ŞEMALİ
Yaradılışça ve ahlakça bütün insanların en güzeli ve en mükemmeli idi. Her uzvu tam ve mütenasib,endamı gayet latif,uzuna yakın orta boylu,mutedil ve biçimli idi.Bununla beraber yanında bulunanlardan daima uzun görünürdü.
Mübarek tenleri beyaz da değil,esmer de değil,hafif pembe ile karışık nûranî ve berrak beyazlıktaydı.Yüzünde nur parıl parıl parlardı.
Batının da ki nur cisminde parlıyor,nurlu cisminin gölgesi bile yerde görünmüyordu.
Ömründe hiç esnemedi.
Bir yere giderken acelesiz,telaşsız ve gayet temkinli gider,sağa sola bakmazdı.Pek vakarlı olan yürüyüşü,sanki yüksekçe bir yerden aşağıya doğru iniyormuş gibi süratlice idi. Normal bir yürüyüşle yürür gibi görünmesine rağmen yanında gidenler hızlı yürüdükleri halde geri kalırlar ve ona yetişemezlerdi.
Gözleri kimsenin göremeyeceği mesafeden görür,kulakları çok uzaklardan ses alırdı.Öndekileri nasıl görürse,arkadakileri de görür,ışıkta gördüğü gibi karanlıkta da görürdü.
Saçını ve sakalını her vakit tarar ve güzel kokular sürünürdü. Sakal-ı şerifleri sıkça idi ve bir tutam boyunca bulunurdu.Bazen güzel koku sürünse de,teninde ve terinde pek güzel fıtri bir koku bulunurdu. Mübarek eli ile bir çocuğun başını sığasa,o çocuk başka çocuklar arasında belli olurdu.Geçtiği yollar misk gibi kokularla dolar,geleceği derhal belli olurdu.
Onu kimseler tarif edemedi.O nurun yüksek vasıflarını görüp anlatmak isteyenler,onun bir benzerini ne ondan evvel ne de ondan sonra görmediklerini itiraf ederlerdi.
Bütün güzellikleri açıkta olmuş olsaydı, Ashab-ı Kiram(r.a)ın ona bakmaya gücü yetmezdi.
Alnı açık ve geniş,kaşları hilâl biçiminde,fakat çatık değildi.Gözleri kara, kirpikleri siyah ve uzundu.Terlediği zaman mübarek yüzünde inci gibi dökülen teri gül gibi kokardı.
Çekme burunlu,boynu uzunca idi. Dişleri inci taneleri gibi düzgün ve parlaktı.Konuşurken ön dişleri parlardı.Omuzlarının arası geniş,pazuları ve baldırları kalın,bilekleri ve kolları uzunca,elleri ve parmakları kalınca idi. Göğüsleri geniş olup,şişman olmadığından karınları ve göğüsleri bir hizada idi. İki omuzu arasında güvercin yumurtası büyüklüğünde Peygamberlik mühürü vardı.
O’nun simasındaki mehabet ve güzellik,gören herkesi etkilerdi.O,insanların en güzeli ve en nurlu olanıydı.O’nu anlatanlar “Ayın on dördü gibi güzeldi” demektedirler.
Onun suret ve siretine ait bir tarif ve tasrif,insan gönlünün O’na bağlanmasına,onun hayalinin gözümüzde canlanmasına vesile olur.
Alıntı: Muhterem Ömer Öngüt
Yaradılışça ve ahlakça bütün insanların en güzeli ve en mükemmeli idi. Her uzvu tam ve mütenasib,endamı gayet latif,uzuna yakın orta boylu,mutedil ve biçimli idi.Bununla beraber yanında bulunanlardan daima uzun görünürdü.
Mübarek tenleri beyaz da değil,esmer de değil,hafif pembe ile karışık nûranî ve berrak beyazlıktaydı.Yüzünde nur parıl parıl parlardı.
Batının da ki nur cisminde parlıyor,nurlu cisminin gölgesi bile yerde görünmüyordu.
Ömründe hiç esnemedi.
Bir yere giderken acelesiz,telaşsız ve gayet temkinli gider,sağa sola bakmazdı.Pek vakarlı olan yürüyüşü,sanki yüksekçe bir yerden aşağıya doğru iniyormuş gibi süratlice idi. Normal bir yürüyüşle yürür gibi görünmesine rağmen yanında gidenler hızlı yürüdükleri halde geri kalırlar ve ona yetişemezlerdi.
Gözleri kimsenin göremeyeceği mesafeden görür,kulakları çok uzaklardan ses alırdı.Öndekileri nasıl görürse,arkadakileri de görür,ışıkta gördüğü gibi karanlıkta da görürdü.
Saçını ve sakalını her vakit tarar ve güzel kokular sürünürdü. Sakal-ı şerifleri sıkça idi ve bir tutam boyunca bulunurdu.Bazen güzel koku sürünse de,teninde ve terinde pek güzel fıtri bir koku bulunurdu. Mübarek eli ile bir çocuğun başını sığasa,o çocuk başka çocuklar arasında belli olurdu.Geçtiği yollar misk gibi kokularla dolar,geleceği derhal belli olurdu.
Onu kimseler tarif edemedi.O nurun yüksek vasıflarını görüp anlatmak isteyenler,onun bir benzerini ne ondan evvel ne de ondan sonra görmediklerini itiraf ederlerdi.
Bütün güzellikleri açıkta olmuş olsaydı, Ashab-ı Kiram(r.a)ın ona bakmaya gücü yetmezdi.
Alnı açık ve geniş,kaşları hilâl biçiminde,fakat çatık değildi.Gözleri kara, kirpikleri siyah ve uzundu.Terlediği zaman mübarek yüzünde inci gibi dökülen teri gül gibi kokardı.
Çekme burunlu,boynu uzunca idi. Dişleri inci taneleri gibi düzgün ve parlaktı.Konuşurken ön dişleri parlardı.Omuzlarının arası geniş,pazuları ve baldırları kalın,bilekleri ve kolları uzunca,elleri ve parmakları kalınca idi. Göğüsleri geniş olup,şişman olmadığından karınları ve göğüsleri bir hizada idi. İki omuzu arasında güvercin yumurtası büyüklüğünde Peygamberlik mühürü vardı.
O’nun simasındaki mehabet ve güzellik,gören herkesi etkilerdi.O,insanların en güzeli ve en nurlu olanıydı.O’nu anlatanlar “Ayın on dördü gibi güzeldi” demektedirler.
Onun suret ve siretine ait bir tarif ve tasrif,insan gönlünün O’na bağlanmasına,onun hayalinin gözümüzde canlanmasına vesile olur.
Alıntı: Muhterem Ömer Öngüt