüğü cahillik ve sapıklığı anlatmaktadır. Yine şirk kavramı, insanların kendi kafalarından uydurdukları inançları ve bu inançlar adına yaptıkları yanlışlar, fesatlar ve zulümleri gözler önüne sermektedir.
Şirk, insan zihnindeki bir sapmayı ve sıkıntıyı ifade etmektedir. Tevhid hakikatinden sapan kimselerin, kendi kendilerine düştükleri açmazları, sürüklendikleri yanlışları ve bunun sonucu olarak yaratılış kanununa aykırı düşmeleri böylelikle ortaya konmaktadır. Şirk; Allaha zâtında (sayı olarak), sıfat ve tasarrufunda (yapıp etmelerinde) ortak tanıma eylemi veya inanışıdır. Şirk koşmak salt bir inkâr olayı değildir. Şirk koşanlar, yani müşrikler inançsız insanlar değildir; aksine, Allah'a inanan ama yanlış inanan, inancı tevhide aykırı olan ve Allahın yanında başka varlıklara da ilâh diye tapınan kimselerdir.
Kuran, şirk üzerinde ısrarla durmaktadır. Çünkü tarih boyunca dinsiz toplumlardan çok şirk koşan toplumlarla, ateist insanlardan çok müşrik insanlarla karşılaşıyoruz. İnsanlar, Tevhidten uzaklaştıkça, din adına çok çeşitli yalanlar, hurâfeler uyduruyor, kendi kafalarından sahte tanrılar icad ediyor; sonra da onlara yine kendi kafalarına göre ibâdet ediyorlar. Bazı toplumlar da, başlangıçta Tevhide bağlı iken zamanla çeşitli nedenler yüzünden şirke düşmüşler, dinlerini bozmuş ve yanlış bir şekilde inanıp din adına ilâhlar, ilkeler, törenler, âyinler ve ibâdet türleri uydurmuşlardır.
İnanmak fıtratta/yaratılışta vardır. İnanma ve yüce bir kudrete kulluk yapma ve ona tapma; yüce bir güçten yardım isteme ihtiyacı bütün insanlarda vardır. İnsanın fıtratı böyledir. Yaşamak için suya, yemeğe, havaya muhtaç olan insan, inanmaya ve inandığı ilâhın önünde eğilmeye de muhtaçtır. Bu ihtiyacı bilen, insanların yaratılışına bu ihtiyacı koyan âlemlerin Rabbi, ilk insandan itibaren toplumlara peygamberler/elçiler göndermiş ve nasıl hareket etmeleri gerektiğini onlara göstermiştir. Dünyaya imtihan için gelen insan, bu elçilerin gösterdiği gibi yani Tevhid dini üzerinde yaşadığı zaman, hem sınavı kazanır hem de dünya hayatını fıtratına uygun olarak yaşamış olur. Üstelik Tevhidin ilkeleri, insana gerçek saâdeti ve kurtuluşu getirmektedir. İnsana ait hakları ona vermekte, insanlar ve toplumlar arasındaki adâleti sağlamakta, azgın kimselerin hevâ ve heveslerinin getirdiği fitne ve zulümden insanları korumaktadır.
Ancak insanların çoğunluğu bu gelen elçileri dinlemedi. Elçilerin öğrettiklerini ya hiç almadı veya aldıktan kısa bir zaman sonra bir tarafa attı, tevhidi tahrif ve dejenere etti; kendi hevâsının peşinden gitti. Eline geçirdiği güç ve dünyalıklarla bağy etti, tuğyan ederek azgınlaştı ve tevhidin doğru yolundan ayrıldı.
Toplumların hayatını düzenleyici kanunlar, insanların bağlandığı değer yargıları, insanın fıtratında bulunan tapınma, duâ etme, kendinden üstün bir varlığa el açma ihtiyacı insanla birlikte vardır. Tevhidden uzaklaşanlar veya Tevhidi bilmeyenler, her ne kadar yerin ve göklerin bir sahibi, yağmuru yağdıran, dünyayı yaratan ve yöneten bir ilâhın olduğunu kabul etseler de; hâkimiyet, sosyal hayatın düzenlenmesi, ibâdet, helâl haram gibi konularda kendi hevâlarına veya egemen güçlerin isteklerine ve tâğûtî yasalara uyarlar. Böyle kimseler ve topluluklar, zamanla birtakım varlıkları ve güçleri ilâhlaştırarak, onlara aşırı saygı göstermeye, bazılarının yardımını alabilmek için, bazılarının da kötülüğünden kurtulmak için onlar adına uydurulmuş putlara veya ilkelere tapınırlar. Kimileri de bu tapındıkları ilâhları kendileriyle Allah arasında bir aracı kabul ederler. Kendilerine göre dinler icad ederler ve onun peşinden giderler veya hak dini tahrif eder, hurâfe ve şirk peşinde koşarlar.
Tevhid dininden ayrılıp kendi hevâsına uyarak bağî ve müşrik olan ve bu şekilde doğru yoldan uzaklaşan zâlimler, kendi kafalarından koydukları ilkeleri bir inanç haline getirirler ve insanlara dayatırlar. İnsan, inanma ihtiyacı ile beraber yaratılmış olduğu için, âlemlerin Rabbine olan tevhidî inancını kaybetmiş veya hak dini bulamamışsa, içindeki boşluğu mutlaka bir şeyle dolduracaktır. Geçmişte daha çok putçuluk ve bâtıl/uydurma din şeklinde görülen bu ihtiyaç, günümüzde de benzer şekilde karşımıza çıkmaktadır. Kimileri Allaha ait ilâhlık özelliklerini bir başka şeye verirler. Sayı olarak, birden fazla ilâh kabul ederler, kimileri de Allaha ait yaratma, rızık verme, cezalandırma, ödüllendirme, kendisine ibâdet ve duâ edilme gibi özellikleri Allahın dışındaki varlıklara da verirler. Onlar bu değer verdikleri niddlerini (ortak koştukları ilâhlarını) Allahı sever gibi, hatta daha fazla severler (2/Bakara, 165). Kimileri, herhangi bir şeye hayatlarında Allah gibi yer verir; Allahtan fazla ondan korkar, Allahtan fazla ona değer verir. Allahın hükümlerini takmaz, aldırmaz; ama o çok sevdiği şeyden geldiğini zannettiği her şeye daha fazla itibar eder.
Bu gibi müşrikler, bir müslümanın Allaha ibâdet ettiği gibi, ilâh haline getirdiği şeyin karşısında rukû yapar, ya da secdeye kapanır veya namazdaki kıyâma benzer şekilde saygı duruşunda bulunur. Ona olan saygısını ve bağlılığını çeşitli şekillerde ortaya koyar. Ilâh haline getirdiği şeyin veya kişinin emrinden dışarı çıkmaz. Onun önünde boyun eğer, onu râzı etmeye ve onun cezasından kurtulmaya çalışır.
Şirk olayı, Allahın dışındaki herhangi bir şeyi, bir varlığı, bir kişiyi, bir gücü veya beşerî ideolojiyi Allah gibi değerlendirme, Allah yerine koymanın mantığıdır. Allah dışındaki herhangi bir şeyi Allah gibi sanmanın, onlara ilâhlık vermenin adıdır şirk. Bu, onlara tapınma şeklinde ortaya çıktığı gibi, inanç ve saygı olarak da görülebilir. Nitekim Kuran
câhiliyye Araplarının putlara tapınmasını şirk olarak nitelendirdiği gibi (53/Necm, 19-23),
Ona çocuk isnat etmeyi ve yaratıkların ilâh sayılmasını da şirk olarak nitelemektedir (6/Enâm, 100; 7/Arâf, 191-192).
Bu yanlışlık, kulların Allaha ait ilâhlığı ve rabliği yeterince anlamamalarından kaynaklanmaktadır. Kuran bu konuda şöyle diyor:
Allahı gereği gibi takdir edemediler. (22/Hacc, 74) Allahı hakkıyla bilemeyenler, Onu ve Onun rabliğini anlamayanlar, başka dinlere girer, başka ilâhlara boyun eğerler. Kendilerini âlemlerin Rabbinden mahrum edenler, içlerindeki ihtiyacı başka yalancı ilâhlarla gidermeye çalışırlar. Kendini Allahtan mahrum edenler, mutlaka başka ilâhlar (tanrılar) bulacaklardır. Yaratılış gereği Allaha kulluk etmeyenler, ibâdet edecekleri bir ilâha, bir puta bağlanacaklardır. Allah'a hakkıyla kul olamayan insanın böyle dalâleti var, putunu kendi yapar, kendi tapar. İşte şirk yanlışı, insanı bu noktaya düşüren bir zillet ve bayağılıktır[/QUOTE]
Şirk En Büyük Zulümdür:
Kuranın ifadesine göre şirk en büyük zulümdür (31/Lokman, 13). Zulüm, hem nûrun zıddı olarak karanlık; yani kötülük, mutsuzluk, kaos, huzursuzluktur; hem de hakkı asıl sahibine değil de bir başkasına vermek, Allahın hâkimiyet hakkını, hiç hakkı olmayan başkalarında görme yanlışlığıdır. Şirk inancı, insana huzur değil; sıkıntıyı, emniyeti değil; korkuyu ve güvensizliği, saâdeti değil; şekaveti, adâleti değil; zulmü, iyi ahlâkı değil; azgınlığı ve fesâdı kazandırır. Kuran, şirk koşanların sürekli huzursuzluk içinde olduklarını çarpıcı bir şekilde anlatmaktadır: Kim Allaha şirk koşarsa sanki o gökten yere düşmektedir de kuşlar onu didik didik etmektedir veya rüzgâr onu ıssız bir yere sürükleyip atmış gibidir. (22/Hacc, 31)
tahsin33' ten alıntı..
Yemin olsun ki, sen onları yaşamaya karşı insanların en düşkünü olarak bulursun. Şirk koşan müşriklerden/putperestlerden her biri de arzular ki, bin sene yaşasın. Oysa (uzun) yaşatılması hiç kimseyi azaptan uzaklaştırmaz. Allah onların yapmakta olduklarını eksiksiz görür. (2/Bakara, 96)
Şirk, şerike fiilinden masdardır. Şirk ve aynı kökten gelen şirket, müşâreket, sözlükte; mülk ve saltanatta ortak olmak demektir. Bir şeyin birden fazla kişiye ait olduğunu ifade ederler. Aynı kökten gelen eşreke fiili, ortak koşmak, ortak olmak anlamına gelir. Ortak koşana ise müşrik denir.
Istılahta şirk;
Allaha zatında, sıfatlarında ve fiillerinde ortak ve denk tanımaktır. Şirk koşan kişiye müşrik denir.
İki veya daha çok ilâh tanımak, herhangi bir varlığı mabud (ibadet edilen) olarak bilmek, Allahın yaratıcı, kadim, bâkî... gibi sıfatlarını başka varlıklara vermek şirktir. Kısaca şirk, Allahın ilâhlık vasıflarını Allahtan başkasına vermektir. Şirk; tevhidin temeli olan lâ ilâhe illâllah gerçeğinin dışına çıkmak, Allahtan başka ilâh(lar) olduğunu inanç, söz veya eylemle iddia etmek, Allahın dışında ibâdet edilecek, duâ edilecek, gerçek anlamda güç ve kudret sahibi olduğunu kabul etmektir.
Şirk küfürdür, müşrik aynı zamanda kâfirdir.
Şirk kavramı, insanların uydurdukları dinleri tanımlama açısından son derece önemli kavramlardan biridir. İnsanlar tarih boyunca sınırlı sayıdaki inançsızlar/ateistler dışında ya şirk dini üzerinde ya da Tevhid dini üzerinde olmuşlardır. Aslında ateistler de bir anlamda müşrik ve münkirdirler.
Şirkin olduğu yerde sâlih amel olmaz. Çünkü amelin kabul olması için ihlâs, yani yapılan ibâdetin yalnız Allah için yapılmış olması gereklidir. Allah Kurân-ı Kerimde şöyle buyuruyor: Rabbine kavuşmayı uman kimse, sâlih amel işlesin ve Rabbine ibâdette hiçbir kimseyi ve hiçbir şeyi ortak tutmasın. (18/Kehf, 110)
Şirk, kelime anlamı itibariyle bir ortaklığı, ortak olmayı, bir eş arkadaş tutmayı, malda ve tasarrufta bir hissedar bulmayı ifade eder.
Söz gelimi, aynı kökten gelen şerik arkadaş, yardımcı, hissedar yani ortak demektir. Şirk, bu ortak olma, eş ve arkadaş bulma fiilidir. İslâm kültüründe şirk kelimesi sözlük anlamından hareketle çok daha özel bir mânâ kazanmıştır.
Tevhid dinine aykırı olarak inanılan dinleri ve Allahtan başka ilâh kabul edenlerin kafa yapılarını, aynı zamanda da onların yaptıkları yanlış işi değerlendirmek üzere kullanılır olmuştur.
Şirk ve Küfür İlişkisi:
Şirk olayının küfr olayı ile birlikteliği vardır. Aslında şirk de bir inkârdır; Haktan gelen gerçeğin üzerini örtmektir (küfürdür). Ancak küfr kelimesi şirke göre biraz daha kapsamlıdır. Küfr kavramı bütün inkârcıların eylemini ifade ederken; şirk Allahı kabul ediyor görünürken Ona ortak koşmayı, birden fazla ilâh edinmeyi, bir şeye Allahın özelliklerini vermeyi anlatmaktadır. Kısaca şirk Tevhid dini dışında kalan bütün ilâh anlayışlarını, tüm bâtıl inançları içeren anahtar bir kavramdır. İnsanın, fıtratından gelen inanma ve ibadet etme ihtiyacını karşılarken düştüğü alçak seviyeyi, haktan yüz çeviren insanın içindeki kaosu, inanma adına insanların düştüğü cahillik ve sapıklığı anlatmaktadır. Yine şirk kavramı, insanların kendi kafalarından uydurdukları inançları ve bu inançlar adına yaptıkları yanlışlar, fesatlar ve zulümleri gözler önüne sermektedir.
Şirk, insan zihnindeki bir sapmayı ve sıkıntıyı ifade etmektedir. Tevhid hakikatinden sapan kimselerin, kendi kendilerine düştükleri açmazları, sürüklendikleri yanlışları ve bunun sonucu olarak yaratılış kanununa aykırı düşmeleri böylelikle ortaya konmaktadır. Şirk; Allaha zâtında (sayı olarak), sıfat ve tasarrufunda (yapıp etmelerinde) ortak tanıma eylemi veya inanışıdır. Şirk koşmak salt bir inkâr olayı değildir. Şirk koşanlar, yani müşrikler inançsız insanlar değildir; aksine, Allah'a inanan ama yanlış inanan, inancı tevhide aykırı olan ve Allahın yanında başka varlıklara da ilâh diye tapınan kimselerdir.
Kuran, şirk üzerinde ısrarla durmaktadır. Çünkü tarih boyunca dinsiz toplumlardan çok şirk koşan toplumlarla, ateist insanlardan çok müşrik insanlarla karşılaşıyoruz. İnsanlar, Tevhidten uzaklaştıkça, din adına çok çeşitli yalanlar, hurâfeler uyduruyor, kendi kafalarından sahte tanrılar icad ediyor; sonra da onlara yine kendi kafalarına göre ibâdet ediyorlar. Bazı toplumlar da, başlangıçta Tevhide bağlı iken zamanla çeşitli nedenler yüzünden şirke düşmüşler, dinlerini bozmuş ve yanlış bir şekilde inanıp din adına ilâhlar, ilkeler, törenler, âyinler ve ibâdet türleri uydurmuşlardır.
İnanmak fıtratta/yaratılışta vardır. İnanma ve yüce bir kudrete kulluk yapma ve ona tapma; yüce bir güçten yardım isteme ihtiyacı bütün insanlarda vardır. İnsanın fıtratı böyledir. Yaşamak için suya, yemeğe, havaya muhtaç olan insan, inanmaya ve inandığı ilâhın önünde eğilmeye de muhtaçtır. Bu ihtiyacı bilen, insanların yaratılışına bu ihtiyacı koyan âlemlerin Rabbi, ilk insandan itibaren toplumlara peygamberler/elçiler göndermiş ve nasıl hareket etmeleri gerektiğini onlara göstermiştir. Dünyaya imtihan için gelen insan, bu elçilerin gösterdiği gibi yani Tevhid dini üzerinde yaşadığı zaman, hem sınavı kazanır hem de dünya hayatını fıtratına uygun olarak yaşamış olur. Üstelik Tevhidin ilkeleri, insana gerçek saâdeti ve kurtuluşu getirmektedir. İnsana ait hakları ona vermekte, insanlar ve toplumlar arasındaki adâleti sağlamakta, azgın kimselerin hevâ ve heveslerinin getirdiği fitne ve zulümden insanları korumaktadır.
Ancak insanların çoğunluğu bu gelen elçileri dinlemedi. Elçilerin öğrettiklerini ya hiç almadı veya aldıktan kısa bir zaman sonra bir tarafa attı, tevhidi tahrif ve dejenere etti; kendi hevâsının peşinden gitti. Eline geçirdiği güç ve dünyalıklarla bağy etti, tuğyan ederek azgınlaştı ve tevhidin doğru yolundan ayrıldı.
Toplumların hayatını düzenleyici kanunlar, insanların bağlandığı değer yargıları, insanın fıtratında bulunan tapınma, duâ etme, kendinden üstün bir varlığa el açma ihtiyacı insanla birlikte vardır. Tevhidden uzaklaşanlar veya Tevhidi bilmeyenler, her ne kadar yerin ve göklerin bir sahibi, yağmuru yağdıran, dünyayı yaratan ve yöneten bir ilâhın olduğunu kabul etseler de; hâkimiyet, sosyal hayatın düzenlenmesi, ibâdet, helâl haram gibi konularda kendi hevâlarına veya egemen güçlerin isteklerine ve tâğûtî yasalara uyarlar. Böyle kimseler ve topluluklar, zamanla birtakım varlıkları ve güçleri ilâhlaştırarak, onlara aşırı saygı göstermeye, bazılarının yardımını alabilmek için, bazılarının da kötülüğünden kurtulmak için onlar adına uydurulmuş putlara veya ilkelere tapınırlar. Kimileri de bu tapındıkları ilâhları kendileriyle Allah arasında bir aracı kabul ederler. Kendilerine göre dinler icad ederler ve onun peşinden giderler veya hak dini tahrif eder, hurâfe ve şirk peşinde koşarlar.
Tevhid dininden ayrılıp kendi hevâsına uyarak bağî ve müşrik olan ve bu şekilde doğru yoldan uzaklaşan zâlimler, kendi kafalarından koydukları ilkeleri bir inanç haline getirirler ve insanlara dayatırlar. İnsan, inanma ihtiyacı ile beraber yaratılmış olduğu için, âlemlerin Rabbine olan tevhidî inancını kaybetmiş veya hak dini bulamamışsa, içindeki boşluğu mutlaka bir şeyle dolduracaktır. Geçmişte daha çok putçuluk ve bâtıl/uydurma din şeklinde görülen bu ihtiyaç, günümüzde de benzer şekilde karşımıza çıkmaktadır. Kimileri Allaha ait ilâhlık özelliklerini bir başka şeye verirler. Sayı olarak, birden fazla ilâh kabul ederler, kimileri de Allaha ait yaratma, rızık verme, cezalandırma, ödüllendirme, kendisine ibâdet ve duâ edilme gibi özellikleri Allahın dışındaki varlıklara da verirler. Onlar bu değer verdikleri niddlerini (ortak koştukları ilâhlarını) Allahı sever gibi, hatta daha fazla severler (2/Bakara, 165). Kimileri, herhangi bir şeye hayatlarında Allah gibi yer verir; Allahtan fazla ondan korkar, Allahtan fazla ona değer verir. Allahın hükümlerini takmaz, aldırmaz; ama o çok sevdiği şeyden geldiğini zannettiği her şeye daha fazla itibar eder.
Bu gibi müşrikler, bir müslümanın Allaha ibâdet ettiği gibi, ilâh haline getirdiği şeyin karşısında rukû yapar, ya da secdeye kapanır veya namazdaki kıyâma benzer şekilde saygı duruşunda bulunur. Ona olan saygısını ve bağlılığını çeşitli şekillerde ortaya koyar. Ilâh haline getirdiği şeyin veya kişinin emrinden dışarı çıkmaz. Onun önünde boyun eğer, onu râzı etmeye ve onun cezasından kurtulmaya çalışır.
Şirk olayı, Allahın dışındaki herhangi bir şeyi, bir varlığı, bir kişiyi, bir gücü veya beşerî ideolojiyi Allah gibi değerlendirme, Allah yerine koymanın mantığıdır. Allah dışındaki herhangi bir şeyi Allah gibi sanmanın, onlara ilâhlık vermenin adıdır şirk. Bu, onlara tapınma şeklinde ortaya çıktığı gibi, inanç ve saygı olarak da görülebilir. Nitekim Kuran
câhiliyye Araplarının putlara tapınmasını şirk olarak nitelendirdiği gibi (53/Necm, 19-23),
Ona çocuk isnat etmeyi ve yaratıkların ilâh sayılmasını da şirk olarak nitelemektedir (6/Enâm, 100; 7/Arâf, 191-192).
Bu yanlışlık, kulların Allaha ait ilâhlığı ve rabliği yeterince anlamamalarından kaynaklanmaktadır. Kuran bu konuda şöyle diyor:
Allahı gereği gibi takdir edemediler. (22/Hacc, 74) Allahı hakkıyla bilemeyenler, Onu ve Onun rabliğini anlamayanlar, başka dinlere girer, başka ilâhlara boyun eğerler. Kendilerini âlemlerin Rabbinden mahrum edenler, içlerindeki ihtiyacı başka yalancı ilâhlarla gidermeye çalışırlar. Kendini Allahtan mahrum edenler, mutlaka başka ilâhlar (tanrılar) bulacaklardır. Yaratılış gereği Allaha kulluk etmeyenler, ibâdet edecekleri bir ilâha, bir puta bağlanacaklardır. Allah'a hakkıyla kul olamayan insanın böyle dalâleti var, putunu kendi yapar, kendi tapar. İşte şirk yanlışı, insanı bu noktaya düşüren bir zillet ve bayağılıktır[/QUOTE]
Şirk En Büyük Zulümdür:
Kuranın ifadesine göre şirk en büyük zulümdür (31/Lokman, 13). Zulüm, hem nûrun zıddı olarak karanlık; yani kötülük, mutsuzluk, kaos, huzursuzluktur; hem de hakkı asıl sahibine değil de bir başkasına vermek, Allahın hâkimiyet hakkını, hiç hakkı olmayan başkalarında görme yanlışlığıdır. Şirk inancı, insana huzur değil; sıkıntıyı, emniyeti değil; korkuyu ve güvensizliği, saâdeti değil; şekaveti, adâleti değil; zulmü, iyi ahlâkı değil; azgınlığı ve fesâdı kazandırır. Kuran, şirk koşanların sürekli huzursuzluk içinde olduklarını çarpıcı bir şekilde anlatmaktadır: Kim Allaha şirk koşarsa sanki o gökten yere düşmektedir de kuşlar onu didik didik etmektedir veya rüzgâr onu ıssız bir yere sürükleyip atmış gibidir. (22/Hacc, 31)
tahsin33' ten alıntı..