Sınav açıklanmış sevinsin insan,
Zira notlar yüksek, sanki ihsan!
Alanın yüzü gülüyor, hep neş'e,
Sebep; doksan, yüz. Boğuyor zevke!
Lakin biri var ki oturmuş, mahsun,
Bakıyor etrafa suskun, suskun!
Neden? herhalde iyi nottan yoksun,
Ona da, bana da Allah yardımcı olsun!
Lakin bize düşen, "Nedir derdin?"
Sormalı, "Neden hüzünlü, sessizsin!"
Dedi, notum düşük zira ettim hak,
Hepsini atmıştım, kaldı muallak!
Fakat bundan olmaz yüzümde hüzün,
Sebep, kalbim. 'Sevgi' ediyor sökün!
Hıh! işte yakalandık bir mecnuna,
Başlar şimdi; sevgiyi anlatmaya!
Bilirim mecnunların tümü aynı,
Yoktur onlara sevgiden gayrı!
Sözün başı hep mi olur "Leyla!"
Leyla duymaz, sen et dur nida!
Sevgili, kaşı keman, gözü ceylan,
Acep yok mudur hiç çirkin olan!
Eh bizim mecnuna dönelim geri,
Ezberlemiş, der; "seveceğim ebedi!"
Hoca durmuş tahtada ders anlatsın,
Yanımda mecnun bana dert yakınsın!
Biri seslenirken: "fomül işte bu",
Oteki: "sevdiğimin gözü ahu"!
Sayılar sözler girdi birbirine,
Of, al birini vur ötekine!
Sinirlendim, kaldıramam bunu ben,
Ah Allahım lütfen sussunlar, Amen!
Lise gibi değil çalmıyor zil mil,
Hoca da, mecnun da etse ya tekmil!
Duam kabul olup, bittiyor sonra,
Susuyorlar, iş kalmıyor ah'a!
İç huzuruyla kalkarken yerimden,
Tekrardan konuşuyorlar, derinden!
İkisi de sözleşmiş cümle aynı;
"Yarına görüşürüz, tamam mı!"
