Vahdettin İnce: Fi Zilali’l Kur’an/ Kur’anın Gölgesi Altında Yaşamak
“Kur’an’ın gölgesi altında yaşamak nimettir.”
“Kur’an’ın gölgesinde” kainat satırlara dökülmüş Kur’an’dır. Dağlar kıyama… hayvanlar rükua… sürüngenler secdeye… kuşlar kıraate durur… İnsan, varlığın önünde, varlığı temsilen varlığın rabbine varlığın bağlılığını bildirir… Varlık bir bütün olarak insanın arkasında saf tutmuş kulluk bildirimindedir Kur’an’ın gölgesinde…
“Kur’an’ın gölgesinde” bütün bir varlık namazdan ibarettir…
Bulut kümeleri gibi akan dağların haşmetini… dağlar gibi dalgalarıyla denizlerin enginliğini… rahmetin habercisi yüklü bulutların gizemini… azabın öncüsü rüzgarların uğultusunu… gözlerin ışığını alan şimşeklerin parıldayışını… kulakları sağır eden gök gürlemesinin yürekleri yerinden oynatan dehşetini… bendini yıkan, önüne gelen her şeyi silip süpüren tufanların önü alınmaz taşkınlığını… yerin altını üstüne getiren depremlerin, varlığı hallaç pamuğu gibi savuran zilzalini… ateş püsküren dağların heybetini… üzerindekilerle birlikte batan kıtaların insanın kanını donduran manzarasını…
Susuzluktan çatlayan çorak toprakların, çatlamış dudaklarına sürülecek bir damla su için inleyen insanın çölde merhamet dileyişini andıran yakarışını… samyeli vurmuş kavruk ekinleri… azıcık bir çiseleme ile çölün ortasında yemyeşil kesilmiş vahaları… müşahhas alemin her objesini… her yasasını… Kur’an’ın satırlarında gözlemleyebilirsin…her şey belli bir düzen içinde birbirine bağlıdır…
Kur’an’ın gölgesinde kainat baştanbaşa sünnetullah’tan ibarettir…
Kur’an’ın gölgesinde insan koca kainatın küçücük bir numunesidir... Gözlerin hain bakışlarını… günün başında inanıp sonunda inkar eden hasta kalpleri… bir yarın kenarında durmuşçasına kararsızlık sergileyen tipleri… görev kaçkınlarını… vazife savsaklayıcılarını… ağırdan alanları… ihtiras peşinde koşanları… zoru görünce usulca sıvışanları… hayasızlığın yayılması için çabalayanları… zelum, cehul ve kefur insanın nabız atışlarını… ellerini uzatsan dokunacakmışsın gibi canlı ve somut olarak hissedersin Kur’an’ın satır aralarında…
İnsan nefsi Kur’an’ın teşrih masasına yatırılır ve insan, Rahman’ın parmakları arasında yaratılıştan yaratılışa evrilir… Her şey bir ölçü dahilinde hareket eder…
Kur’an’ın gölgesinde insan yürüyen Kur’an’dır… Karanlıklar içinde iman edenleri… sabahın başında ve gecenin etrafında Allah’ın yaratması üzerinde tefekkür edenleri… tenhalarda Allah korkusuyla göz yaşı dökenleri… nebilerle birlikte saf tutmuş rabbanileri… havarileri… sahabeleri… imamları… art arda gönderilen elçileri… ellerinde özgürlük meşalesiyle geçit resminde mücahitleri… gaiplerden haber getiren nebileri… tarihin akışını değiştiren ululazm resulleri… insanlığa hayır taşıyan kıssa kervanlarını… Her şey bir akış içindedir…
Tozu dumana katanları… koşarken kıvılcımlar saçanları… tan yeri ağarmadan düşmanın ocağını batıranları… halkı zalim şehirlerde imdat bekleyen çocukların, kadınların ve yaşlıların yardımına koşanları… göklerin ve yerin rabbinden başka ilah yoktur diye tiranların, nemrutların, firavunların… karşısına dikilen mücessem cesaretin timsallerini…Rabbimiz Allah’tır, dedikleri için ateş dolu çukurlara atılanları… Nuh’u… İbrahim’i… Musa’yı… İsa’yı… Muhammed’i…salih, muhlis, Muhsin insanı bir cennet tasviri çerçevesinde müşahede edebilirsin Kur’an’ın gölgesinde...her şey saffını belirleme çabası içindedir…
Kur’an’ın gölgesinde insan, münzel vahiy ile kevni vahyin buluşma noktasıdır… Yağmurla toprağın… ekinle suyun… kadınla erkeğin… rahimle ceninin… denizle karanın… inci ile mercanın… gece ile gündüzün… aydınlıkla karanlığın… göklerle yerin… gayb alemiyle maddi alemin… insanla meleğin… yıldızla burcun… dünya ile ahiretin… hayatla ölümün… Amelle karşılığın…iki denizin… iki ağırlıklı topluluğun… kalemle beyanın…Nun ile kalemin… dağ ile vahyin… Cibril’le Mustafa’nın… Hira ile Ümmü’l Kura’nın… buluşmasını seyredersin Kur’an’ın gölgesinde… Her şey aynı amaca yönelik olarak belli bir yörüngede yüzmektedir…
Kur’an’ın gölgesinde insanlık, varlığın ve Kur’an’ın tercümanıdır... Varlık vücut giydirilmiş Kur’an’dır, Kur’an, satırlara dökülmüş varlıktır ve varlığın özeti insan, Kur’an-ı natıktır... Kur’an’ın gölgesinde kendini varlık bütününün anlamlı bir parçası, başını resullerin çektiği hayır kervanının bir ferdi ve gayb aleminden gelen haberin şerefli bir muhatabı olarak görürsün. Başıboşluktan eser olmayan baş döndürücü bir nizamdır varlık bütünü… Her şey varoluş amacını gerçekleştirme cehdi içindedir…
“Kur’an’ın gölgesinde” Varlık, Kur’an ve İnsan birliği evrensel tevhidin manifestosudur, “herkes, her şey O’na boyun eğer” in somut ifadesidir…Göklerle yerin hak ile yaratılışını… Kitabın hak ile indirilişini… resulün hak ile gönderilişini… ve insanın hak ile yaratılışını… evrensel ve değişmez hakkı kana kana içersin Kur’an’ın gölgesinde…Her şeye yön veren bir tek yasa vardır ve her şey hakka kulluk kararındadır…
“Kur’an’ın gölgesinde yaşamak nimettir. Sadece onu tadanın bilebileceği bir nimet…”
“Kur’an’ın gölgesi altında yaşamak nimettir.”
“Kur’an’ın gölgesinde” kainat satırlara dökülmüş Kur’an’dır. Dağlar kıyama… hayvanlar rükua… sürüngenler secdeye… kuşlar kıraate durur… İnsan, varlığın önünde, varlığı temsilen varlığın rabbine varlığın bağlılığını bildirir… Varlık bir bütün olarak insanın arkasında saf tutmuş kulluk bildirimindedir Kur’an’ın gölgesinde…
“Kur’an’ın gölgesinde” bütün bir varlık namazdan ibarettir…
Bulut kümeleri gibi akan dağların haşmetini… dağlar gibi dalgalarıyla denizlerin enginliğini… rahmetin habercisi yüklü bulutların gizemini… azabın öncüsü rüzgarların uğultusunu… gözlerin ışığını alan şimşeklerin parıldayışını… kulakları sağır eden gök gürlemesinin yürekleri yerinden oynatan dehşetini… bendini yıkan, önüne gelen her şeyi silip süpüren tufanların önü alınmaz taşkınlığını… yerin altını üstüne getiren depremlerin, varlığı hallaç pamuğu gibi savuran zilzalini… ateş püsküren dağların heybetini… üzerindekilerle birlikte batan kıtaların insanın kanını donduran manzarasını…
Susuzluktan çatlayan çorak toprakların, çatlamış dudaklarına sürülecek bir damla su için inleyen insanın çölde merhamet dileyişini andıran yakarışını… samyeli vurmuş kavruk ekinleri… azıcık bir çiseleme ile çölün ortasında yemyeşil kesilmiş vahaları… müşahhas alemin her objesini… her yasasını… Kur’an’ın satırlarında gözlemleyebilirsin…her şey belli bir düzen içinde birbirine bağlıdır…
Kur’an’ın gölgesinde kainat baştanbaşa sünnetullah’tan ibarettir…
Kur’an’ın gölgesinde insan koca kainatın küçücük bir numunesidir... Gözlerin hain bakışlarını… günün başında inanıp sonunda inkar eden hasta kalpleri… bir yarın kenarında durmuşçasına kararsızlık sergileyen tipleri… görev kaçkınlarını… vazife savsaklayıcılarını… ağırdan alanları… ihtiras peşinde koşanları… zoru görünce usulca sıvışanları… hayasızlığın yayılması için çabalayanları… zelum, cehul ve kefur insanın nabız atışlarını… ellerini uzatsan dokunacakmışsın gibi canlı ve somut olarak hissedersin Kur’an’ın satır aralarında…
İnsan nefsi Kur’an’ın teşrih masasına yatırılır ve insan, Rahman’ın parmakları arasında yaratılıştan yaratılışa evrilir… Her şey bir ölçü dahilinde hareket eder…
Kur’an’ın gölgesinde insan yürüyen Kur’an’dır… Karanlıklar içinde iman edenleri… sabahın başında ve gecenin etrafında Allah’ın yaratması üzerinde tefekkür edenleri… tenhalarda Allah korkusuyla göz yaşı dökenleri… nebilerle birlikte saf tutmuş rabbanileri… havarileri… sahabeleri… imamları… art arda gönderilen elçileri… ellerinde özgürlük meşalesiyle geçit resminde mücahitleri… gaiplerden haber getiren nebileri… tarihin akışını değiştiren ululazm resulleri… insanlığa hayır taşıyan kıssa kervanlarını… Her şey bir akış içindedir…
Tozu dumana katanları… koşarken kıvılcımlar saçanları… tan yeri ağarmadan düşmanın ocağını batıranları… halkı zalim şehirlerde imdat bekleyen çocukların, kadınların ve yaşlıların yardımına koşanları… göklerin ve yerin rabbinden başka ilah yoktur diye tiranların, nemrutların, firavunların… karşısına dikilen mücessem cesaretin timsallerini…Rabbimiz Allah’tır, dedikleri için ateş dolu çukurlara atılanları… Nuh’u… İbrahim’i… Musa’yı… İsa’yı… Muhammed’i…salih, muhlis, Muhsin insanı bir cennet tasviri çerçevesinde müşahede edebilirsin Kur’an’ın gölgesinde...her şey saffını belirleme çabası içindedir…
Kur’an’ın gölgesinde insan, münzel vahiy ile kevni vahyin buluşma noktasıdır… Yağmurla toprağın… ekinle suyun… kadınla erkeğin… rahimle ceninin… denizle karanın… inci ile mercanın… gece ile gündüzün… aydınlıkla karanlığın… göklerle yerin… gayb alemiyle maddi alemin… insanla meleğin… yıldızla burcun… dünya ile ahiretin… hayatla ölümün… Amelle karşılığın…iki denizin… iki ağırlıklı topluluğun… kalemle beyanın…Nun ile kalemin… dağ ile vahyin… Cibril’le Mustafa’nın… Hira ile Ümmü’l Kura’nın… buluşmasını seyredersin Kur’an’ın gölgesinde… Her şey aynı amaca yönelik olarak belli bir yörüngede yüzmektedir…
Kur’an’ın gölgesinde insanlık, varlığın ve Kur’an’ın tercümanıdır... Varlık vücut giydirilmiş Kur’an’dır, Kur’an, satırlara dökülmüş varlıktır ve varlığın özeti insan, Kur’an-ı natıktır... Kur’an’ın gölgesinde kendini varlık bütününün anlamlı bir parçası, başını resullerin çektiği hayır kervanının bir ferdi ve gayb aleminden gelen haberin şerefli bir muhatabı olarak görürsün. Başıboşluktan eser olmayan baş döndürücü bir nizamdır varlık bütünü… Her şey varoluş amacını gerçekleştirme cehdi içindedir…
“Kur’an’ın gölgesinde” Varlık, Kur’an ve İnsan birliği evrensel tevhidin manifestosudur, “herkes, her şey O’na boyun eğer” in somut ifadesidir…Göklerle yerin hak ile yaratılışını… Kitabın hak ile indirilişini… resulün hak ile gönderilişini… ve insanın hak ile yaratılışını… evrensel ve değişmez hakkı kana kana içersin Kur’an’ın gölgesinde…Her şeye yön veren bir tek yasa vardır ve her şey hakka kulluk kararındadır…
“Kur’an’ın gölgesinde yaşamak nimettir. Sadece onu tadanın bilebileceği bir nimet…”