Kerbela - Kazım Paşa

Zalimler el vurup hep ţemţir-i canrübâya

Kasdettiler serâpa evlâd-ı Mustafâ’ya

Devran olup müsâit ol kavm-i bîhayâya

İslam dündü bîdâdî serhadd-i intihâya

Kimler eder tahammül ya Rab bu iptilâya

Âmâc edip vücûdun bin nâvek-i kazâya

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ’ya

Cebrail var haber ver sultan-ı Enbiyâ’ya.



Cûş eyleyip belâya manend-i mevc-i tûfân

Keţi-i Ehl-i Beyt’i kıldı şikest ü virân

Maktul olup serâser ashâb-ı âli zîşan

Yektârev oldu ol meh çün âfitab-ı rahşân

Her yandan etti savlet hınzîr-veş Yezîdân

Sertâbepâ vücudun zahm eyleyüp kızıl kan

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ’ya

Cebrail var haber ver Sultan-ı Enbiyâ’ya.


Ahsâb-ü âlinin hep kibari ve sigari

Bir bir kılup önünde azm-i huzûr-i Bâri

Dilteng edip susuzluk tâ arţa oldu sâri

Ezvac-ı tâhiratın feryâd-ı bîkârları

Her yüzden etti tazyik a’dâ o şehriyârı

Âhir çıkup elinden dâmân-ı ihtiyârı

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ’ya

Cebrail var haber ver sultan-ı Enbiyâ’ya.



Yârân edip serâpa mest-i mey-i ţehâdet

Meydanda kaldı tenha ol mihr-i ecv-i hâcet

Bu hâl olup adûya sermâye-i cesâret

Etrafın aldı birden ol kavm-i pür dahâlet

Yetmiţ iki yerinden mecruh olup nihâyet

Bundan ziyâde harbe Hak vermeyüp icâzet

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ’ya

Cebrail var haber ver sultan-ı Enbiyâ’ya



Ol şâh-ı dinpenâhı tenha görünce düşman

Etti hücûm-u savlet şiddetle her taraftan

Bir hâle vardı âhir zanm-ı hadeng-i âhen

Manend-i kasr-ı cennet cisminde oldu rûşen

Envâ-ı yârelerden her canibinde revzen

Kâzım olup nihâyet bîtâb harb ederken

Düştü Hüseyn atından sahra-ı Kerbelâ’ya

Cebrail var haber ver sultan-ı Enbiyâ’ya



BİRAZ OSMANLICA AMA...