TÜRK MİLLETİ'NİN ÜZERİNDEKİ ÖLÜ TOPRAĞI
19.yy ın başında asrilesme ile başlayan batı medeniyetine karşı aşağılık kompleksi, maalesef doğu medeniyetlerinin üzerine bir olu topragi serpmiştir. bu olu topragina ilk eklemeleri, tanzimat modernlesmesi yapmış bundan sonra çöküntü hemen her yerde "yenilik" adı altında muhtelif amiller ve cereyanlarla türk-islam kültürünün hemen hemen her noktasına nüfuz etmeye çalışmışsa da, bu teceddüd dalgası ilk kez abdülhamid han'ın surları önünde gerilemiştir. sultan abdülhamid yakın tarihimizde başa gelen en büyük yönetici, yenilikçi ve zeki bir devlet adamlarından biriydi. onun hal'i ile başa geçen ittihat ve terakki 10 yılda koca imparatorluğu tüketmiştir.
bir zaman geldi işgale uğrayan ülke kendi içerisinden bir kahraman ve gazi yetiştirdi. bicak kemige dayaninca halkımız üzerindeki ölü toprağını atıp kuvayi milliye adıyla mustafa kemal önderliğinde kurtuluşa ermiş ancak geçmişimize ihanetimiz tek parti iktidarı yıllarında devam edip gitmiş, olu topragi yeniden üzerimize serpilmeye başlanmıştı.
özellikle 68 ve 80 yılları arasında birbirinin boğazına sarılıp, sen sol ben sağ deyip kendi kardeşini vuracak kadar zillete düşen genç nesil yıllarca hep izmlerin ideolojilerin karanlıklarını taşıyan sloganların etrafında hayal görmeye devam etti.
yeni dunya duzeni ile artık dünya gerçekten değişti. milletimize asırlarca her koldan taarruz eden vahşi emperyalizm artık bizde çözülemeyen tek değerin aile olduğunu farketti. türk milleti'nin elinde kalan bir avuç mukaddesatından biri ailedir. ve asırlarca her türlü tacize karşı ayakta durabilmiş en kuvvetli istihkamlardan biridir. istihkam da ne kelime o zırhlarla çevrili yuvamızdır.
bu yeni dünya düzeni(!) adı verdikleri kaosu kozmoza çevirmek için, doğu'nun en cengaver savaşçısı türkler olarak bizlere çok büyük görevler düştüğünü unutmak üzereyiz. ölü toprağı ile kan uykusu birleşirse ne hisar kalır ne sur. tüm istihkamlarımız çöker. bu millet silkinip ne zaman kendine gelecek ne zaman anlayacak kendisinin bir zamanlar "ordu milletlerin en cok dogusen en sarpi" olduğunu? biz treni çoktan kaçırdık mı yoksa? ölü toprağı ağızımızdan burnumuzdan vücudumuza mı girmeye başladı? işte bu soruların cevabının bile ne zaman verileceği bir muğlaklıkta gizli.
Herşeye rağmen yine de ülkeme ve insanlarımıza karşı duyduğum güven devam etmekte.
19.yy ın başında asrilesme ile başlayan batı medeniyetine karşı aşağılık kompleksi, maalesef doğu medeniyetlerinin üzerine bir olu topragi serpmiştir. bu olu topragina ilk eklemeleri, tanzimat modernlesmesi yapmış bundan sonra çöküntü hemen her yerde "yenilik" adı altında muhtelif amiller ve cereyanlarla türk-islam kültürünün hemen hemen her noktasına nüfuz etmeye çalışmışsa da, bu teceddüd dalgası ilk kez abdülhamid han'ın surları önünde gerilemiştir. sultan abdülhamid yakın tarihimizde başa gelen en büyük yönetici, yenilikçi ve zeki bir devlet adamlarından biriydi. onun hal'i ile başa geçen ittihat ve terakki 10 yılda koca imparatorluğu tüketmiştir.
bir zaman geldi işgale uğrayan ülke kendi içerisinden bir kahraman ve gazi yetiştirdi. bicak kemige dayaninca halkımız üzerindeki ölü toprağını atıp kuvayi milliye adıyla mustafa kemal önderliğinde kurtuluşa ermiş ancak geçmişimize ihanetimiz tek parti iktidarı yıllarında devam edip gitmiş, olu topragi yeniden üzerimize serpilmeye başlanmıştı.
özellikle 68 ve 80 yılları arasında birbirinin boğazına sarılıp, sen sol ben sağ deyip kendi kardeşini vuracak kadar zillete düşen genç nesil yıllarca hep izmlerin ideolojilerin karanlıklarını taşıyan sloganların etrafında hayal görmeye devam etti.
yeni dunya duzeni ile artık dünya gerçekten değişti. milletimize asırlarca her koldan taarruz eden vahşi emperyalizm artık bizde çözülemeyen tek değerin aile olduğunu farketti. türk milleti'nin elinde kalan bir avuç mukaddesatından biri ailedir. ve asırlarca her türlü tacize karşı ayakta durabilmiş en kuvvetli istihkamlardan biridir. istihkam da ne kelime o zırhlarla çevrili yuvamızdır.
bu yeni dünya düzeni(!) adı verdikleri kaosu kozmoza çevirmek için, doğu'nun en cengaver savaşçısı türkler olarak bizlere çok büyük görevler düştüğünü unutmak üzereyiz. ölü toprağı ile kan uykusu birleşirse ne hisar kalır ne sur. tüm istihkamlarımız çöker. bu millet silkinip ne zaman kendine gelecek ne zaman anlayacak kendisinin bir zamanlar "ordu milletlerin en cok dogusen en sarpi" olduğunu? biz treni çoktan kaçırdık mı yoksa? ölü toprağı ağızımızdan burnumuzdan vücudumuza mı girmeye başladı? işte bu soruların cevabının bile ne zaman verileceği bir muğlaklıkta gizli.
Herşeye rağmen yine de ülkeme ve insanlarımıza karşı duyduğum güven devam etmekte.