ÖLMEK YADA OLMAK,İŞTE BÜTÜN MESELE
Eski aşıklar sevgili uğruna ölmeyi bir idaal,bir amaç bilirlermiş.Sevgilinin penceresi önünde naralanıp söğüt yaprağı bıçak ile bileği dirseğine kadar yaran aşık da, gönül sultanının geçtiği yola yatıp ya üstüna basıp geçmesini, yoksa bir kerecik olsun yüzüne bakıp gülümsemesini isteyen aşık da ölmek ile olmak arasında kendini kaybediyorlardı.Onlar uğruna ölünecek sevgili buldukları için bahtiyar idiler.Gün gelir, sevgililerde aşıklarını sever umudunu içlerinde durmadan büyütüyorlardı.Oysa aşk, iki kişi arasında asla eşitlenemeyen birşeydi.
Allah (cc), aşığın uğraştığı sevgiyi maşuktan esirgemişti.Bunun içindir ki aşıklar, ya kendilerine verilen derdin aynısının sevgiliyede verilmesi yada sevgilideki vurdumduymazlığın aynısı ile kendilerinede ihsanda bulunulması için yakarır dururlar.isterler ki,Allah (cc) aşkı seven ile sevilen arasında eşit bölüştürsün...
Oysa aşk bu demek değildir.Seveni sevmek kolaydır; marifet o sevmediği zamanda onu sevebilmektir.Gerçek aşık bilir ki, kendi içindeki aşk ateşinin aynısı sevgilide de vardır ve gönülsüzde olsa, o da aşkı duyumsamaktadır.Ne var ki sevgili çok sabırlı, aşıkta çok sabırsız olduğu için bu aşk yarası tek taraflı kanamaktadır.O acılar, o ayrılık ve hasret ateşleri aşığı yakıyorsa da öte yandan da pişiriyor demektir...Aşık, ancak bu pişme sürecinde ham iken olgun, çiğ iken kamil olur.Çünkü aşk yolunda varılacak merhalelerin en yücesi, aşkın olgunluğu ile kendi dünyasını kurabilmektir. O merhaleye gelindikten sonra aşk uğrunda can vermek aşığa asan gelir...
KİTAB_I AŞK
İskender Pala
Eski aşıklar sevgili uğruna ölmeyi bir idaal,bir amaç bilirlermiş.Sevgilinin penceresi önünde naralanıp söğüt yaprağı bıçak ile bileği dirseğine kadar yaran aşık da, gönül sultanının geçtiği yola yatıp ya üstüna basıp geçmesini, yoksa bir kerecik olsun yüzüne bakıp gülümsemesini isteyen aşık da ölmek ile olmak arasında kendini kaybediyorlardı.Onlar uğruna ölünecek sevgili buldukları için bahtiyar idiler.Gün gelir, sevgililerde aşıklarını sever umudunu içlerinde durmadan büyütüyorlardı.Oysa aşk, iki kişi arasında asla eşitlenemeyen birşeydi.
Allah (cc), aşığın uğraştığı sevgiyi maşuktan esirgemişti.Bunun içindir ki aşıklar, ya kendilerine verilen derdin aynısının sevgiliyede verilmesi yada sevgilideki vurdumduymazlığın aynısı ile kendilerinede ihsanda bulunulması için yakarır dururlar.isterler ki,Allah (cc) aşkı seven ile sevilen arasında eşit bölüştürsün...
Oysa aşk bu demek değildir.Seveni sevmek kolaydır; marifet o sevmediği zamanda onu sevebilmektir.Gerçek aşık bilir ki, kendi içindeki aşk ateşinin aynısı sevgilide de vardır ve gönülsüzde olsa, o da aşkı duyumsamaktadır.Ne var ki sevgili çok sabırlı, aşıkta çok sabırsız olduğu için bu aşk yarası tek taraflı kanamaktadır.O acılar, o ayrılık ve hasret ateşleri aşığı yakıyorsa da öte yandan da pişiriyor demektir...Aşık, ancak bu pişme sürecinde ham iken olgun, çiğ iken kamil olur.Çünkü aşk yolunda varılacak merhalelerin en yücesi, aşkın olgunluğu ile kendi dünyasını kurabilmektir. O merhaleye gelindikten sonra aşk uğrunda can vermek aşığa asan gelir...
KİTAB_I AŞK
İskender Pala