Sevgili..

Özden Allah diyen bir sevgili var,
Şeker, bal damlayan nefis dili var,
Her an Hakk’a giden tam menzili var,
Muhabbeti Hakk’tan gelen Sevgili.

Özünde Allah var, sözünde de Hakk,
Ey nefis! O özden nur almaya bak,
Duru su misâli rızâ için ak,
Kalbimdeki pası silen Sevgili.

Öyle sevgili ki hâli bambaşka,
Hayâline dalan düşüyor aşka,
Aşkınla eriyip kor olsam keşke,
Beni alıp Dost’a salan Sevgili.

Gözler hayran kalır nurlu yüzüne,
Basa basa yürümeli izine,
Hakk’tan gelir şüphe olmaz sözüne,
Hakk ile ağlayıp gülen Sevgili.

Damladan ne olur düşse denize,
Doğru söz kâr etmez ahmak, densize,
Koşun! O sevgili el verir size,
Seven, sevileni bilen Sevgili.

O güzelin bâdesinden içsem ben,
Bahçesinde fidan fidan açsam ben,
Kanatlanıp ardı sıra uçsam ben,
Hakk’ın hücresinde kalan Sevgili.

Bir tohum misâli toprağına düş,
Aşkla sarhoş olup edelim cümbüş,
Dünyanın hayatı soğuk yüzlü düş,
Ene’l-Hak sırrından deren Sevgili.

Sevdan hasretinle yakar kavurur,
Yel alır da göz yaşımı savurur,
Sevgin dağlar gibi gönlümde durur,
Beni ilmik ilmik ören Sevgili.

Ferhat gibi nice dağlar aşmışım,
Diyarlarda dolup dolup taşmışım,
Akıl almaz sevgiliye düşmüşüm,
Hakk katında postu kuran Sevgili.

Bu sevgi sonunda fenaya ersem,
Rabbim lütfeylese canımı versem,
Aşkından içenler oluyor sersem!
Aşk uğruna canı veren Sevgili.

Yâ Rabbi! Kulunu lütfunla güldür,
O Sevgili benden râzı mı? bildir,
Nefsi aşk oduna sokup da öldür,
Gönlümü fırına süren Sevgili.

Benim sevgilimi bilenler bilir,
Ülfet bâdesinler alanlar bilir,
Mekânında karar kılanlar bilir,
Şu putları bir bir kıran Sevgili...


.....