Kendimizi kontorol,sağlam seyredebilmenin,sağlam iş yapabilmenin en metin te minatı ve en güvenilir mesnesidir.Böyle bir kontrol insanın kendi kendini gözden geçirmesidir.Her hamle be her iftira bu türlü bir kontrole dayanıyorsa,ümit verici,geçmişin muhasebesi yapılmadan gösterilen her say ve her gayret ise,bir hüsran ve inkisar başlangıcıdır.Ferdin kendi kametine,cemiyetin de kendi buudlarına göre alabildiğine girift ve koplike mes eleleri vardır ve bunlar çok derin çok ciddi hesaplar gerektirmektedir.Hesaplaşma çizgisinde bulunan bir ferdin fazla inrifahları olmayacağı gibi,hesap üzerine kurulmuş ve yine hesap üzerinde işleyen bir toplumun da,rahatsız edici yanı ve yönü bulunmayacaktır.Geçmiş hala nisbeten,hal de,geleceği nisbeten bir hesap kitabıdır.Hatta bu nokta-inazardan,gündüz geceye ,yaz kışa,dünya öbür aleme nisbeten birer kitaplardır.İnsan bu kitaplar yüzünden nikabı,kaldırıp,neşredecekleri aydınlıktan istifade ettiği nisbete doğru,görür,ve doğru düşünür ve başı yüceliklere erer.Bu kitapları ve bunların ihtiva ettikleri hesaplardan habersiz yaşayanlar ise,hüsran görür,hüsran düşünür ve hüsranda boğulur.
Evet bazen kararın verileceği güne bırkılmış bir hesap günü,sahibi için sadece hızlan ve heybet olur."Keşke kitabım verilmeseydi ve hesap nedir,onu bilmeseydim"inkisarı içindeki bir teessür ve nedametin,mücrime (günahkara)kazandıracağı hiç bişey yoktur.
Hususi manada muhasebe,geçmişteki eksiklikleri ve noksanlıkları sezerek,geleceği seyre koyulma ve arkada bıraktığı her yanlışlığı bir trafik işareti kabul ederek yolun doğrusunu görmeye çalışmaktır.Yoksa kaderi tenkit ve rahmet-isonsuzun rahmetine ittiam manasında hadiselerden şikayet ve dert yanma faisesiz bir ızdırap ve elemdir.
Milletçe bu anlayışta,bir muhasebeye ne kadar muhtaç olduğumuzu,her türlü tariften varestedir.Ancak biz yakın tarihimiz itibariyle muhasebe adına bir kısım sevimsiz polemik ve düellodan başka bir şey görmedik.
Keşke insanımıza,aydınlatıcı ve yol gösterici tenkidte bulunmayı öğrete bilseydik,ve keşke geçmişten ve tarihi tekerrürden ders alabilseydik........!
Acaba arkada bıraktığımız koskoca bir bir devre içinde,muallim öğretilicik vazifesini yapabildimi?talebenin ruhunu aydınlatıb,kainatla bütünleşmesini temin edebildimi?Kalbine fer verip onu yüce ideallerde donta bildimi?Yıllar yılı hayatı,mektepten ve muallimeden öğrenmeye alışmış halkımız,açve bitkin bakışlar karşısında ona her yönüyle hayatı talim edip ruhunu sefaletten kurtara bildimi?Ona kitabı ve mektebi sevdire bilip,ilmin yüce gayesine aşine kılabildimi?
Hasılı milletin ümit ocağı deyip bel bağladığı ve bütün inkisarlarında gözünü ona dikip,ondan birşeyler beklediği mektep,fonksiyonunun yerine getire bildimi.....?elde ettiği imkanları değerlendirip,duygu ve düşüncelerimizi rahatlıkla soluya bildiğimiz irfan yuvalarımızda,her şey olmaya müheyya bir nesil karşısında,vazifesini idrak edebildim.....?
Bu soruların hepsine bir çırpıda evet diyebilecek bir babayiğit göre bilirmisiniz?Kaç hakikat eri göstere bilirsiniz ki,oturup kalktığı her yerde,kendi korkusunu neşretmiş girip çıktığı her menzilde kendi dünyasından bir demet gül bırakmıştır.....?
Ve kaç hakikat aşığı göstere bilirsiniz ki,mektebe ve kitaba susamış neslin açlığını gidermiş onların soysuzlaşmış ryhlarına yücelik ve fazilet dersi vermiştir.....?
Bizler kendi hesabımıza,elde edilen fırsatlarla gösterilen cehd arasında bir tenasüp olmadığı kanatindeyiz.
Oruhun taşıdığı mana cevherlerini işlettirecek sarrafı bulacağı ana kadar iki büklüm bekleye dursun.Bizler terennüm edemediğimiznağmeden müte heyyic gözü ve gönlü bu işe bağlanmışkimseler olarak bir hayli zaman daha ahu vah etmeye devam edelim.........
Evet bazen kararın verileceği güne bırkılmış bir hesap günü,sahibi için sadece hızlan ve heybet olur."Keşke kitabım verilmeseydi ve hesap nedir,onu bilmeseydim"inkisarı içindeki bir teessür ve nedametin,mücrime (günahkara)kazandıracağı hiç bişey yoktur.
Hususi manada muhasebe,geçmişteki eksiklikleri ve noksanlıkları sezerek,geleceği seyre koyulma ve arkada bıraktığı her yanlışlığı bir trafik işareti kabul ederek yolun doğrusunu görmeye çalışmaktır.Yoksa kaderi tenkit ve rahmet-isonsuzun rahmetine ittiam manasında hadiselerden şikayet ve dert yanma faisesiz bir ızdırap ve elemdir.
Milletçe bu anlayışta,bir muhasebeye ne kadar muhtaç olduğumuzu,her türlü tariften varestedir.Ancak biz yakın tarihimiz itibariyle muhasebe adına bir kısım sevimsiz polemik ve düellodan başka bir şey görmedik.
Keşke insanımıza,aydınlatıcı ve yol gösterici tenkidte bulunmayı öğrete bilseydik,ve keşke geçmişten ve tarihi tekerrürden ders alabilseydik........!
Acaba arkada bıraktığımız koskoca bir bir devre içinde,muallim öğretilicik vazifesini yapabildimi?talebenin ruhunu aydınlatıb,kainatla bütünleşmesini temin edebildimi?Kalbine fer verip onu yüce ideallerde donta bildimi?Yıllar yılı hayatı,mektepten ve muallimeden öğrenmeye alışmış halkımız,açve bitkin bakışlar karşısında ona her yönüyle hayatı talim edip ruhunu sefaletten kurtara bildimi?Ona kitabı ve mektebi sevdire bilip,ilmin yüce gayesine aşine kılabildimi?
Hasılı milletin ümit ocağı deyip bel bağladığı ve bütün inkisarlarında gözünü ona dikip,ondan birşeyler beklediği mektep,fonksiyonunun yerine getire bildimi.....?elde ettiği imkanları değerlendirip,duygu ve düşüncelerimizi rahatlıkla soluya bildiğimiz irfan yuvalarımızda,her şey olmaya müheyya bir nesil karşısında,vazifesini idrak edebildim.....?
Bu soruların hepsine bir çırpıda evet diyebilecek bir babayiğit göre bilirmisiniz?Kaç hakikat eri göstere bilirsiniz ki,oturup kalktığı her yerde,kendi korkusunu neşretmiş girip çıktığı her menzilde kendi dünyasından bir demet gül bırakmıştır.....?
Ve kaç hakikat aşığı göstere bilirsiniz ki,mektebe ve kitaba susamış neslin açlığını gidermiş onların soysuzlaşmış ryhlarına yücelik ve fazilet dersi vermiştir.....?
Bizler kendi hesabımıza,elde edilen fırsatlarla gösterilen cehd arasında bir tenasüp olmadığı kanatindeyiz.
Oruhun taşıdığı mana cevherlerini işlettirecek sarrafı bulacağı ana kadar iki büklüm bekleye dursun.Bizler terennüm edemediğimiznağmeden müte heyyic gözü ve gönlü bu işe bağlanmışkimseler olarak bir hayli zaman daha ahu vah etmeye devam edelim.........