Hiç bir belki böle gelmemişti uzun zamandır bana,ne yağmur sonraları,ne de ilkbahar telaşı yaşarken benliğim;belki diye böyle sarsılmamıştı yüreğim..Uzanırken ellerim bir sonbahar gecesine,ben hala belki özlemiyle yanıyordum oysaki,ne yana baksam aşk dolu cümleler kuruluyordu heryerde,sözlerinde ayrılık olmayan şarkılar ve gözlerde bitmek bilmeyen bir çocuksu heyecan vardı..Aşk kokusu sarmıştı heryeri ve ısrarla sarılıyordu herkez herkeze..Belki ve KEŞKELERLE doluydum ben hala,iki damla yaş eşliğinde seyredenken HAYAT'I..ince bi tebessüm esti o an yüzümde eski günleri yad ediyodum hala..Anlamlıydı sevgiler,hayallerim vardı o dönemler hayata dair düşlerim vardı,herşey çok güzel olacaktı ve ben hiç bir zaman içimdeki beni yitirmeden koşacaktım hayalerimin arkasından usanmadan,yılmadan..O zaman herşey güzeldi ve şimdi anladım ki güzel olan herşeyin yerini belkiler ve keşkeler sarmış...Ama ben yine de ısrarla yitirmeden yüzümdeki anlık tebessümü,bütün saatleri durdurabilmek saçmalığında olsa bile denemeye çalışacağım;vazgeçmeyeceğim belki demekten ve yorulmayacağım keşkeler arasında...Kimbilir..? Belki ömrümün son belkisindeyim..KEŞKE.........!
