Ölüm ve umut sahneleri
/yalnızım ben ağrı gibi/
Ağıtlar yansıyan topraklarda
Ölümümüz birden olur
Hayatın en anlamlı yaşında
Turnalarımız göçeder
Gözleri batıda yürekleri doğuda
Sırtlarında ağır yolculuk
Yine de umut bu can verir
Canevimize kurulsa da tuzaklar
Bir nice sevdanın resmi koynumuzda
Sıra dağları devire devire
Bir muhacir sızısını tutarak kalbimizde
Gurbeti kafesleyip iri bir kente yaslandık
Yalnızız
Yalnızım
/suskunum ben dersim gibi/
İnan bana gardaş buralarda ölümün yüzü
Silaha panzere benziyor
Kurşunlar dolduruyor gecemizi
Acılar
Umutlar
Öfkeler kan kan…
Ekmekler
Buranın gecesi gündüzü kan
Az önce geçti mayın yüzlü ölüm
Gül kadınların yüzü soldu
Çocuklar aynı yaşta kaldı
En soğuk günlerde bile terlettiler bedenlerimizi
Ama sökemediler yüreğimizi
İmanımız konuştu be gardaş
İnkar geldik izini atanın
Bu yüzden astılar burada
Yirmi sekiz haziranda dağ gibi yürekleri dağ kapıda
Kıyama mektep olmuş dağlarda
Ah dersim ah vardır bir yolu seni diriltmenin
Gümrah yürekler unutmadı seni
Unutmadım…
/deliyim ben Fırat gibi /
Alınmamış intikamlarım
Az ötede açacak çiçekler
Sevda derim pervazsızca
Elimizde delikanlılık var
Fırat gibi deli dolu ve dürüst
Belki bir yağlı ipte kırılacak boynumuz
Gün olur
Yedi veren güller ayaklanır dağlardan
Gün olur
Ciğerlerimizi patlatırcasına bağırırız
Diyetini öderiz delikanlılığın
Gün olur
Evleri ekinleri yakılmış köylerin
Dönen yolcusu olurum
İki gözüm sevgilim
İşte ben böyleyim
Dersim gibi suskun
Ağrı gibi yalnız
Fırat gibi deliyim…
bünyamin doğruer