RÜYA
Rüya, hakikat âlemine açılan pencerelerden, olmuş ve olacak hâdiselerin aynen veya bir kısım sembollerle müşahede edilmesinden ibarettir. İnsan zihni, değişik baskı ve şartlanmalardan uzak kaldığı ölçüde, herbir rüya, ötelerden birer ışık, birer işaret gibi insanın önündeki karanlıkları aydınlatıp ona yol gösterebilir.
Rüyalarda; göze, maddeye ve ışığa ihtiyaç duyulmadığı, görülen şeyler basîret ve ruhun idrâkiyle sezildiği içindir ki, rüyalar çok defa insana, tasavvur edemeyeceği kadar güzel ve geniş şeyler de anlatabilirler. Bir tek rüya ile, dün, bugün ve yarına dair kitaplara sığmayacak kadar geniş mâ-lûmatın verildiği hiç de az değildir.
Rüya görmeyen insan yok gibidir. Bu itibarla da ona, ruhun tabiî müşahedesi diyebiliriz. Bu müşahedeyle insan, cismaniyet çeperinin dışında ve tamamen ayrı bir buudda yaşayabileceği gibi, aynı kuşakta kadere ait çok sırları da sezebilir...
Aynıyla ortaya çıkan rüyalar o kadar çoktur ki; eğer her şahıs gördüğü rüyalardan sadece tâbiri çıkanları tesbit edebilseydi, bundan kocaman kitaplar meydana gelirdi.
Öteki âlemden insanın müşahede ufkuna sarkmış her temiz gönül istidâdına göre, nice rüyalar vardır ki; gönül o rüyalara girip tenezzüh eder, herbiri birer gül bahçesi sayılan o bahçelerdeki kevser çeşmelerine varıp kana kana içer ve sonsuzluğa açılan o gizli menfezlerden, gözlerin görmediği, kulakların işitmediği ve ruhların tasavvurundan âciz bulunduğu manzaraların müşahedesiyle kendinden geçer.
Rüyalar sayesindedir ki; kalb ve basîret gibi iki ayrı hassamızın olduğunu idrâk eder ve cismin üç buudlu mahbesinden kurtuluruz. Vâkıa, hakikatle bütünleşmiş yüksek ruhlar için, öteleri müşahedede rüyalara ihtiyaç yoktur. Onlar her zaman, orayı ve burayı birarada görür ve sonsuza ait güzelliklerle mest ü mahmûr olarak yaşarlar. Ne var ki bu kapı herkese açık değildir; açılanlara da çok ciddi mücahede ve rûhî tecrübelerden sonra açılabilmektedir.
İnsan zihnini, en pes şeylerin iç içe bulunduğu bir mezbelelik görenler veya bu mevzudaki tesbitlerini hayvanî duyguların bulanık dünyalarında takip edenler, binbir ilham esintisinin üfül üfül esip durduğu rüyaları, şuur altı hortlaklarının karnavalı görüp göstermelerine karşılık, ilk ilhamlarını onlardan alan binlerce mûcit ve binlerce Hakk dostu, misâl âleminin bu feyyaz ve bereketli iklimine hep minnet duymaya devam edeceklerdir.
Dünyayı aydınlığa boğan en Yüksek Rûh, rüyalarla yelken açtığı ma’-rifet denizlerinde seyrederken bile, yer yer bu ilk kutlu basamağa dönmüş ve peygamberliğin kırk şu kadar şubesinden bir parça sayılan bu mübarek meşcereliğe dikkati çekmiştir.
Rüya, hakikat âlemine açılan pencerelerden, olmuş ve olacak hâdiselerin aynen veya bir kısım sembollerle müşahede edilmesinden ibarettir. İnsan zihni, değişik baskı ve şartlanmalardan uzak kaldığı ölçüde, herbir rüya, ötelerden birer ışık, birer işaret gibi insanın önündeki karanlıkları aydınlatıp ona yol gösterebilir.
Rüyalarda; göze, maddeye ve ışığa ihtiyaç duyulmadığı, görülen şeyler basîret ve ruhun idrâkiyle sezildiği içindir ki, rüyalar çok defa insana, tasavvur edemeyeceği kadar güzel ve geniş şeyler de anlatabilirler. Bir tek rüya ile, dün, bugün ve yarına dair kitaplara sığmayacak kadar geniş mâ-lûmatın verildiği hiç de az değildir.
Rüya görmeyen insan yok gibidir. Bu itibarla da ona, ruhun tabiî müşahedesi diyebiliriz. Bu müşahedeyle insan, cismaniyet çeperinin dışında ve tamamen ayrı bir buudda yaşayabileceği gibi, aynı kuşakta kadere ait çok sırları da sezebilir...
Aynıyla ortaya çıkan rüyalar o kadar çoktur ki; eğer her şahıs gördüğü rüyalardan sadece tâbiri çıkanları tesbit edebilseydi, bundan kocaman kitaplar meydana gelirdi.
Öteki âlemden insanın müşahede ufkuna sarkmış her temiz gönül istidâdına göre, nice rüyalar vardır ki; gönül o rüyalara girip tenezzüh eder, herbiri birer gül bahçesi sayılan o bahçelerdeki kevser çeşmelerine varıp kana kana içer ve sonsuzluğa açılan o gizli menfezlerden, gözlerin görmediği, kulakların işitmediği ve ruhların tasavvurundan âciz bulunduğu manzaraların müşahedesiyle kendinden geçer.
Rüyalar sayesindedir ki; kalb ve basîret gibi iki ayrı hassamızın olduğunu idrâk eder ve cismin üç buudlu mahbesinden kurtuluruz. Vâkıa, hakikatle bütünleşmiş yüksek ruhlar için, öteleri müşahedede rüyalara ihtiyaç yoktur. Onlar her zaman, orayı ve burayı birarada görür ve sonsuza ait güzelliklerle mest ü mahmûr olarak yaşarlar. Ne var ki bu kapı herkese açık değildir; açılanlara da çok ciddi mücahede ve rûhî tecrübelerden sonra açılabilmektedir.
İnsan zihnini, en pes şeylerin iç içe bulunduğu bir mezbelelik görenler veya bu mevzudaki tesbitlerini hayvanî duyguların bulanık dünyalarında takip edenler, binbir ilham esintisinin üfül üfül esip durduğu rüyaları, şuur altı hortlaklarının karnavalı görüp göstermelerine karşılık, ilk ilhamlarını onlardan alan binlerce mûcit ve binlerce Hakk dostu, misâl âleminin bu feyyaz ve bereketli iklimine hep minnet duymaya devam edeceklerdir.
Dünyayı aydınlığa boğan en Yüksek Rûh, rüyalarla yelken açtığı ma’-rifet denizlerinde seyrederken bile, yer yer bu ilk kutlu basamağa dönmüş ve peygamberliğin kırk şu kadar şubesinden bir parça sayılan bu mübarek meşcereliğe dikkati çekmiştir.