Çok güzel şeyler açıkcası aklıma gelmiyor.Ben çocukken izlediğim tüm filmlerde her iyi şeye karşı çıkan,saçı sakalı ve giyimi çok özentisiz,gizlice alkol tüketen ve başkalarının namusuna göz diken imam tiplemeleri çok vardı.Ayrıca kadınlar sadece gündelikçi,kapıcı karısı veya köylüyse ve özelliklede cahilse başlarını örterdi.Eğer durumlarında iyiye doğru bir değişme oluyorsa ve yine özellikle bilinçleniyorsa başlarındaki örtüyü çıkarıyorlardı.Ramazan ayı için ise yine aynı kesim oruç tutarken diğer kesim tutmazdı.Bu arada oruç tutan insanlar içinde filmlerin kötü karakterleri muhakkak bulunuyordu.
Öteki tarafta ise yabancı filmlerde ise dina adamları özellikle rahipler ve pederler,adeta birer iyilik abidesi,zorda kalanların sığınak kapısı,yanlışa düşmüşlerin(bizim filmlerimizdeki tecavüze ya da iftiraya uğramış kadınlar için "melun,melun!"diye bağıranların başını çeken hacı,hoca tiplemelerine inat derecede)hoşgörülü ve doğru yolu gösteren babası ve saygı duyulan olmazsa olmaz karakteri.
Ben bunları görünce-Allah affetsin-bizim dinimiz neden böyle değil diye hayıflanır,çocukların gece yatağa girmeden ellerini kovuştırarak dua etmelerine ve iyi ailelerin pazar günleri pazar ayinlerine gitmelerine özenirdim.Bilinçaltından dinimizi eksik bulur,ilerlememize köstek olduğunu düşünürdüm.
Şimdi kalkıpta kimse demesinki"hayır kasıtlı yapılmış birşey yok!"İşte çocuklarımıza böyle gösteriliyor İSLAM...Yani öcü gibi...
