SEVGİNİN TÜRLERİ
1 - Allah İçin Sevmek
Bu sevgi; tevhidi tamamlayan, tevhide zıt olmayan bir sevgidir. Çünkü imanın en sağlam düğümleri Allah için sevmek ve Allah için buğzetmektir.
Allah için sevmek şöyle olur:
Bir şeyi, bu şey ister bir şahıs olsun, ister amel olsun nefsi istediği için değil Allah istediği için sevmesidir. Bu sevgi tevhidin tamamlayıcısıdır.
2 - Fıtri Olan Sevgi
Bu sevgi; Allah'ın sevgisine tercih edilmeyen ve Allah'ın sevgisine zıt olmayan tabii bir sevgidir. Kişinin hanımını, çocuğunu ve malını sevmesi gibidir.
Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem'e şöyle soruldu:
"Sana en sevgili olan kimdir?"
Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem:
"Aişe'dir" dedi. "Erkeklerden kimdir?" diye soruldu. O da:
"babası" dedi. (Buhari)
Yemek, içmek ve giyinmeyi sevmek de bu tür sevgiye dahildir.
3 - Allah'ın Sevgisine Zıt Olan, Allah'la Beraber Başkasını Sevmek
Bu sevgi; Allah'tan başkasını Allah kadar veya daha fazla sevmektir.
Bu ise şöyledir; Allah sevgisi ile başkasının sevgisi tercih konusu olursa başkasının sevgisini Allah'ın sevgisinden daha üstün tutmak veya eşit tutmak. Bu sevgi şirk olan sevgidir.
Şehadetin manası; Allah'ı sevgi konusunda tek tutmaktır.
Tevhid ise; sevgi konusunda Allah'ı birlemektir. Bu ise; sadece Allah'ı sevmek ve O'nun için sevmekle söz konusu olur.
Bu konuda kural şudur:
Bir kimse, bir şeyi sever ve onun için küfür ve şirk işlerse, işte böyle yapmakla o kimseyi ilah edinmiştir. Böylece bu kimse, böyle yapması sebebiyle Allah-u teala'yı birlememiş ve tevhidle amel etmemiş olduğundan "Lâ ilâhe illallah" ehlinden değildir.
Rasullullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:
"Kim "Lâ ilâhe illallah" derse ve Allah'tan başka tapılanları reddederse malı ve kanı haram olur. Onun hesabı Allah'a aittir." (Müslim)
Bu hadisi şerif; "Lâ ilahe illâllah"ın manasını en güzel şekilde açıklayan bir hadistir.
"Lâ ilâhe illallah" sadece dille söylemek, kişinin malını ve kanını haram kılmaz. Hatta kişi manasını bilerek ve tasdik ederek söylese bile kabul edilmez. Ancak ve ancak manasını bilip kalbiyle ve diliyle tasdik ederek, Allah'tan başka ibadet edilenleri de reddederek söyleyen kimsenin malı ve kanı haram olur. Bu hususta şüphe eden veya duraklayanın malı ve kanı kesinlikle haram olmaz.