SERT OLSAN NE YAPARSIN
Kabağın sahibi var kıssasını okuyunca, Ona benzeyen bir kıssa aklıma geldi buraya asmak istedim.Nefs teskiyesine yeni girmiş Dervişin biri banyo yapmak için hamama
gidiyor. havlusunu peştemalını alıp hamama giriyor. terlemek için göbek taşına uzanıyor.Tam terlemeye başlamışken, kapıdan saçları ustra ile kazınmış bıyıkları pala bir belalı içeriye giriyor ve etrafa biraz göz gezdirdikten sonra gelip dervişin başına dikiliyor. Ve kalksana ulan burası benim yerim bilmiyormusun diyor. Oda gayet kibar bir şekilde kusuruma bakma haberim yoktu diyerek kalkıyor ve başka bir yere oturuyor.fakat içinde tedirginlik hasıl oluyor en iyisi ben yıkanıp çıkayım bu nefsi azgının yine bana musallat olmasından korkuyorum diye düşünerek yıkanmak üzere bir musluğun yanına oturarak yıkanmaya başlıyor. temizlenmesine az bir zaman kaldığı bir anda, az evvel onu yerinden kaldıran belalı yine gelip başına dikiliyor. kalksana ulan burasının benim yerim olduğunu bilmiyormusun deyince, tasını tarağını alıp karşı tarafta olan bir musluğun yanına oturuyor ve yarım kalan temizliğini tam bitiraceği sırada, dervişi dişine uygun gören ve etrafa hava atmak isteyen belalı geliyor ve dervişin önüne dikiliyor ve aynı şekilde bağırıyor ulan sen benim belam mısın gelip benim yıkanacağım yerleri kapıyorsun diye bağırıyor. derviş içinden, Ey yüce Allahım sabrımı ölçmek için bu kişiyi bana musallat etti isen şahitsin ki, sabrımı kullanıyorum fakat bu azgın kuluna ceza gerekiyorsa o cezayı sen ver beni nefsime bırakma diye aklından geçirirken, önünde dikilen ve hayvan gibi soluyan avazı çıktığı kadar bagırarak soruyor, seni adın ne ulan, Derviş bütün iradesini toplar öfkesini yutarak, Mülayim der. Sert olsan ne yaparsın ulan diye üzerine yürürken, İki ayağı birden bire öyle bir kayıyor ki,sırt üstü beton zemine düşer düşmez başını çarpıyor ve hastanelik oluyor. olayı seyredenler dervişe diyorlar ki, muhakkak ki sen Allahın sevgili kulusundur çünkü sana musallat olan bu adam hususi adam dövmek için bu hamama gelir dişine kestirdiğini hastanelik oluncaya kadar döver ve ona kimse karışamaz sen ise onu sabrınla hastanelik yaptın dediklerinde ise o ben ona birşey yapmadım onu celal sahibi rabbim cezalandırdı diyor. İçinden de Yarabbi sana şükür
fakat ne olur beni imtihana tabi tutma diyor.
Bu kıssa öfkeye hakim olmanın faydasını açıklıyor. öfkesine hakim olamıyanlar telafisi mümkün olmayan zarara uğruyorlar.
h.z. Allah c.c. Öfkesini yenen kullardan olmamızı cümlemize nasip etsin.Selamı aleyküm.
Kabağın sahibi var kıssasını okuyunca, Ona benzeyen bir kıssa aklıma geldi buraya asmak istedim.Nefs teskiyesine yeni girmiş Dervişin biri banyo yapmak için hamama
gidiyor. havlusunu peştemalını alıp hamama giriyor. terlemek için göbek taşına uzanıyor.Tam terlemeye başlamışken, kapıdan saçları ustra ile kazınmış bıyıkları pala bir belalı içeriye giriyor ve etrafa biraz göz gezdirdikten sonra gelip dervişin başına dikiliyor. Ve kalksana ulan burası benim yerim bilmiyormusun diyor. Oda gayet kibar bir şekilde kusuruma bakma haberim yoktu diyerek kalkıyor ve başka bir yere oturuyor.fakat içinde tedirginlik hasıl oluyor en iyisi ben yıkanıp çıkayım bu nefsi azgının yine bana musallat olmasından korkuyorum diye düşünerek yıkanmak üzere bir musluğun yanına oturarak yıkanmaya başlıyor. temizlenmesine az bir zaman kaldığı bir anda, az evvel onu yerinden kaldıran belalı yine gelip başına dikiliyor. kalksana ulan burasının benim yerim olduğunu bilmiyormusun deyince, tasını tarağını alıp karşı tarafta olan bir musluğun yanına oturuyor ve yarım kalan temizliğini tam bitiraceği sırada, dervişi dişine uygun gören ve etrafa hava atmak isteyen belalı geliyor ve dervişin önüne dikiliyor ve aynı şekilde bağırıyor ulan sen benim belam mısın gelip benim yıkanacağım yerleri kapıyorsun diye bağırıyor. derviş içinden, Ey yüce Allahım sabrımı ölçmek için bu kişiyi bana musallat etti isen şahitsin ki, sabrımı kullanıyorum fakat bu azgın kuluna ceza gerekiyorsa o cezayı sen ver beni nefsime bırakma diye aklından geçirirken, önünde dikilen ve hayvan gibi soluyan avazı çıktığı kadar bagırarak soruyor, seni adın ne ulan, Derviş bütün iradesini toplar öfkesini yutarak, Mülayim der. Sert olsan ne yaparsın ulan diye üzerine yürürken, İki ayağı birden bire öyle bir kayıyor ki,sırt üstü beton zemine düşer düşmez başını çarpıyor ve hastanelik oluyor. olayı seyredenler dervişe diyorlar ki, muhakkak ki sen Allahın sevgili kulusundur çünkü sana musallat olan bu adam hususi adam dövmek için bu hamama gelir dişine kestirdiğini hastanelik oluncaya kadar döver ve ona kimse karışamaz sen ise onu sabrınla hastanelik yaptın dediklerinde ise o ben ona birşey yapmadım onu celal sahibi rabbim cezalandırdı diyor. İçinden de Yarabbi sana şükür
fakat ne olur beni imtihana tabi tutma diyor.
Bu kıssa öfkeye hakim olmanın faydasını açıklıyor. öfkesine hakim olamıyanlar telafisi mümkün olmayan zarara uğruyorlar.
h.z. Allah c.c. Öfkesini yenen kullardan olmamızı cümlemize nasip etsin.Selamı aleyküm.
Son düzenleme: