Bir anda yüreğinin daralması, nefesin tıkanması, ruhun vuslata ermek için gayretle yaptığı hamle bazen ızdırapla ben tebessümle şekillenen dudaklar, kalkmayan el, cevapsız kalan sorular, soğuyan beden der ki; ölüm var !
Gün ışırken okunan sala, yolculuğa çıkacak olan sen yolcuya bakan gözler, omuzlara alınan bir beden, toprağa bırakılan emanet, son uğurlama, son bakış söyler ki; ölüm var!
Güneşin batışı, yıldızın kayışı, ayın kaybolması, gecenin karanlığı, yaprağını döken ağaç, sararan otlar, rüzgârın savurduğu yapraklar söyler ki; ölüm var!
Yanlarından defaatle geçtiğimiz mezarlıklar, geçmişimiz (dedeler – nineler), bir daha geri dönülmeyecek gibi gidilen savaşlar, savrulan bedenler, gazeteler, televizyonlar, insanlar söyler ki; ölüm var!
Her şeyi kayda geçirmeye çalışan bilgisayarlar, kitaplar, duvarda artık solmuş geçmiş zaman fotoğrafları, sandıkta saklanan albümler, eski zaman konağına bakarken yüreğin terennüm ettikleri, yere serilen diğer halı söyler ki; ölüm var!
Ayetler, Sureler, Upanişadlar ve Vedalar, Brahmanlar, Azizler, İmamlar, Rahipler, Hahamlar, Şamanlar, Peygamberler, söyler ki; ölüm var!
Erimekten bir an geri durmayan zaman, yandığında kül olan odun, bir kurban bayramı herkesin törensel izlediği bir hayvan kesilmesi, sabah kahvaltısında yediğimiz zeytin, yolda giderken dalından kopardığımız gül söyler ki; ölüm var !
Adem, Nuh, İbrahim, Buddha, İsa , Konfüçyüs, Yahuda, Dede Korkut, Alparslan, Ziya Gökalp, Fatih Sultan Mehmet , Kanuni Sultan Süleyman, yazmaya kelimelerin yetmeyeceği nice edebiyatçılar, liderler, bilginler söyler ki; ölüm var!
Mısır Piramitleri, Nemrut Harabeleri, Tac Mahal, Çin Seddi, Roma Arenaları, Apollon Tapınağı, Ayasofya ve dahi nice anıtlar, heykeller, kervansaraylar, tahtlar, evler der ki; ölüm var!
Uçarken sapanla düşürülen kuş, pusuya yatmış avcının vurduğu keklik, oltaya takılan balık, tuzağa düşmüş tilki der ki; ölüm var !
Aniden çalan giren, bir anda yerin derin bir uğultuyla sallanan şimşeğin parlak ışıkları bendini taşan su, ani fren sesiyle atılan çığlık der ki; ölüm var!
Sınıfta bir öğrencinin eksilmesi, gazetelerde üçüncü sayfa haberleri, acı kaybımız ile başlayan ve unutmayacağız ile tekrarlanan ilan, yolda artık selam veremeyeceğimiz komşumuz, evimizde sesini artık duyamayacağımız dedemiz, annemiz, babamız, kardeşimiz der ki ölüm var!
Allah, Huda, Kutsal Ruh, Tin, Büyük Öz der ki ölüm var!
Gün ışırken okunan sala, yolculuğa çıkacak olan sen yolcuya bakan gözler, omuzlara alınan bir beden, toprağa bırakılan emanet, son uğurlama, son bakış söyler ki; ölüm var!
Güneşin batışı, yıldızın kayışı, ayın kaybolması, gecenin karanlığı, yaprağını döken ağaç, sararan otlar, rüzgârın savurduğu yapraklar söyler ki; ölüm var!
Yanlarından defaatle geçtiğimiz mezarlıklar, geçmişimiz (dedeler – nineler), bir daha geri dönülmeyecek gibi gidilen savaşlar, savrulan bedenler, gazeteler, televizyonlar, insanlar söyler ki; ölüm var!
Her şeyi kayda geçirmeye çalışan bilgisayarlar, kitaplar, duvarda artık solmuş geçmiş zaman fotoğrafları, sandıkta saklanan albümler, eski zaman konağına bakarken yüreğin terennüm ettikleri, yere serilen diğer halı söyler ki; ölüm var!
Ayetler, Sureler, Upanişadlar ve Vedalar, Brahmanlar, Azizler, İmamlar, Rahipler, Hahamlar, Şamanlar, Peygamberler, söyler ki; ölüm var!
Erimekten bir an geri durmayan zaman, yandığında kül olan odun, bir kurban bayramı herkesin törensel izlediği bir hayvan kesilmesi, sabah kahvaltısında yediğimiz zeytin, yolda giderken dalından kopardığımız gül söyler ki; ölüm var !
Adem, Nuh, İbrahim, Buddha, İsa , Konfüçyüs, Yahuda, Dede Korkut, Alparslan, Ziya Gökalp, Fatih Sultan Mehmet , Kanuni Sultan Süleyman, yazmaya kelimelerin yetmeyeceği nice edebiyatçılar, liderler, bilginler söyler ki; ölüm var!
Mısır Piramitleri, Nemrut Harabeleri, Tac Mahal, Çin Seddi, Roma Arenaları, Apollon Tapınağı, Ayasofya ve dahi nice anıtlar, heykeller, kervansaraylar, tahtlar, evler der ki; ölüm var!
Uçarken sapanla düşürülen kuş, pusuya yatmış avcının vurduğu keklik, oltaya takılan balık, tuzağa düşmüş tilki der ki; ölüm var !
Aniden çalan giren, bir anda yerin derin bir uğultuyla sallanan şimşeğin parlak ışıkları bendini taşan su, ani fren sesiyle atılan çığlık der ki; ölüm var!
Sınıfta bir öğrencinin eksilmesi, gazetelerde üçüncü sayfa haberleri, acı kaybımız ile başlayan ve unutmayacağız ile tekrarlanan ilan, yolda artık selam veremeyeceğimiz komşumuz, evimizde sesini artık duyamayacağımız dedemiz, annemiz, babamız, kardeşimiz der ki ölüm var!
Allah, Huda, Kutsal Ruh, Tin, Büyük Öz der ki ölüm var!