Namaz için hazırlanmak:
NAMAZ
Namaz için hazırlanmak:
'Evvela namaz için gerekli hazırlığı en güzel şekilde yerine getir.Kabe'yi iki kaşının arasına,Sırat'ı ayaklarının altına,cenneti sağına ,cehennemi soluna al ! Arkanda Azrail!in senin tatlı canını almak için beklediğini tefekkür ile "bu namaz ömrümün son namazı" diyerek korku ve ümit halinde Cenâb-ı Rabbü'l alemin huzûruna dur! Tahkîk ile tekbîr al! Ağır ağır mânâsını düşünerek Kur'ân oku! Tevâzu ile rukû, huşû ile secde eyle!Bedenin,namazın tabiî erkânına devam etsin, ancak rûhun dâimâ secde halinde kalsın ve o vuslattan bir nefes ayrılmasın !...
Hazret-i Mevlâna huşû içinde namaz kılmaya muktedir olabilen kullar hakkında işârî olarak:
"Onlar tekbir getirip namaza başlayınca ,kurban gibi bu dünyadan çıkıp gittiler" buyurur.
"Nasıl ki kurban keserken Allâhu Ekber dersin, işte öldürülmeye lâyık olan nefsi kurban ederken bu söz söylenir"
"Namaz kılanlar, kıyâmette olduğu gibi Allâh'ın huzurunda saflar halinde dururlar,suâle,hesap vermeye,yalvarmaya başlarlar."
"Namazda gözyaşı dökerken ayakta durmak,kıyâmet günü dirilerek kabirlerden kalkıp mahşer yerinde Allah'ın huzurunda ayakta durmağa benzer. Cenâb-ı Hakk
"Sana verdiğim bu kadar mühlet içinde ne yaptın ? Ne kazandın ve bana ne getirdin?"diyecektir.
"Namazda kıyâmda iken, hitâb-ı ilâhiden kul utanır,utancından iki büklüm olur,rükûa varır. Çünkü utancından ayakta durmağa gücü kalmamıştır.Rükûda:Üç defa "Sübhane Rabbiyel azim" diyerek Allâh'ı tesbîh ve her türlü noksan sıfatlardan tenzîh ve tazîm eder."
"Sonra o kula, Hakk'tan fermân gelir:Başını kaldır da sorulan suâlleri cevapla! Denir"
"Kul utana utana başını rükûdan kaldırır, fakat dayanamaz;o günahkar,utancından bu defa yüz üstü yere kapanır."
"Ona bu sefer:Secdeden başını kaldır da, yaptıklarından haber ver!"diye ferman gelir.
"O bir kere daha utanarak başını kaldırır,ama dayanamaz ,yine mahviyet içinde yüz üstü düşer."
"Cenâb-ı Hakk: Tekrar başını kaldır da söyle;yaptıklarını inceden inceye sana soracağım! Diye buyurur."
"Allâh'ın heybeti hitabı, onun ruhuna öyle tesir etmiştir ki ayakta duracak macâl ve takati yoktur.Bu ağır yük sebebiyle ka'deye varır .
Dizleri üstüne çöker . Cenâb-ı Hakk ise ; "haydi söyle, anlat! Sana nimet vermiştim;nasıl kullandın? Şükrünü eda eyledin mi ? Sana maddi manevi sermaye vermiştim; onunla neler kazandın? Diye buyurur"
"Kul yüzünü sağ tarafına döndürür;peygamberlerin ruhlarına ve meleklere selam verir.Onlarda der ki:Ey mana padişahları ! Bu kötü kişiye şefaat edin; bu günahkarın ayağı da, örtüsü de çamura battı."
"Peygamberler selam veren kula derki :çare ve yardım günü geçti, gitti. Çare dünyada olabilirdi. Orada hayırlı işler yapmadın, ibadet etmedin,vaktini boş şeylerle öldürdün !"
"Kul,bu defa yüzünü sola çevirir .Yakınlarından yardım ister.Onlar da:sus ! Biz kimiz ki sana yardım edelim ? Elini bizden çek; kendi cevabını Rabbine kendin ver! Derler."
"Ne o taraftan ne de bu taraftan bir çare bulamayan kulun gönlü paramparça olur. Herkesten ümidini kesmiş bir vaziyette ve iki elini açarak aciz ve boynu bükük bir halde duâ niyâz ve ilticâya başlar. Der ki: "Allâh'ım ! Herkesten ümidimi kestim. Evvel ve âhir kulunun baş vuracağı, sığınacağı yegane sığınak sensin. Senin sonsuz rahmet ve merhametine sığındım."der
Bu tefekkür deryasını coşturan Hazret-i Mevlana devamla şöyle buyurur:
"Namazdaki bu hoş işaretleri gör de sonunda kesin olarak işin böyle olacağını ve ciddiyetini anla !...
Aklını başına al da namazdan yalnız zahiren değil ,mânen de istifadeye bak !
Tane toplayan bir kuş gibi Allâh'ın büyüklüğünden habersiz bir şekilde sadece başını yere koyup kaldırma !...
Hazret-i Peygamber'in "insanların en fena hırsızı ,namazından çalandır." (Hakim.Müstedrek, i 353) beyanına kulak ver !...
NAMAZ
Namaz için hazırlanmak:
'Evvela namaz için gerekli hazırlığı en güzel şekilde yerine getir.Kabe'yi iki kaşının arasına,Sırat'ı ayaklarının altına,cenneti sağına ,cehennemi soluna al ! Arkanda Azrail!in senin tatlı canını almak için beklediğini tefekkür ile "bu namaz ömrümün son namazı" diyerek korku ve ümit halinde Cenâb-ı Rabbü'l alemin huzûruna dur! Tahkîk ile tekbîr al! Ağır ağır mânâsını düşünerek Kur'ân oku! Tevâzu ile rukû, huşû ile secde eyle!Bedenin,namazın tabiî erkânına devam etsin, ancak rûhun dâimâ secde halinde kalsın ve o vuslattan bir nefes ayrılmasın !...
Hazret-i Mevlâna huşû içinde namaz kılmaya muktedir olabilen kullar hakkında işârî olarak:
"Onlar tekbir getirip namaza başlayınca ,kurban gibi bu dünyadan çıkıp gittiler" buyurur.
"Nasıl ki kurban keserken Allâhu Ekber dersin, işte öldürülmeye lâyık olan nefsi kurban ederken bu söz söylenir"
"Namaz kılanlar, kıyâmette olduğu gibi Allâh'ın huzurunda saflar halinde dururlar,suâle,hesap vermeye,yalvarmaya başlarlar."
"Namazda gözyaşı dökerken ayakta durmak,kıyâmet günü dirilerek kabirlerden kalkıp mahşer yerinde Allah'ın huzurunda ayakta durmağa benzer. Cenâb-ı Hakk
"Sana verdiğim bu kadar mühlet içinde ne yaptın ? Ne kazandın ve bana ne getirdin?"diyecektir.
"Namazda kıyâmda iken, hitâb-ı ilâhiden kul utanır,utancından iki büklüm olur,rükûa varır. Çünkü utancından ayakta durmağa gücü kalmamıştır.Rükûda:Üç defa "Sübhane Rabbiyel azim" diyerek Allâh'ı tesbîh ve her türlü noksan sıfatlardan tenzîh ve tazîm eder."
"Sonra o kula, Hakk'tan fermân gelir:Başını kaldır da sorulan suâlleri cevapla! Denir"
"Kul utana utana başını rükûdan kaldırır, fakat dayanamaz;o günahkar,utancından bu defa yüz üstü yere kapanır."
"Ona bu sefer:Secdeden başını kaldır da, yaptıklarından haber ver!"diye ferman gelir.
"O bir kere daha utanarak başını kaldırır,ama dayanamaz ,yine mahviyet içinde yüz üstü düşer."
"Cenâb-ı Hakk: Tekrar başını kaldır da söyle;yaptıklarını inceden inceye sana soracağım! Diye buyurur."
"Allâh'ın heybeti hitabı, onun ruhuna öyle tesir etmiştir ki ayakta duracak macâl ve takati yoktur.Bu ağır yük sebebiyle ka'deye varır .
Dizleri üstüne çöker . Cenâb-ı Hakk ise ; "haydi söyle, anlat! Sana nimet vermiştim;nasıl kullandın? Şükrünü eda eyledin mi ? Sana maddi manevi sermaye vermiştim; onunla neler kazandın? Diye buyurur"
"Kul yüzünü sağ tarafına döndürür;peygamberlerin ruhlarına ve meleklere selam verir.Onlarda der ki:Ey mana padişahları ! Bu kötü kişiye şefaat edin; bu günahkarın ayağı da, örtüsü de çamura battı."
"Peygamberler selam veren kula derki :çare ve yardım günü geçti, gitti. Çare dünyada olabilirdi. Orada hayırlı işler yapmadın, ibadet etmedin,vaktini boş şeylerle öldürdün !"
"Kul,bu defa yüzünü sola çevirir .Yakınlarından yardım ister.Onlar da:sus ! Biz kimiz ki sana yardım edelim ? Elini bizden çek; kendi cevabını Rabbine kendin ver! Derler."
"Ne o taraftan ne de bu taraftan bir çare bulamayan kulun gönlü paramparça olur. Herkesten ümidini kesmiş bir vaziyette ve iki elini açarak aciz ve boynu bükük bir halde duâ niyâz ve ilticâya başlar. Der ki: "Allâh'ım ! Herkesten ümidimi kestim. Evvel ve âhir kulunun baş vuracağı, sığınacağı yegane sığınak sensin. Senin sonsuz rahmet ve merhametine sığındım."der
Bu tefekkür deryasını coşturan Hazret-i Mevlana devamla şöyle buyurur:
"Namazdaki bu hoş işaretleri gör de sonunda kesin olarak işin böyle olacağını ve ciddiyetini anla !...
Aklını başına al da namazdan yalnız zahiren değil ,mânen de istifadeye bak !
Tane toplayan bir kuş gibi Allâh'ın büyüklüğünden habersiz bir şekilde sadece başını yere koyup kaldırma !...
Hazret-i Peygamber'in "insanların en fena hırsızı ,namazından çalandır." (Hakim.Müstedrek, i 353) beyanına kulak ver !...