Medine de bir sirkette elektrik teknisyeni olarak çalisan Allah dostu
ve peygamber asigi bir kardesimiz isin son gunu sabah mesaisinde kendisine
verilen teknik gorevi tamamlayip ayrilmak uzere iken Resulullahin Ravzasinda elektrik carpmasi sonucu vefat etti ve Cennetul Bakiye defnedildi. Tabii ailesi mecburi istikamet Turkiyeye dondu. O zaman 7 yasinda olan oglu bugun ortaokul ogrencisi. Kompozisyon dersi odevi olarak bir makale yazmis ve birincilik almis. Iste o peygamber askini en derinden yasayan bir yüregin yansimalari.. Biliriz ki dil kalpten geçen her seyi ifade edemez. Allah bize de bu kardesimiz gibi Resulullah sevgisi nasip etsin. Amin.
..................................................
Bir seni günesim, bir babami, bir de terliklerimi birakmistim geldigim
yerde Bir ilkbahar gününde güller gibi kokan Medine'de dünyaya
gözlerimi açmistim. Dogdugum hastane senin Ravzanin hemen yanibasinda
oldugu için, duydugum ilk koku senin bahçenin gül kokulari olmus. Babam gelipte daha kulagima ezan okumadan, kulaklarim senin mescidinin ezan sesleriyle sereflenmis. 40 günlük oldugumda ilk ziyaretimide senin Hane-i Saadetine yapmisim. Ilk adimlarimi senin Ravzandaki mermerlerinde atmis, ve Rabbimle ilk bulusmami, ilk secdemi senin mescidinde yapmisim. Hemen hemen yaptigim her ilkte sen varsin. Daha konusmasini ögrenmeden seni sevmeyi ögrendim ben. Belki seni çok tanimazdim ama sanki bana çok çok yakinmissin gibi severdim seni.
Senin evini her ziyarete gelisimizdde seni görmesek bile senin varligini
hisseder, evinden her ayrilisimizda hüzünlenirdik.
Çocuklar evde sikilinca babalari parka, eglence yerlerine götürsün isterler.
Biz Medinede yasadigimiz sürece hiç babamizdan parka götürmesini istemedik. Bizim canimiz sikilmazmiydi acaba hiç? Sanirim Medinedeki hiçbir çocugun cani sikilmazdi. çünkü orada hiçbir yerde olmayan gül bahçesi ve bahçenin biricik efendisi vardi. Bizim vaktimizin çogu o bahçede geçerdi. Senin bahçenin mermerlerine ayakkabi ile basamazdik.
Yalinayak dolasirdik mermerlerin üstünde. Kimbilir, korkardik belkide bahçenin güllerine basivermekten. Yazin mermerler ayaklarimi yakardi. Olsun bu da bizim hosumuza giderdi. Babama sormustum bir seferinde
- babacigim neden Medine bu kadar sicak diye.
Babam da
- evladim Medinede iki tane günes varda ondan, derdi.
- Nasil olur babacigim, günes bir tane degilmi? derdim.
Babam gülerek
- bak yavrum dogru, bütün dünyayi isitan bir günes var ama bir de
alemleri isitan ve aydinlatan günes var. O günes de Medinede olunca
sicaklik iki kat oluyor.
Babamin bu cevabi hosuma giderdi ve isinirdim.Gerçektende ayaklarimizi
mermerler isitiyordu ama senin günesinde, sicakliginda içimizi isitiyordu.
Medineden ayrildigimizdan beri belki ayaklarimiz isiniyor ama içimiz bir türlü isinamiyor. Çünkü günesimizin en büyügünü orada birakmistik. Ben günesimi kaybetmistim. Onun evine, bahçesine gidemiyordum artik. Gerçi
isigi ta buralarda bizi aydinlatiyordu ama içimi isitmasi için onun Ravzasinda yalinayak kosmam lazimdi.
Evet, bahçende yürürken ezanlar okunurdu. Öyle güzel okurki Medine
müezzini ezani, sanki Bilali Habesi okuyor sanirsiniz. Namaz kilmak için Mescide kostururduk, bilir bilmez. Babamin yaninda namaz kilardik.
Büyük sütünlarin altindan gelen soguk havadan saçlarimizi savurturduk.
Zemzem bardaklarindan güller yapardik. Namaz kilarken yanimiza usulca bir kedi sokulurdu. Babam 'incitmeyin sakin, onlar Ebu Hüreyrenin kedileri' derdi, biz de inanirdik. Senin Mescidine kediler de girebilirdi. Sen çok iyi bir ev sahibiydin çünkü.
Çarsamba günleri hep Uhud'a giderdik. Senin çok sevdigin amcani ziyaret etmeye, o bizim de amcamizdi.Kardeslerimle Ayneyn tepesine çikar oradan
Uhundda yatan 70 sehide selam verirdik. Uhud dagina her baktigimizda
sanki orada seni görür gibi olurduk.Uhudda senin Ravzanin kokusu gibi gül
kokardi. Orasida ayri bir gül bahçesi idi sanki. Iste benim yedi senem
ki en degerli en güzel yillarim senin köyünde, senin gül bahçende, senin
savastigin yerlerde sanki yanimda sen varmissin gibi seninle dopdolu geçti. Seni görmesem de seninle yasamaya o kadar alismistimki senin yanindan
ayrilirken sanki bir yanim, bir canim,bir parçam orada kalmisti.
Buralari bana gurbet oluverdi.
Elimde olsa hemen yanina kosar gelirim ama hep büyüyünce gidersin diyorlar.
Ben sirf senin yanina gelebilmek için büyümek istiyorum. Senin yanina
geldigim zaman büyümüs bile olsam bahçendeki mermerlerde yalinayak
dolasacagim. Taki günesin içimi isitana kadar. Senin hasretinden içim
üsüyor. Belki hasretin herkesi yakar, beni de üsütüyor iste. Çünkü benim ruhum dogdugumdan beri senin sevginle isinmaya aliskin.
Senin sicakligina o kadar muhtacim ki. Ne olur ben sana gelemesem bile
sen beni hiç birakma. Isiginla gecelerimize nur ol. Sicakliginla bütün
zerrelerimizi isitiver. Hani sana Medineyken komsuydukya, evlerimiz
birbirine çok yakindi. Senin varligin bize güven verirdi hep. Yine öyle
ol, arasira da olsa evimizi sereflendiriver.
Hem benim adim Nebi, aynen seninki gibi. Bu ismi bana seni çok seven
bir dostun koymus. Diger adim da Muhammed, yine senin gibi. Bu ismi de
canim babacigim koymus. Buraya gelirken senin köyünde biraktigimiz
babacigim.
Sana benzeyen bir yanim daha var. Ben de senin gibi babasiz büyüyorum.
Ben çok sansliyim, sen bize asla yetimligimizi hissettirmedin. Medineden
ayrildigimizdan beri sanki sen hep yanibasimizdaymissin gibi hissediyorum.
Geceleri korkmadan güvenle uyuyorum hep. Seni tanidigim ve seni sevdigim için Rabbime binlerce kez tesekkür ederim.
Babam senin köyünde kalmisti. Biz babamin cenazesini gömerken abimin
terlikleri babamin kabrine düstü ve orada kaldi. Ben o terlikleri çok
kiskandim. Çünkü abimin terlikleri hep babamla kalacakti. Babami son
ziyaret edisimizde bende kimse görmeden terligimi babamin kabri üstüne
gömüverdim. Iste simdi benim terligim de hep babamla kalacakti.
Evet demistim ya bir günesimi, bir babami, bir de terliklerimi birakmistim geride. Babam ve terliklerim hep oaradaydi, gelemezlerdi. Ama günesim
hep yanimizdaydi. Yetimlerin efendisi, yetimlerini hiç isiksiz birakirmi?
Dünyanin bir ucuna gitmis olsaydik bizi birakmayacagini biliyordum.
Gözümüz gönlümüz seninle aydinlanir efendim. Ruhumuz, içimiz sicakliginla isinir. Birgün sana gelisim geç bile olsa bana, Gül bahçesinin mermerlerinde yalin ayak kosmak nasip et. Taki askinla, sevginle bütün bedenim yanip kavrulsun. Terliklerimi biraktigim o güzel mabed son duragim olsun.
Nebi Doganay
ve peygamber asigi bir kardesimiz isin son gunu sabah mesaisinde kendisine
verilen teknik gorevi tamamlayip ayrilmak uzere iken Resulullahin Ravzasinda elektrik carpmasi sonucu vefat etti ve Cennetul Bakiye defnedildi. Tabii ailesi mecburi istikamet Turkiyeye dondu. O zaman 7 yasinda olan oglu bugun ortaokul ogrencisi. Kompozisyon dersi odevi olarak bir makale yazmis ve birincilik almis. Iste o peygamber askini en derinden yasayan bir yüregin yansimalari.. Biliriz ki dil kalpten geçen her seyi ifade edemez. Allah bize de bu kardesimiz gibi Resulullah sevgisi nasip etsin. Amin.
..................................................
Bir seni günesim, bir babami, bir de terliklerimi birakmistim geldigim
yerde Bir ilkbahar gününde güller gibi kokan Medine'de dünyaya
gözlerimi açmistim. Dogdugum hastane senin Ravzanin hemen yanibasinda
oldugu için, duydugum ilk koku senin bahçenin gül kokulari olmus. Babam gelipte daha kulagima ezan okumadan, kulaklarim senin mescidinin ezan sesleriyle sereflenmis. 40 günlük oldugumda ilk ziyaretimide senin Hane-i Saadetine yapmisim. Ilk adimlarimi senin Ravzandaki mermerlerinde atmis, ve Rabbimle ilk bulusmami, ilk secdemi senin mescidinde yapmisim. Hemen hemen yaptigim her ilkte sen varsin. Daha konusmasini ögrenmeden seni sevmeyi ögrendim ben. Belki seni çok tanimazdim ama sanki bana çok çok yakinmissin gibi severdim seni.
Senin evini her ziyarete gelisimizdde seni görmesek bile senin varligini
hisseder, evinden her ayrilisimizda hüzünlenirdik.
Çocuklar evde sikilinca babalari parka, eglence yerlerine götürsün isterler.
Biz Medinede yasadigimiz sürece hiç babamizdan parka götürmesini istemedik. Bizim canimiz sikilmazmiydi acaba hiç? Sanirim Medinedeki hiçbir çocugun cani sikilmazdi. çünkü orada hiçbir yerde olmayan gül bahçesi ve bahçenin biricik efendisi vardi. Bizim vaktimizin çogu o bahçede geçerdi. Senin bahçenin mermerlerine ayakkabi ile basamazdik.
Yalinayak dolasirdik mermerlerin üstünde. Kimbilir, korkardik belkide bahçenin güllerine basivermekten. Yazin mermerler ayaklarimi yakardi. Olsun bu da bizim hosumuza giderdi. Babama sormustum bir seferinde
- babacigim neden Medine bu kadar sicak diye.
Babam da
- evladim Medinede iki tane günes varda ondan, derdi.
- Nasil olur babacigim, günes bir tane degilmi? derdim.
Babam gülerek
- bak yavrum dogru, bütün dünyayi isitan bir günes var ama bir de
alemleri isitan ve aydinlatan günes var. O günes de Medinede olunca
sicaklik iki kat oluyor.
Babamin bu cevabi hosuma giderdi ve isinirdim.Gerçektende ayaklarimizi
mermerler isitiyordu ama senin günesinde, sicakliginda içimizi isitiyordu.
Medineden ayrildigimizdan beri belki ayaklarimiz isiniyor ama içimiz bir türlü isinamiyor. Çünkü günesimizin en büyügünü orada birakmistik. Ben günesimi kaybetmistim. Onun evine, bahçesine gidemiyordum artik. Gerçi
isigi ta buralarda bizi aydinlatiyordu ama içimi isitmasi için onun Ravzasinda yalinayak kosmam lazimdi.
Evet, bahçende yürürken ezanlar okunurdu. Öyle güzel okurki Medine
müezzini ezani, sanki Bilali Habesi okuyor sanirsiniz. Namaz kilmak için Mescide kostururduk, bilir bilmez. Babamin yaninda namaz kilardik.
Büyük sütünlarin altindan gelen soguk havadan saçlarimizi savurturduk.
Zemzem bardaklarindan güller yapardik. Namaz kilarken yanimiza usulca bir kedi sokulurdu. Babam 'incitmeyin sakin, onlar Ebu Hüreyrenin kedileri' derdi, biz de inanirdik. Senin Mescidine kediler de girebilirdi. Sen çok iyi bir ev sahibiydin çünkü.
Çarsamba günleri hep Uhud'a giderdik. Senin çok sevdigin amcani ziyaret etmeye, o bizim de amcamizdi.Kardeslerimle Ayneyn tepesine çikar oradan
Uhundda yatan 70 sehide selam verirdik. Uhud dagina her baktigimizda
sanki orada seni görür gibi olurduk.Uhudda senin Ravzanin kokusu gibi gül
kokardi. Orasida ayri bir gül bahçesi idi sanki. Iste benim yedi senem
ki en degerli en güzel yillarim senin köyünde, senin gül bahçende, senin
savastigin yerlerde sanki yanimda sen varmissin gibi seninle dopdolu geçti. Seni görmesem de seninle yasamaya o kadar alismistimki senin yanindan
ayrilirken sanki bir yanim, bir canim,bir parçam orada kalmisti.
Buralari bana gurbet oluverdi.
Elimde olsa hemen yanina kosar gelirim ama hep büyüyünce gidersin diyorlar.
Ben sirf senin yanina gelebilmek için büyümek istiyorum. Senin yanina
geldigim zaman büyümüs bile olsam bahçendeki mermerlerde yalinayak
dolasacagim. Taki günesin içimi isitana kadar. Senin hasretinden içim
üsüyor. Belki hasretin herkesi yakar, beni de üsütüyor iste. Çünkü benim ruhum dogdugumdan beri senin sevginle isinmaya aliskin.
Senin sicakligina o kadar muhtacim ki. Ne olur ben sana gelemesem bile
sen beni hiç birakma. Isiginla gecelerimize nur ol. Sicakliginla bütün
zerrelerimizi isitiver. Hani sana Medineyken komsuydukya, evlerimiz
birbirine çok yakindi. Senin varligin bize güven verirdi hep. Yine öyle
ol, arasira da olsa evimizi sereflendiriver.
Hem benim adim Nebi, aynen seninki gibi. Bu ismi bana seni çok seven
bir dostun koymus. Diger adim da Muhammed, yine senin gibi. Bu ismi de
canim babacigim koymus. Buraya gelirken senin köyünde biraktigimiz
babacigim.
Sana benzeyen bir yanim daha var. Ben de senin gibi babasiz büyüyorum.
Ben çok sansliyim, sen bize asla yetimligimizi hissettirmedin. Medineden
ayrildigimizdan beri sanki sen hep yanibasimizdaymissin gibi hissediyorum.
Geceleri korkmadan güvenle uyuyorum hep. Seni tanidigim ve seni sevdigim için Rabbime binlerce kez tesekkür ederim.
Babam senin köyünde kalmisti. Biz babamin cenazesini gömerken abimin
terlikleri babamin kabrine düstü ve orada kaldi. Ben o terlikleri çok
kiskandim. Çünkü abimin terlikleri hep babamla kalacakti. Babami son
ziyaret edisimizde bende kimse görmeden terligimi babamin kabri üstüne
gömüverdim. Iste simdi benim terligim de hep babamla kalacakti.
Evet demistim ya bir günesimi, bir babami, bir de terliklerimi birakmistim geride. Babam ve terliklerim hep oaradaydi, gelemezlerdi. Ama günesim
hep yanimizdaydi. Yetimlerin efendisi, yetimlerini hiç isiksiz birakirmi?
Dünyanin bir ucuna gitmis olsaydik bizi birakmayacagini biliyordum.
Gözümüz gönlümüz seninle aydinlanir efendim. Ruhumuz, içimiz sicakliginla isinir. Birgün sana gelisim geç bile olsa bana, Gül bahçesinin mermerlerinde yalin ayak kosmak nasip et. Taki askinla, sevginle bütün bedenim yanip kavrulsun. Terliklerimi biraktigim o güzel mabed son duragim olsun.
Nebi Doganay