sana bir şarkı bir şiir öyle zor kii......
kelimeler yeter mi sanırsın seni sana anlatmaya...seni anlatmanın
imkansızlığında,sana dair bir iki yalandan kelime karalarsam,vebalin asılı
kalır boynuma...
en iyi sana 'sen' diyebilirim aslında..
SEN..tek nefeslik bir hayata elveda deme aşamasında,iyiki varım demektir
...sen azgın alevler arasında benzin dökenleri bile umursamadan eriyen
tanyeri kıvamındaki rengi farkedebilmektir...sen...göl kenarındaki
yeşilliklerle konuşabilmektir,sen maddecilikten çıkıp maneviyatla
yaşayabilmektir...sen yoluna mayın döşeyenlere gül verebilmektir,köleleri
rezillikten çıkarıp efendi diyebilmektir,sen kara kalemle beyaz
yazabilmektir..
sen: doyasıya kahkahalar atmaktır. yeri geldiğinde hıçkıra hıçkıra
ağlamaktır...sen bir tek tebessüm için kan revan içinde yaşamaktır...sen
yaşamanın yanında: yaşatmaktır....sen aslında sen..belkide hiç
yaşamamaktır..
SEN.....tüm bunların yanısıra benim yüreğimde ve benim gözlerimde,şu
yalnız hatta yapayalnız ömrümde.var olmaktır..var olduğumu
anlamaktır...titreyen hislerimin öksüz kalan yanlarını kırık bir hitabla
anlatmaktır...o kırılgan hitablara saklanmış masumiyetimi yeniden
tanımlamaktır..çocuk kalan o özel yanlarımı antika değerinde
saklamaktır..sen demek sorgulamaktır...sen demek unutmaktır......sen demek
mutlu olmaktır yaşadığını anlamaktır.yaşlandığının tadına varmaktır...
her SEN le başladığım sahte hayali bir satırda çatlıyor damarlarım
donuyor kanım ve taş kesiliyor göz yaşlarım...esir düşmüşcesine kimsesiz bir
iklime senin öksüzlüğünde,azab çekiyor duygularım..ve değişiyor bir bir o
masum huylarım...tüm o çocuk bıraktığım yanlarım...
senin yoklığunda,yani susuzlığumda,yani uykusuzluğumda,tüm bu çocukça
huysuzluğumda...kangren oluyor yüreğim...buz kesiyor ellerim..yüreğim
konuşurken,düğümleniyor dilim...ey benim en sevdiğim...
her sen deyişimle can çekişiyor duygularım...ağıtlara dönüşüyor sessiz
çığlıklarım...içimde sakladığım o mayhoş feryatlarım...her sen deyişimle
artıyor migren ağrım..ki sen:sen benim canımdan kıymetli diğer yarım...
güz poyrazında kalmışcasına kopuyor bedenimden yüreğim...kayıyor
gözlerimden hasretim...iç çektiğim o en büyük özlemim...
ey ömrümdeki en güzel şey...ey sevdiğim herşey...ey en çok sevdiğim
şey....
ne çok cümleler kursamda sana, içimdeki seni anlatamam asla....
dünya gözüyle görmediğim,yüreğimle her daim hissettiğim en büyük
sevgiliye.....
bu dünya hasretle geçsede mahşerde sonsuza dek görüşmek üzere....
kelimeler yeter mi sanırsın seni sana anlatmaya...seni anlatmanın
imkansızlığında,sana dair bir iki yalandan kelime karalarsam,vebalin asılı
kalır boynuma...
en iyi sana 'sen' diyebilirim aslında..
SEN..tek nefeslik bir hayata elveda deme aşamasında,iyiki varım demektir
...sen azgın alevler arasında benzin dökenleri bile umursamadan eriyen
tanyeri kıvamındaki rengi farkedebilmektir...sen...göl kenarındaki
yeşilliklerle konuşabilmektir,sen maddecilikten çıkıp maneviyatla
yaşayabilmektir...sen yoluna mayın döşeyenlere gül verebilmektir,köleleri
rezillikten çıkarıp efendi diyebilmektir,sen kara kalemle beyaz
yazabilmektir..
sen: doyasıya kahkahalar atmaktır. yeri geldiğinde hıçkıra hıçkıra
ağlamaktır...sen bir tek tebessüm için kan revan içinde yaşamaktır...sen
yaşamanın yanında: yaşatmaktır....sen aslında sen..belkide hiç
yaşamamaktır..
SEN.....tüm bunların yanısıra benim yüreğimde ve benim gözlerimde,şu
yalnız hatta yapayalnız ömrümde.var olmaktır..var olduğumu
anlamaktır...titreyen hislerimin öksüz kalan yanlarını kırık bir hitabla
anlatmaktır...o kırılgan hitablara saklanmış masumiyetimi yeniden
tanımlamaktır..çocuk kalan o özel yanlarımı antika değerinde
saklamaktır..sen demek sorgulamaktır...sen demek unutmaktır......sen demek
mutlu olmaktır yaşadığını anlamaktır.yaşlandığının tadına varmaktır...
her SEN le başladığım sahte hayali bir satırda çatlıyor damarlarım
donuyor kanım ve taş kesiliyor göz yaşlarım...esir düşmüşcesine kimsesiz bir
iklime senin öksüzlüğünde,azab çekiyor duygularım..ve değişiyor bir bir o
masum huylarım...tüm o çocuk bıraktığım yanlarım...
senin yoklığunda,yani susuzlığumda,yani uykusuzluğumda,tüm bu çocukça
huysuzluğumda...kangren oluyor yüreğim...buz kesiyor ellerim..yüreğim
konuşurken,düğümleniyor dilim...ey benim en sevdiğim...
her sen deyişimle can çekişiyor duygularım...ağıtlara dönüşüyor sessiz
çığlıklarım...içimde sakladığım o mayhoş feryatlarım...her sen deyişimle
artıyor migren ağrım..ki sen:sen benim canımdan kıymetli diğer yarım...
güz poyrazında kalmışcasına kopuyor bedenimden yüreğim...kayıyor
gözlerimden hasretim...iç çektiğim o en büyük özlemim...
ey ömrümdeki en güzel şey...ey sevdiğim herşey...ey en çok sevdiğim
şey....
ne çok cümleler kursamda sana, içimdeki seni anlatamam asla....
dünya gözüyle görmediğim,yüreğimle her daim hissettiğim en büyük
sevgiliye.....
bu dünya hasretle geçsede mahşerde sonsuza dek görüşmek üzere....