Kıyamet kelimesi ayağa kalkış demek. Türkçede de kullanılan kıyâmsözcüğünün diğer bir söylenişi
Kuranda sıklıkla geçen yevmul-kıyâme de ayağa kalkış/ayaklanma/başkaldırı/kıyam günü
Peki kıyamet denince neden hep mezarlarda yatan ölülerin dirilişi anlaşılır?
Ahiret denince neden hep mezardan sonraki hayat akla gelir?
Cennet ve cehennem neden hep öbür dünyada düşünülür?
Kuranın ölü dediği kimdir? Hangi ölüler kıyâm edecektir?
Sonraki hayat (ahiret) ne demektir? Cennet ve cehennem ne ifade ediyor?
Ölülerin dirilişi ne anlama geliyor?
Buyurun
***
1-Kuran, yaşayan ölülerden ve onların dirilişinden bahseder:
[Ölü (meyyit) iken dirilttiğimiz ve insanlar içinde yürümesi için nur verdiğimiz kimse, hiç içinden çıkamayacağı karanlıklarda kalan kimse gibi olur mu? Fakat kâfirlere yaptıkları güzel görünür.] (Enam: 6/122).
Görüldüğü gibi bu ayette ölü (meyyit) yaşadığı halde kendisine nurverilmemiş kimse oluyor.
Öyle ki bir ot gibi ölü halde yaşarken kendisine nur iniyor yani Kuranın ışığı ile aydınlanıyor; Allah ona ruhundan üflüyor veya Ona ruh iniyorve bu ruh/nefes/soluk yani vahiy onu diriltiyor. Böylece karanlıklardan aydınlığa çıkıyor, diriliyor, ayağa kalkıyor, insanlar içinde yürümeye başlıyor.
Demek ki karanlıklarda kalmış/gerçeğin üzerini örtmüş demek olan kafir,Kuranın gözünde ölmüş/ölü (meyyit) kimse ile aynıdır. Aslında yaşamamaktadır.
Burada meyyit (ölü) kelimesinin ilk anlamıyla değil; mecâzî (sembolik) anlamıyla kullanıldığını görüyoruz. Demek ki Kuranda böyle bir bakış var.
Buradan İsanın ölüleri diriltmesi ne demek anlaşılıyor olmalı:
[İsa İsrail oğullarına peygamber olarak seslendi: Ben size Rabbinizden ayet ile geldim. Size çamurdan kuş biçiminde bir yaratık yapıp içine üfleyeceğim; Allahın izniyle hemen bir kuş olacak. Allahın izniyle anadan doğma körü ve alacalıyı iyileştirip ölüleri dirilteceğim. Size evlerinizde yediklerinizi ve biriktirdiklerinizi haber vereceğim. Eğer imanınız varsa anlarsanız ne dediğimi] (Al-i İmran; 3/49).
Bu ayette geçen ifadeler mesel ile (mecziî/sembolik) konuşmasıyla meşhur olan Hz. İsaya aittir ve hepsi ilk değil; ikinci anlamlarıyla kullanılmışlardır:
Ölüleri diriltmek: Vahiy ile diriltmek, onlara ışığında yürüyecekleri nur getirmek, karanlıklardan aydınlığa çıkarmak
Körü ve alacalıyı iyileştirmek: Gözlerini açmak, kulaklarının pasını silmek, gelen nur (ilahi aydınlanma) ile dünyaya başka bir gözle bakmalarını sağlamak
Evlerde yediklerini ve biriktirdiklerini haber vermek: Evlerde kenz edip biriktirdiklerini, başkalarından saklayıp yediklerini bir bir haber vermek, açığa çıkarmak, gerçekleri ortaya dökmek, gizli saklı hiçbir şey bırakmamak
Çamurdan kuş biçiminde bir yaratık yapıp içine üflemek: Hayatı sil baştan yeniden kurmak, çamurlarda sürünen bir halkı ayağa kaldırmak, makûs talihi yenmek, kaderimiz denilerek mahkûm ve mecbur olunduğu sanılan ağır şartları değiştirmek (Kuş (tâir) kelimesinin makûs talih ve kader ile ilişkisine dair yorumu ve sözcüğün dilsel analizi için bkz. Yaşayan Kuran Meal-tefsir; 71/16. ayet açıklaması).
***
2- Kuran ölü şehirlerin (beldeten meyyiten) dirilişinden bahseder:
[Gökten bereketli bir su indirip onunla kullar için rızık olarak bahçeler ve biçilecek ekinler, birbirine girmiş kat kat tomurcukları olan yüksek hurma ağaçları bitirdik ve böylece onunla ölü bir beldeye hayat verdik. İşte çıkış da böyledir.] (Kaf; 50/11).
Bu sözler kavmin zenginlikten şımarmış ileri gelenlerine yönelik olarak söylenmektedir. Sure Mekkîdir.
Onlar gökten ve yerden gelen rızkı kendilerine biriktirmekte, Allahın kullarını bundan mahrum bırakmaktaydılar. Oysa rızık tüm kullar içindi (rızkan lil-ibâd).
Demek ki bir belde de Allahın tüm kullar için gönderdiği rızık, birilerininevlerinden birikir, kenz edilir, diğerleri bundan mahrum bırakılır ve ister (muhtaç) hale getirilirse (sâilin), o belde ölür.
O beldenin dirilmesi için evlerinde biriktirdiklerini haber veren bir rahmet rüzgarının o beldeye gönderilmesi (ortaya çıkması/huruc etmesi) gerekir.
Böylece gökten inen yağmur ve yerden biten nebat tüm ister hale getirilenler (muhtaçlar) arasında eşitçe bölüşüldüğü (sevaen lis-sâilîn) zaman, o belde (şehir/diyar/ülke) dirilmiş, karanlıklardan aydınlığa çıkmış olur.
İşte şehirlerin dirilişi böyledir.
Buradan yüz yıl ölüp sonra dirilen şehir ne anlama geliyor anlaşılıyor olmalı:
[Çökmüş, çatıları göçmüş bir şehre uğrayan ve Allah ölü haldeyken burayı nasıl diriltecek? diyeni görmedin mi? Allah onu (şehri) yüz yıl öldürüp sonra diriltti. (Şehre) Kaç yıl kaldın dedi, Bir gün ya da daha az dedi. Hayır dedi, Yüz yıl kaldın. Yiyeceğine ve içeceğine bak; hiç bozulmamış, merkebine bak... İnsanlar için ne büyük bir ders! Bak şu kemiklere; onları nasıl birbirine geçiriyoruz ve sonra da onlara nasıl can veriyoruz. İşte böyle gerçeği anlayınca o adam Şimdi iyi biliyorum ki Allah'ın her şeye gücü yeter, hiç kuşkusuz dedi] (Bakara; 2/259).
Öyle anlaşılıyor ki burada dile gelip konuşturulan, adamdan ziyade şehirdir. Adam şehrin Allah tarafından dile getirilip konuşturulmasına tanıklık etmektedir.
Bir şehir (karye/belde/ülke/diyar) nasıl ölür ve sonra nasıl dirilir, burada bunu görüyoruz.
Şöyle ki:
Gökten inen yağmur ve yerden biten nebat (rızık) evlerde biriktirilir,böylece verilen rızıklar paylaşılmaz (ve mimmâ rezaknâhum yunfigûn), tüm kullara ait (rızkan lil-ibâd) kılınmazsa, orada derin uçurumlar oluşur. Bir kişiye 99, doksandokuz kişiye 1 koyun düşer hale gelir, Allahın devesi (nagatallah) yani herkese ait olan (kamu) bir kişi/grup tarafından boğazlanır (ele geçirilir) ve su kaynakları (rızık ve rızık kaynakları) eşitçe taksim edilmezse (gısmetun beynehum) o şehrin çatıları göçer, duvarları yıkılır.
Böylece o şehir ölür.
Böyle yüzyıl ölü kaldıktan sonra, rızıkları evlerinde biriktirerek, açların ve yoksulların ortayı çıkmasına sebebiyet verilmiş, böylece ölmüş, çamurlarda sürünür hale gelmiş ve buna kör ve sağır insanların ülkesi haline gelmiş beldeye Allah rüzgarlarını gönderir.
O rüzgarlar Allahıın sesi (kelime) olur, ölü şehrin insanlarına ruh/nefes/soluk üflerler. Çamurlarda sürünen halka yepyeni bir gelecek vaat eder, körleri görür, sağırları işitir hale getirir, şehrin üzerindeki ölü toprağını atarlar. Evlerde biriktirilenleri haber verirler. Yani çalınan, gasp edilen hakları iade ederler. Rızkı tüm kullara ait kılarlar.
Açlıktan bir deri bir kemik kalmış bedenlere can gelir. Sütüne su katılarak hileye, yalana, dolana karışarak bozulmuş yiyecekleri düzelir. Merkep haline getirilmiş şehrin insanları, onura ve haysiyete kavuşur.
İşte şehirlerin dirilişi böyledir.
***
Yukarıda ayetin bir öncesinde, şehirlerin böyle çatılarını göçerten, duvarlarını yıkan, insanlarını merkep haline getirenlerin kim olduğu açıklanır: Kendisinemülk verildi diye Rabbi hakkında İbrahim ile tartışanlar; Ben de öldürür ve diriltirim diyenler (Bakara; 2/258).
Ayetin bir sonrasında ise Ölülerin nasıl dirileceği açıklanır. Parçalanmış, bölünmüş, sınıflara, kastlara ayrılmış, ayrı ayrı tepelerde merkepçe bir yaşama mahkum edilmiş olanların birbirine alışması, birleşmesi, yekvucut olmasıyla... Yani kuşların yuvaya dönmesiyle
**
Bu yorumları fazlaca sembolik bulanlar, eğer bu söylediklerimizi kafadan attığımızı, her hangi bir usule dayanmadan keyfi olarak böyle yorumladığımızı sanırlarsa yanılırlar.
Yukarıda üç ayette peşpeşe (Bakara; 258/59/60) mülk konusunda İbrahim ile tartışıp Ben de öldürür ve diriltirim diyenden, ölülerin ve ölü şehirlerin dirilişinden bahsettikten sonra 261. ayetten itibaren tâ surenin sonuna kadar 25 küsur ayette neden bahsedildiğine baksınlar. Konu nasıl tefsir ediliyor görsünler. Orası da sembolik anlatıma kafası basmayıp düz anlatımdan anlayanlara
Buyurun
Mallarını Allah yolunda infak edenlerin durumu, yedi başak bitiren ve her başakta yüz tane bulunan bir tohum gibidir (Bakara; 261) Mallarını Allah yolunda infak edenlerin durumu, sonra da infak ettiklerinin peşinden (bunları) başa kakmayan ve gönül incitmeyenlerin, Rableri katında mükâfatları vardır. Onlar için korku yoktur. Onlar üzülmeyeceklerdir de (Bakara; 262) Güzel bir söz ve bağışlama, peşinden gönül kırma gelen bir sadakadan daha hayırlıdır. Allah, zengindir, halîmdir (Bakara; 263) Ey iman edenler! Allaha ve ahiret gününe inanmadığı hâlde insanlara gösteriş olsun diye malını infak eden kimse gibi, sadakalarınızı başa kakmak ve gönül kırmak suretiyle boşa çıkarmayın (Bakara; 264) Allahın rızasını kazanmak arzusuyla ve kalben mutmain olarak mallarını Allah yolunda infak edenlerin durumu, yüksekçe bir yerdeki güzel bir bahçenin durumu gibidir ki, bol yağmur alınca iki kat ürün verir. (Bakara; 265) Ey iman edenler! Kazandıklarınızın iyilerinden ve yerden sizin için çıkardıklarımızdan Allah yolunda infak edin (Bakara; 267) Şeytan sizi fakirlikle korkutur ve size, çirkinliği ve hayâsızlığı emreder (Bakara; 268)
Görüldüğü gibi sonraki bölümden 7 ayet kadarını verdim, gerisini siz okuyun
Surenin sonuna kadar tam 25 ayet, hem de aralıksız infaktan bahsediyor. Sona doğru faiz yiyenler ve bu yüzden borçlandırılanlar (boyunduruk altına alınanlar/merkepleştirilenler) ile bitiyor.
Görüldüğü gibi Kuran infakı yağmura benzetiyor. Ölü topraklar nasıl yağmur ile dirilirse, ölü beldelerin de infak ile dirileceği, iki kat ürün vereceği, canlanacağı anlatılıyor.
Yağmur yüklü bulutları ölü beldelere göndeririz, ölümünden sonra orayı diriltiriz. Ölülerin/ölü şehirlerin dirilişi işte böyledir. ile ne kastediliyor anlaşılıyor olmalı.
Kuran kendi kendini nasıl tefsir ediyor görünüz, anlayınız.
Benim yazımı okuduktan sonra atınız, Kuranı elinize alınız, bizzat kendiniz ilgili yerleri düşüne düşüne, bağlantı kurarak (tertil ile) okuyunuz
***
Demek ki kıyametin iki yüzü var: Önce mezara dönmüş şehirlerin içindeki halkın ayağa kalkışı, sonra şehirlerin dışındaki mezarların
Demek ki ahretin de iki yüzü var: Önce varolan şehrin/ülkenin/dünyanın içinde öte bir şehir/ülke/dünya olabileceğine inanılması, sonra şehirlerin dışındaki mezarların ötesinde bile olsa ilelebet bu yüce ülkünün gerçekleşebileceğine inanılması
Demek ki cennetin de iki yüzü var: Önce şehirlerin içinin cennet (adalet, barış, esenlik, kardeşlik, paylaşım) yurduna dönüşmesi (Dârus-selâm), sonra şehirlerin dışındaki mezar sonrası hayatın
Cehennem de öyle, diriliş, baas, çıkış (huruc) hepsi öyle
Demek ki ölü şehirlerin dirilişinin de iki yüzü var: Önce çatıları göçmüş, duvarları yıkılmış, haramîlerin saltanatı altında ezilmiş, insanları borçlandırılmış, merkebe dönmüş, emeği, işi, ekmeği, aşı bozulmuş, sütüne su karışmış, faizle, angaryayla sömürülmekten kemikleri çıkmış, her biri bir kabristana dönmüş şehirlerin adalet, eşitlik, infak, paylaşım, kardeşlik ruhuyla dirilişi, sonra kabirdeki ölülerin dirilişi
Böyle yüzyıl sömürü, angarya ve işgalle de geçse yeniden dirilişi
İlki görevimiz, ikincisi itikadımızdır.
Sözü erbabına (şaire) bırakalım:
Ey hayat süren leşler! Sizi kim diriltecek? (NFK).
Peki kıyamet denince neden hep mezarlarda yatan ölülerin dirilişi anlaşılır?
Ahiret denince neden hep mezardan sonraki hayat akla gelir?
Cennet ve cehennem neden hep öbür dünyada düşünülür?
Kuranın ölü dediği kimdir? Hangi ölüler kıyâm edecektir?
Sonraki hayat (ahiret) ne demektir? Cennet ve cehennem ne ifade ediyor?
Ölülerin dirilişi ne anlama geliyor?
Buyurun
***
1-Kuran, yaşayan ölülerden ve onların dirilişinden bahseder:
[Ölü (meyyit) iken dirilttiğimiz ve insanlar içinde yürümesi için nur verdiğimiz kimse, hiç içinden çıkamayacağı karanlıklarda kalan kimse gibi olur mu? Fakat kâfirlere yaptıkları güzel görünür.] (Enam: 6/122).
Görüldüğü gibi bu ayette ölü (meyyit) yaşadığı halde kendisine nurverilmemiş kimse oluyor.
Öyle ki bir ot gibi ölü halde yaşarken kendisine nur iniyor yani Kuranın ışığı ile aydınlanıyor; Allah ona ruhundan üflüyor veya Ona ruh iniyorve bu ruh/nefes/soluk yani vahiy onu diriltiyor. Böylece karanlıklardan aydınlığa çıkıyor, diriliyor, ayağa kalkıyor, insanlar içinde yürümeye başlıyor.
Demek ki karanlıklarda kalmış/gerçeğin üzerini örtmüş demek olan kafir,Kuranın gözünde ölmüş/ölü (meyyit) kimse ile aynıdır. Aslında yaşamamaktadır.
Burada meyyit (ölü) kelimesinin ilk anlamıyla değil; mecâzî (sembolik) anlamıyla kullanıldığını görüyoruz. Demek ki Kuranda böyle bir bakış var.
Buradan İsanın ölüleri diriltmesi ne demek anlaşılıyor olmalı:
[İsa İsrail oğullarına peygamber olarak seslendi: Ben size Rabbinizden ayet ile geldim. Size çamurdan kuş biçiminde bir yaratık yapıp içine üfleyeceğim; Allahın izniyle hemen bir kuş olacak. Allahın izniyle anadan doğma körü ve alacalıyı iyileştirip ölüleri dirilteceğim. Size evlerinizde yediklerinizi ve biriktirdiklerinizi haber vereceğim. Eğer imanınız varsa anlarsanız ne dediğimi] (Al-i İmran; 3/49).
Bu ayette geçen ifadeler mesel ile (mecziî/sembolik) konuşmasıyla meşhur olan Hz. İsaya aittir ve hepsi ilk değil; ikinci anlamlarıyla kullanılmışlardır:
Ölüleri diriltmek: Vahiy ile diriltmek, onlara ışığında yürüyecekleri nur getirmek, karanlıklardan aydınlığa çıkarmak
Körü ve alacalıyı iyileştirmek: Gözlerini açmak, kulaklarının pasını silmek, gelen nur (ilahi aydınlanma) ile dünyaya başka bir gözle bakmalarını sağlamak
Evlerde yediklerini ve biriktirdiklerini haber vermek: Evlerde kenz edip biriktirdiklerini, başkalarından saklayıp yediklerini bir bir haber vermek, açığa çıkarmak, gerçekleri ortaya dökmek, gizli saklı hiçbir şey bırakmamak
Çamurdan kuş biçiminde bir yaratık yapıp içine üflemek: Hayatı sil baştan yeniden kurmak, çamurlarda sürünen bir halkı ayağa kaldırmak, makûs talihi yenmek, kaderimiz denilerek mahkûm ve mecbur olunduğu sanılan ağır şartları değiştirmek (Kuş (tâir) kelimesinin makûs talih ve kader ile ilişkisine dair yorumu ve sözcüğün dilsel analizi için bkz. Yaşayan Kuran Meal-tefsir; 71/16. ayet açıklaması).
***
2- Kuran ölü şehirlerin (beldeten meyyiten) dirilişinden bahseder:
[Gökten bereketli bir su indirip onunla kullar için rızık olarak bahçeler ve biçilecek ekinler, birbirine girmiş kat kat tomurcukları olan yüksek hurma ağaçları bitirdik ve böylece onunla ölü bir beldeye hayat verdik. İşte çıkış da böyledir.] (Kaf; 50/11).
Bu sözler kavmin zenginlikten şımarmış ileri gelenlerine yönelik olarak söylenmektedir. Sure Mekkîdir.
Onlar gökten ve yerden gelen rızkı kendilerine biriktirmekte, Allahın kullarını bundan mahrum bırakmaktaydılar. Oysa rızık tüm kullar içindi (rızkan lil-ibâd).
Demek ki bir belde de Allahın tüm kullar için gönderdiği rızık, birilerininevlerinden birikir, kenz edilir, diğerleri bundan mahrum bırakılır ve ister (muhtaç) hale getirilirse (sâilin), o belde ölür.
O beldenin dirilmesi için evlerinde biriktirdiklerini haber veren bir rahmet rüzgarının o beldeye gönderilmesi (ortaya çıkması/huruc etmesi) gerekir.
Böylece gökten inen yağmur ve yerden biten nebat tüm ister hale getirilenler (muhtaçlar) arasında eşitçe bölüşüldüğü (sevaen lis-sâilîn) zaman, o belde (şehir/diyar/ülke) dirilmiş, karanlıklardan aydınlığa çıkmış olur.
İşte şehirlerin dirilişi böyledir.
Buradan yüz yıl ölüp sonra dirilen şehir ne anlama geliyor anlaşılıyor olmalı:
[Çökmüş, çatıları göçmüş bir şehre uğrayan ve Allah ölü haldeyken burayı nasıl diriltecek? diyeni görmedin mi? Allah onu (şehri) yüz yıl öldürüp sonra diriltti. (Şehre) Kaç yıl kaldın dedi, Bir gün ya da daha az dedi. Hayır dedi, Yüz yıl kaldın. Yiyeceğine ve içeceğine bak; hiç bozulmamış, merkebine bak... İnsanlar için ne büyük bir ders! Bak şu kemiklere; onları nasıl birbirine geçiriyoruz ve sonra da onlara nasıl can veriyoruz. İşte böyle gerçeği anlayınca o adam Şimdi iyi biliyorum ki Allah'ın her şeye gücü yeter, hiç kuşkusuz dedi] (Bakara; 2/259).
Öyle anlaşılıyor ki burada dile gelip konuşturulan, adamdan ziyade şehirdir. Adam şehrin Allah tarafından dile getirilip konuşturulmasına tanıklık etmektedir.
Bir şehir (karye/belde/ülke/diyar) nasıl ölür ve sonra nasıl dirilir, burada bunu görüyoruz.
Şöyle ki:
Gökten inen yağmur ve yerden biten nebat (rızık) evlerde biriktirilir,böylece verilen rızıklar paylaşılmaz (ve mimmâ rezaknâhum yunfigûn), tüm kullara ait (rızkan lil-ibâd) kılınmazsa, orada derin uçurumlar oluşur. Bir kişiye 99, doksandokuz kişiye 1 koyun düşer hale gelir, Allahın devesi (nagatallah) yani herkese ait olan (kamu) bir kişi/grup tarafından boğazlanır (ele geçirilir) ve su kaynakları (rızık ve rızık kaynakları) eşitçe taksim edilmezse (gısmetun beynehum) o şehrin çatıları göçer, duvarları yıkılır.
Böylece o şehir ölür.
Böyle yüzyıl ölü kaldıktan sonra, rızıkları evlerinde biriktirerek, açların ve yoksulların ortayı çıkmasına sebebiyet verilmiş, böylece ölmüş, çamurlarda sürünür hale gelmiş ve buna kör ve sağır insanların ülkesi haline gelmiş beldeye Allah rüzgarlarını gönderir.
O rüzgarlar Allahıın sesi (kelime) olur, ölü şehrin insanlarına ruh/nefes/soluk üflerler. Çamurlarda sürünen halka yepyeni bir gelecek vaat eder, körleri görür, sağırları işitir hale getirir, şehrin üzerindeki ölü toprağını atarlar. Evlerde biriktirilenleri haber verirler. Yani çalınan, gasp edilen hakları iade ederler. Rızkı tüm kullara ait kılarlar.
Açlıktan bir deri bir kemik kalmış bedenlere can gelir. Sütüne su katılarak hileye, yalana, dolana karışarak bozulmuş yiyecekleri düzelir. Merkep haline getirilmiş şehrin insanları, onura ve haysiyete kavuşur.
İşte şehirlerin dirilişi böyledir.
***
Yukarıda ayetin bir öncesinde, şehirlerin böyle çatılarını göçerten, duvarlarını yıkan, insanlarını merkep haline getirenlerin kim olduğu açıklanır: Kendisinemülk verildi diye Rabbi hakkında İbrahim ile tartışanlar; Ben de öldürür ve diriltirim diyenler (Bakara; 2/258).
Ayetin bir sonrasında ise Ölülerin nasıl dirileceği açıklanır. Parçalanmış, bölünmüş, sınıflara, kastlara ayrılmış, ayrı ayrı tepelerde merkepçe bir yaşama mahkum edilmiş olanların birbirine alışması, birleşmesi, yekvucut olmasıyla... Yani kuşların yuvaya dönmesiyle
**
Bu yorumları fazlaca sembolik bulanlar, eğer bu söylediklerimizi kafadan attığımızı, her hangi bir usule dayanmadan keyfi olarak böyle yorumladığımızı sanırlarsa yanılırlar.
Yukarıda üç ayette peşpeşe (Bakara; 258/59/60) mülk konusunda İbrahim ile tartışıp Ben de öldürür ve diriltirim diyenden, ölülerin ve ölü şehirlerin dirilişinden bahsettikten sonra 261. ayetten itibaren tâ surenin sonuna kadar 25 küsur ayette neden bahsedildiğine baksınlar. Konu nasıl tefsir ediliyor görsünler. Orası da sembolik anlatıma kafası basmayıp düz anlatımdan anlayanlara
Buyurun
Mallarını Allah yolunda infak edenlerin durumu, yedi başak bitiren ve her başakta yüz tane bulunan bir tohum gibidir (Bakara; 261) Mallarını Allah yolunda infak edenlerin durumu, sonra da infak ettiklerinin peşinden (bunları) başa kakmayan ve gönül incitmeyenlerin, Rableri katında mükâfatları vardır. Onlar için korku yoktur. Onlar üzülmeyeceklerdir de (Bakara; 262) Güzel bir söz ve bağışlama, peşinden gönül kırma gelen bir sadakadan daha hayırlıdır. Allah, zengindir, halîmdir (Bakara; 263) Ey iman edenler! Allaha ve ahiret gününe inanmadığı hâlde insanlara gösteriş olsun diye malını infak eden kimse gibi, sadakalarınızı başa kakmak ve gönül kırmak suretiyle boşa çıkarmayın (Bakara; 264) Allahın rızasını kazanmak arzusuyla ve kalben mutmain olarak mallarını Allah yolunda infak edenlerin durumu, yüksekçe bir yerdeki güzel bir bahçenin durumu gibidir ki, bol yağmur alınca iki kat ürün verir. (Bakara; 265) Ey iman edenler! Kazandıklarınızın iyilerinden ve yerden sizin için çıkardıklarımızdan Allah yolunda infak edin (Bakara; 267) Şeytan sizi fakirlikle korkutur ve size, çirkinliği ve hayâsızlığı emreder (Bakara; 268)
Görüldüğü gibi sonraki bölümden 7 ayet kadarını verdim, gerisini siz okuyun
Surenin sonuna kadar tam 25 ayet, hem de aralıksız infaktan bahsediyor. Sona doğru faiz yiyenler ve bu yüzden borçlandırılanlar (boyunduruk altına alınanlar/merkepleştirilenler) ile bitiyor.
Görüldüğü gibi Kuran infakı yağmura benzetiyor. Ölü topraklar nasıl yağmur ile dirilirse, ölü beldelerin de infak ile dirileceği, iki kat ürün vereceği, canlanacağı anlatılıyor.
Yağmur yüklü bulutları ölü beldelere göndeririz, ölümünden sonra orayı diriltiriz. Ölülerin/ölü şehirlerin dirilişi işte böyledir. ile ne kastediliyor anlaşılıyor olmalı.
Kuran kendi kendini nasıl tefsir ediyor görünüz, anlayınız.
Benim yazımı okuduktan sonra atınız, Kuranı elinize alınız, bizzat kendiniz ilgili yerleri düşüne düşüne, bağlantı kurarak (tertil ile) okuyunuz
***
Demek ki kıyametin iki yüzü var: Önce mezara dönmüş şehirlerin içindeki halkın ayağa kalkışı, sonra şehirlerin dışındaki mezarların
Demek ki ahretin de iki yüzü var: Önce varolan şehrin/ülkenin/dünyanın içinde öte bir şehir/ülke/dünya olabileceğine inanılması, sonra şehirlerin dışındaki mezarların ötesinde bile olsa ilelebet bu yüce ülkünün gerçekleşebileceğine inanılması
Demek ki cennetin de iki yüzü var: Önce şehirlerin içinin cennet (adalet, barış, esenlik, kardeşlik, paylaşım) yurduna dönüşmesi (Dârus-selâm), sonra şehirlerin dışındaki mezar sonrası hayatın
Cehennem de öyle, diriliş, baas, çıkış (huruc) hepsi öyle
Demek ki ölü şehirlerin dirilişinin de iki yüzü var: Önce çatıları göçmüş, duvarları yıkılmış, haramîlerin saltanatı altında ezilmiş, insanları borçlandırılmış, merkebe dönmüş, emeği, işi, ekmeği, aşı bozulmuş, sütüne su karışmış, faizle, angaryayla sömürülmekten kemikleri çıkmış, her biri bir kabristana dönmüş şehirlerin adalet, eşitlik, infak, paylaşım, kardeşlik ruhuyla dirilişi, sonra kabirdeki ölülerin dirilişi
Böyle yüzyıl sömürü, angarya ve işgalle de geçse yeniden dirilişi
İlki görevimiz, ikincisi itikadımızdır.
Sözü erbabına (şaire) bırakalım:
Ey hayat süren leşler! Sizi kim diriltecek? (NFK).