B
Ey Sözümü İşiten Dostum;
Bazı sözler vardır açıktır. Bazı sözler vardır perdeli. Bazısında kelimeler, bazısında mânâ perdeli. Var sen perdelerin ardına baka dur ki, mânâ açılsın sana. Yine de ben sana söylediğimi açık söylerim. Ben sana söylediğimi özden söylerim. Ben sana söylediğimi hayatla söylerim. Tâ ki, zâhir olsun sana bâtınlar. Tâ ki, kapı olsun sana perdeler.
Ey Sözümü İşiten Dostum;
Bazı sözler vardır açıktır. Bazı sözler vardır perdeli. Bazısında kelimeler, bazısında mânâ perdeli. Var sen perdelerin ardına baka dur ki, mânâ açılsın sana. Yine de ben sana söylediğimi açık söylerim. Ben sana söylediğimi özden söylerim. Ben sana söylediğimi hayatla söylerim. Tâ ki, zâhir olsun sana bâtınlar. Tâ ki, kapı olsun sana perdeler.
Bir zaman oldu, dervişler yüreklerini yaktılar. Bir zaman oldu, alimler kitaplarını yaktılar. Bir zaman oldu, seyyahlar gözlerini yaktılar. Artık daha bulunmaz oldu o yürekler, o kitaplar, o seyrân eden gözler. Ki, hepsinin de niyetleri, perdelerin ardına geçmekti. Kimi geçti, kimi geçemedi.
Bir zaman oldu, bebekler içli içli ağladılar. Bir zaman oldu, rüzgârlar derin derin estiler. Bir zaman oldu, âşıklar gizli gizli sevdiler. Artık daha bulunmaz oldu o ağlayışlar, o esmeler, o sâf sevdâlar. Ki, hepsinde de birer iz vardı. Hepsinde perdeler, hepsinde perdelerin ardına davet. Kimi geçti, kimi geçemedi.
Ey Sözümü İşiten, hâlimle hâllenen, içinde bahçeler ağırlayan dostum;
Senin içinde nasıl bahçeler varsa, bil ki âlemde öyle perdeler vardır. Yaratan, giz koymuş âleme. Yaratan iz koymuş âleme. Yaratan “biz” koymuş âleme. Gizlerin içinde izler var. İzleri sürmek için de, bizler varız.
Neye baksan süslü bir perdedir. Perdeyi açsan, içerisi daha da süslü. Kime baksan kalın bir perdedir. Perdeyi açsan, içerisine şaşarsın. Âlemde perdelerle örtülen, perdelerle korunan, perdelerle işlenen, iki tane eser var. Her iki eserin içinde de iki biçim perde var. İki esere konan, dört biçim perdenin ardıdır saklanan. Marifet sayarsan, var sen aç bunları, gir içlerine.
Birinci ve ikinci perdeler, ‘sana’ konmuştur. Biri öyle lâtif, öyle özel, öyle incedir ki, senden Arşa giden duâlarını örter. Ne istersin, ne söylersin, kimse bilmez. Yalnız senle O’nun arasında. İkincisi öyle muhkem, öyle kalın, öyle mahfuzdur ki, senden Arşa giden günah ve sevaplarını örter. Ne edersin, ne yaparsın, kimse bilmez. Yalnız senle O’nun arasında.
Üçüncü ve dördüncü perdeler, eşyâya konmuştur. Üçüncüsünde de, dördüncüsünde de, sanat, hikmet, rahmet vardır. Birini açtın mı, açtığının hakikatini görürsün. Ahiret nimetleri nasıl olurmuş, buradan nimetlenirsin. Diğerini açtın mı, Ustasının vasıflarını görürsün. Tüm varlıklarda bu iki perdenin ardı, biri Allah’a, biri Ahirete bakar.
Ey Sözümü İşiten Dostum;
Sana dört türlü perdeyi haber verdim. Bunları açmadan bir bilirsen, açınca beş bilirsin, demek. Öyleyse sen açmaya bak. Çünkü bilirsin ki, Yaratan âleme gizler koymuş. Gizlerin içine izler koymuş. İzleri bulalım diye de, ‘bizler’ koymuştur.
Bazı sözler vardır açıktır. Bazı sözler vardır perdeli. Bazısında kelimeler, bazısında mânâ perdeli. Var sen perdelerin ardına baka dur ki, mânâ açılsın sana. Yine de ben sana söylediğimi açık söylerim. Ben sana söylediğimi özden söylerim. Ben sana söylediğimi hayatla söylerim. Tâ ki, zâhir olsun sana bâtınlar. Tâ ki, kapı olsun sana perdeler.
Ey Sözümü İşiten Dostum;
Bazı sözler vardır açıktır. Bazı sözler vardır perdeli. Bazısında kelimeler, bazısında mânâ perdeli. Var sen perdelerin ardına baka dur ki, mânâ açılsın sana. Yine de ben sana söylediğimi açık söylerim. Ben sana söylediğimi özden söylerim. Ben sana söylediğimi hayatla söylerim. Tâ ki, zâhir olsun sana bâtınlar. Tâ ki, kapı olsun sana perdeler.
Bir zaman oldu, dervişler yüreklerini yaktılar. Bir zaman oldu, alimler kitaplarını yaktılar. Bir zaman oldu, seyyahlar gözlerini yaktılar. Artık daha bulunmaz oldu o yürekler, o kitaplar, o seyrân eden gözler. Ki, hepsinin de niyetleri, perdelerin ardına geçmekti. Kimi geçti, kimi geçemedi.
Bir zaman oldu, bebekler içli içli ağladılar. Bir zaman oldu, rüzgârlar derin derin estiler. Bir zaman oldu, âşıklar gizli gizli sevdiler. Artık daha bulunmaz oldu o ağlayışlar, o esmeler, o sâf sevdâlar. Ki, hepsinde de birer iz vardı. Hepsinde perdeler, hepsinde perdelerin ardına davet. Kimi geçti, kimi geçemedi.
Ey Sözümü İşiten, hâlimle hâllenen, içinde bahçeler ağırlayan dostum;
Senin içinde nasıl bahçeler varsa, bil ki âlemde öyle perdeler vardır. Yaratan, giz koymuş âleme. Yaratan iz koymuş âleme. Yaratan “biz” koymuş âleme. Gizlerin içinde izler var. İzleri sürmek için de, bizler varız.
Neye baksan süslü bir perdedir. Perdeyi açsan, içerisi daha da süslü. Kime baksan kalın bir perdedir. Perdeyi açsan, içerisine şaşarsın. Âlemde perdelerle örtülen, perdelerle korunan, perdelerle işlenen, iki tane eser var. Her iki eserin içinde de iki biçim perde var. İki esere konan, dört biçim perdenin ardıdır saklanan. Marifet sayarsan, var sen aç bunları, gir içlerine.
Birinci ve ikinci perdeler, ‘sana’ konmuştur. Biri öyle lâtif, öyle özel, öyle incedir ki, senden Arşa giden duâlarını örter. Ne istersin, ne söylersin, kimse bilmez. Yalnız senle O’nun arasında. İkincisi öyle muhkem, öyle kalın, öyle mahfuzdur ki, senden Arşa giden günah ve sevaplarını örter. Ne edersin, ne yaparsın, kimse bilmez. Yalnız senle O’nun arasında.
Üçüncü ve dördüncü perdeler, eşyâya konmuştur. Üçüncüsünde de, dördüncüsünde de, sanat, hikmet, rahmet vardır. Birini açtın mı, açtığının hakikatini görürsün. Ahiret nimetleri nasıl olurmuş, buradan nimetlenirsin. Diğerini açtın mı, Ustasının vasıflarını görürsün. Tüm varlıklarda bu iki perdenin ardı, biri Allah’a, biri Ahirete bakar.
Ey Sözümü İşiten Dostum;
Sana dört türlü perdeyi haber verdim. Bunları açmadan bir bilirsen, açınca beş bilirsin, demek. Öyleyse sen açmaya bak. Çünkü bilirsin ki, Yaratan âleme gizler koymuş. Gizlerin içine izler koymuş. İzleri bulalım diye de, ‘bizler’ koymuştur.