>> KONAK> Belh Sultanı İbrahim b. Ethem, sarayında ayak divanını toplar.>Vezirleri, alimler, kumandanları, tebaası hazırdır. Divanın iç yüzünü>savunurken, dışını berbat eden dervişler hakkında konuşulmakta, Sultan, o>kum yığınları arasında altın parçalarının da bulunduğuna inanmaktadır. Bir>ara kalabalıktan birisi konuşmaya başlar. Her sözü ile sultanın yüreğini>deşmektedir. Yaklaşır. İbrahim Ethem:> - Sen kimsin?... İşin gücün ne?... Gözüm pek tutmadı seni?... der.> - Ben işsiz, güçsüz, evsiz, barksız biriyim, der adam. Rast geldiğim>yere konarım, şimdi sana konuk olmaya geldim.> İbrahim Ethem sinirlenir, han işletmediğini, orasının konak olmadığını>söyler. Adam:> - Burası han değil mi?... diye sorar.> - Burası İbrahim Ethem'in sarayı...> - Senden önce kim vardı burada?...> - Babam...> - Ya ondan önce, ondan önce?...> - Babam, babalarım...> - Birinin konup gittiği, öbürünün gelip konduğu yer han değil de>nedir?...> İbrahim Ethem donar kalır.>>* * *>> İnsan dünyayı bir uğrak yeri bilip, yığınağını, hazırladığını asıl>kalacağı diyar için yapmalıdır. Dünyanın en akılsız adamıdır ki, tedarik>ettiği şeyleri yollara bıraksın, gideceği yere götürmesin... Epiktetos'un>dediği gibi insan, karar verirken ölümü iki kaşı arasında düşünürse >isabetli>karar vermiş olur.>>>KAYNAK: AKAR, Mehmet; Mesel Denizi, Nil Yayınları, İstanbul 2001, s. 68-69>> Mine Punar>>
