Peygamberimizin (s.a.v.) vefatı
8 Haziran 632...
Dünya hayatı bir geçiş yeri.Peygamber de olsa "her canlı ölümü tadacaktır."
Veda Haccı.... Medine'ye dönülür. Bir müddet sonra Resulullah hastalanır. Maide Sûresinin 3.'ncü ayeti nazil olur.
".... Bugün kâfirler, sizin dininizden (onu yok etmekten) ümit kesmişlerdir. Artık onlardan korkmayın, benden korkun. Bugün size dininizi ikmal ettim, üzerinize nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslâm'ı beğendim .... "
Bugünden sonra Hz.Peygamber (s.a.v.) nihayet sekseniki gün kadar yaşadı ve bundan sonra dini hükümlerde ne bir fazla, ne bir eksitme ne de bir değiştirme vaki olmadı. Bununla Hz.Peygamber'e (s.a.v) peygamberlik görevinin sonu ve böylece vefatının yaklaştığı haber verilmiş oluyordu.
Resulullah (s.a.v.) bu âyeti okuduğu zaman ashab-ı kiram gerçekten sevinmiş ve pek büyük sevinçler göstermişlerdi. Fakat Hz. Ebu Bekir (r.a.)ağlamıştı.
Sorulduğunda: "Bu âyet Resûlullah'ın vefatının yaklaştığını gösteriyor" demiş ve bundan tebliğ vazifesinin sona erdiğini anlamıştı.
Aynı mânâyı Hz. Ömer de anlamıştı...
"Bir günden korkunuz ki, o gün hepiniz Allah'a döndürüleceksiniz" (Bakara,281) âyeti de bundan sonra ertesi gün Kurban Bayramının birinci günü inmiş ve seksenbir gün sonra Peygamberimizin vefatı vuku bulmuştu.
Resululullah (s.a.v.) ... Hicretin 11'nci yılı... Sefer ayının 19'uncu gecesi...Bak'i mezarlığı...
"Yakında biz de aranızda olacağız..." Mezarlıktan dönüşünden sonra hastalığı artar. Ancak Mescid'e çıkıp namazlarda İmamlığa devam eder. Bir gün dermansız kalır. Hz.Ebubekir'in (r.a.) cemaate imam olmasını emreder.
Hz.Fatıma (r.a.) her gün gelerek, Hz.Aişe'nin (r.a.) odasında yatan babasını ziyaret ederdi. Bir defasında Hz.Fatıma (r.a.):
- Kimbilir ne acılar çekiyor babacığım, deyince;
- Babacığının sevgili kuzusu, bu günden sonra babacığın hiç acı çekmeyecek, cevabını verdi.
Bu söz, göçeceğine işaretti. 8 Haziran'a rastlayan Rebiul-Evvel ayının Pazartesi sabahı, hastalığı biraz hafifler. Sabah namazını Mescid'de Hz.Ebu Bekir'in (r.a.) arkasında kılar. Odasına dönünce dermansızlaşır. Kuşluk vakti olmuştu... Mübarek başı, Hz.Aişe validemizin göğsüne yaslanmış olarak...
"Ya Rab! Ölüm şiddetine karşı bana kolaylık ver, canımı tatlılıkla al", diye dua ediyordu. Bir an mübarek parmağıyla yukarı doğru işaret ederek:
- Refik-i alaya - Yüce Dosta", diyerek gözlerini semaya çevirdi ve ruhunu teslim etti.
Selam ve Sâlat O'nu üzerine olsun.
Varsın dünyanın doğu ve batısında bulunanlar
Senin vefâtını işitince ağlasınlar; neye yarar
Ben senin ayrılığının verdiği üzüntüyle
Yüzüme gözyaşlarından resim yaparak geliyorum
Gündüzlerim ise gecemden farksız
Gönlümde kocaman yaralar hâkim
Canım yanıyor, ruhum sızlıyor
Hz.Fatıma (r.a.)
8 Haziran 632...
Dünya hayatı bir geçiş yeri.Peygamber de olsa "her canlı ölümü tadacaktır."
Veda Haccı.... Medine'ye dönülür. Bir müddet sonra Resulullah hastalanır. Maide Sûresinin 3.'ncü ayeti nazil olur.
".... Bugün kâfirler, sizin dininizden (onu yok etmekten) ümit kesmişlerdir. Artık onlardan korkmayın, benden korkun. Bugün size dininizi ikmal ettim, üzerinize nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslâm'ı beğendim .... "
Bugünden sonra Hz.Peygamber (s.a.v.) nihayet sekseniki gün kadar yaşadı ve bundan sonra dini hükümlerde ne bir fazla, ne bir eksitme ne de bir değiştirme vaki olmadı. Bununla Hz.Peygamber'e (s.a.v) peygamberlik görevinin sonu ve böylece vefatının yaklaştığı haber verilmiş oluyordu.
Resulullah (s.a.v.) bu âyeti okuduğu zaman ashab-ı kiram gerçekten sevinmiş ve pek büyük sevinçler göstermişlerdi. Fakat Hz. Ebu Bekir (r.a.)ağlamıştı.
Sorulduğunda: "Bu âyet Resûlullah'ın vefatının yaklaştığını gösteriyor" demiş ve bundan tebliğ vazifesinin sona erdiğini anlamıştı.
Aynı mânâyı Hz. Ömer de anlamıştı...
"Bir günden korkunuz ki, o gün hepiniz Allah'a döndürüleceksiniz" (Bakara,281) âyeti de bundan sonra ertesi gün Kurban Bayramının birinci günü inmiş ve seksenbir gün sonra Peygamberimizin vefatı vuku bulmuştu.
Resululullah (s.a.v.) ... Hicretin 11'nci yılı... Sefer ayının 19'uncu gecesi...Bak'i mezarlığı...
"Yakında biz de aranızda olacağız..." Mezarlıktan dönüşünden sonra hastalığı artar. Ancak Mescid'e çıkıp namazlarda İmamlığa devam eder. Bir gün dermansız kalır. Hz.Ebubekir'in (r.a.) cemaate imam olmasını emreder.
Hz.Fatıma (r.a.) her gün gelerek, Hz.Aişe'nin (r.a.) odasında yatan babasını ziyaret ederdi. Bir defasında Hz.Fatıma (r.a.):
- Kimbilir ne acılar çekiyor babacığım, deyince;
- Babacığının sevgili kuzusu, bu günden sonra babacığın hiç acı çekmeyecek, cevabını verdi.
Bu söz, göçeceğine işaretti. 8 Haziran'a rastlayan Rebiul-Evvel ayının Pazartesi sabahı, hastalığı biraz hafifler. Sabah namazını Mescid'de Hz.Ebu Bekir'in (r.a.) arkasında kılar. Odasına dönünce dermansızlaşır. Kuşluk vakti olmuştu... Mübarek başı, Hz.Aişe validemizin göğsüne yaslanmış olarak...
"Ya Rab! Ölüm şiddetine karşı bana kolaylık ver, canımı tatlılıkla al", diye dua ediyordu. Bir an mübarek parmağıyla yukarı doğru işaret ederek:
- Refik-i alaya - Yüce Dosta", diyerek gözlerini semaya çevirdi ve ruhunu teslim etti.
Selam ve Sâlat O'nu üzerine olsun.
Varsın dünyanın doğu ve batısında bulunanlar
Senin vefâtını işitince ağlasınlar; neye yarar
Ben senin ayrılığının verdiği üzüntüyle
Yüzüme gözyaşlarından resim yaparak geliyorum
Gündüzlerim ise gecemden farksız
Gönlümde kocaman yaralar hâkim
Canım yanıyor, ruhum sızlıyor
Hz.Fatıma (r.a.)
