Bismillah..
Evet, bismillah der başlarız söze, muradımız söylemimizin ve yazdıklarımızın bizi Hakk’a götürmesidir. Rabbimiz yolumuzu aydınlatsın.
Geleceğimizi yitiriyoruz!Nede çok endişeliyiz geleceğe dair.Nede çok planlar yapıyoruz.Güzel,daha güzel(!)en güzel(!)nasıl yaşarız!?Çözümsüzlükler ortasında çözüm arıyoruz.Ama unuttuğumuz bir şey var.Çok önemli bir şey ki bu;çözümün bir parçası olabilmemiz için bilinçli bir şekilde hareket edip,okunması gerektiği gibi okunması gerçeği.Yine derde derman olası için uzun süreli okumalar.Ve daha da önemlisi bu bilinçli ve uzun süreli okumalarımızdan payımıza bir nur düşebilmesi için gerekli olan kalp duruluğu,kalp yumuşaklığı..Kalbi katılaşmış bir topluluk gerçeği ne kadar idrak eder?
Öyleyse durup da sormak lazım.Kalp ne zaman katılaşır?Ne zaman kaskatı Kesilir kalp?Bir zaman gelir, duymaz ve görmez olur insan.Şuur idrak edemez olur..Bakın Rahman olan nasıl sesleniyor bize:
“Değil başkası değil, onların işlediği günahlar karartmıştır kalplerini.”
(el-mutaffifun:14)
Yine Rahman’ın katından:
“Gerçek şu ki gözler kör olmaz, ancak göğüslerde ki kalpler kör olur.”
(el-hacc:46)
Evet,ne zaman ki dünya büyür gözümüzde,öncelikli hedeflerimiz dünyaya dönük olur işte o zaman asıl hedef gölgede kalır!Öyleyse tamda burada durup bir kez daha yine ve yeniden soralım kendimize..
Kalbiniz nasıl?
Kalbimiz nasıl?
Zulüm karşısında direnememek değil asıl mesele.Asıl problem kalbi kaybetmek..Hele bu zulüm görmeden bile sırf bir ikbale kavuşma niyetiyle yapılıyorsa akıbet gerçekten zor.Hatırlayalım:
“Kalbi iman ile mutmain iken, dininden dönmeye zorlananlar hariç, her kim iman ettikten sonra, ALLAH’ı tanımaz, birde küfre göğsünü açarsa işte bunlar ALLAH’ın hışmına uğrarlar. Onlar için büyük azab vardır.”
(en-nahl:106)
Dünya hayatı içerisinde bizden beklenenleri yapma çabası şöyle dursun,sırf bir ikbale kavuşma niyetiyle bir kez dahi olsun duymaz ve görmez hareket ediyorsak ve kalbimiz azıcık olsun ürpermiyorsa,içimiz ezilmiyorsa..Bu iç ezikliğinin peşinden bir af dileği doğmuyorsa..Ammar’ın “helak oldu”çığlığı,yüreğimizde bir kerecik olsun yankılanmıyorsa..Yazıklar olsun bize!
Yakın gelecek olmamalı hesapların üzerine yapıldığı zaman. Uzak(ve belki çok yakın)gelecekten bahsetmeliyiz kendimize. Ve elbette uzak geleceğimizde bize saadet getirecek olan andan, bizim olan tek andan, şimdiden, şu andan konuşmalıyız. Farkında mıyız(?)bilmiyorum ama geçmiş ve gelecek arasında kurmaya çalıştığımız köprüde kendimizle beraber bugünümüzü de kaybettik.Sümeyye va Yasir olmak zorun zoru.Ammar olabilirsek..Ah keşke!
Yakın gelecek için mükemmel,en mükemmel,daha mükemmel ol(abilme)çabamızı,azıcık uzak gelecek(ve beklide çok yakın)için gösterebilirsek..Ah keşke!
“Onların onu görecekleri gün,(günün)akşamından veya kuşluğundan başka durmamışlar gibi gelecek onlara.”
(en-naziat:46)
Aslında çok uzak zannettiğimiz gelecek meğer ne kadar da yakınmış bize..!
Vicdanlarımıza bir soruda Rahman’ın katından:
“Ey insan! O kerim Rabbine karşı seni aldatan nedir?”
(el-infitar:6)
Dünya ve içindekiler mi..!?
Yine Rahman’ın katından üzerinde durup da düşünmemiz gereken cevaplardan sadece bir tanesi:
“Dünya hayatı bir oyundan, bir oyalanmadan başka bir şey değildir. Ahiret yurdu ise takva sahipleri için elbette daha hayırlıdır. Hala akıllanmayacak mısınız?”
Takva sahibi olmak. Yani doğru anladıktan sonra doğru tavrı almak! Yani bilgiyi amel tacı ile süsleyen muttakiler. Ya da merhum Seyyid Kutub’un ifadesi ile imanı kokan şahsiyetler!
Dünyada ki varlığımıza bir anlam katmak istiyorsak şayet, uygun planlamaya geçmenin ve elimizden geleni değil, yapmamız gerekeni yapmanın zamanı artık gelmiştir.
ALLAH yüreklerimizden tutsun!
--ALINTI--
Evet, bismillah der başlarız söze, muradımız söylemimizin ve yazdıklarımızın bizi Hakk’a götürmesidir. Rabbimiz yolumuzu aydınlatsın.
Geleceğimizi yitiriyoruz!Nede çok endişeliyiz geleceğe dair.Nede çok planlar yapıyoruz.Güzel,daha güzel(!)en güzel(!)nasıl yaşarız!?Çözümsüzlükler ortasında çözüm arıyoruz.Ama unuttuğumuz bir şey var.Çok önemli bir şey ki bu;çözümün bir parçası olabilmemiz için bilinçli bir şekilde hareket edip,okunması gerektiği gibi okunması gerçeği.Yine derde derman olası için uzun süreli okumalar.Ve daha da önemlisi bu bilinçli ve uzun süreli okumalarımızdan payımıza bir nur düşebilmesi için gerekli olan kalp duruluğu,kalp yumuşaklığı..Kalbi katılaşmış bir topluluk gerçeği ne kadar idrak eder?
Öyleyse durup da sormak lazım.Kalp ne zaman katılaşır?Ne zaman kaskatı Kesilir kalp?Bir zaman gelir, duymaz ve görmez olur insan.Şuur idrak edemez olur..Bakın Rahman olan nasıl sesleniyor bize:
“Değil başkası değil, onların işlediği günahlar karartmıştır kalplerini.”
(el-mutaffifun:14)
Yine Rahman’ın katından:
“Gerçek şu ki gözler kör olmaz, ancak göğüslerde ki kalpler kör olur.”
(el-hacc:46)
Evet,ne zaman ki dünya büyür gözümüzde,öncelikli hedeflerimiz dünyaya dönük olur işte o zaman asıl hedef gölgede kalır!Öyleyse tamda burada durup bir kez daha yine ve yeniden soralım kendimize..
Kalbiniz nasıl?
Kalbimiz nasıl?
Zulüm karşısında direnememek değil asıl mesele.Asıl problem kalbi kaybetmek..Hele bu zulüm görmeden bile sırf bir ikbale kavuşma niyetiyle yapılıyorsa akıbet gerçekten zor.Hatırlayalım:
“Kalbi iman ile mutmain iken, dininden dönmeye zorlananlar hariç, her kim iman ettikten sonra, ALLAH’ı tanımaz, birde küfre göğsünü açarsa işte bunlar ALLAH’ın hışmına uğrarlar. Onlar için büyük azab vardır.”
(en-nahl:106)
Dünya hayatı içerisinde bizden beklenenleri yapma çabası şöyle dursun,sırf bir ikbale kavuşma niyetiyle bir kez dahi olsun duymaz ve görmez hareket ediyorsak ve kalbimiz azıcık olsun ürpermiyorsa,içimiz ezilmiyorsa..Bu iç ezikliğinin peşinden bir af dileği doğmuyorsa..Ammar’ın “helak oldu”çığlığı,yüreğimizde bir kerecik olsun yankılanmıyorsa..Yazıklar olsun bize!
Yakın gelecek olmamalı hesapların üzerine yapıldığı zaman. Uzak(ve belki çok yakın)gelecekten bahsetmeliyiz kendimize. Ve elbette uzak geleceğimizde bize saadet getirecek olan andan, bizim olan tek andan, şimdiden, şu andan konuşmalıyız. Farkında mıyız(?)bilmiyorum ama geçmiş ve gelecek arasında kurmaya çalıştığımız köprüde kendimizle beraber bugünümüzü de kaybettik.Sümeyye va Yasir olmak zorun zoru.Ammar olabilirsek..Ah keşke!
Yakın gelecek için mükemmel,en mükemmel,daha mükemmel ol(abilme)çabamızı,azıcık uzak gelecek(ve beklide çok yakın)için gösterebilirsek..Ah keşke!
“Onların onu görecekleri gün,(günün)akşamından veya kuşluğundan başka durmamışlar gibi gelecek onlara.”
(en-naziat:46)
Aslında çok uzak zannettiğimiz gelecek meğer ne kadar da yakınmış bize..!
Vicdanlarımıza bir soruda Rahman’ın katından:
“Ey insan! O kerim Rabbine karşı seni aldatan nedir?”
(el-infitar:6)
Dünya ve içindekiler mi..!?
Yine Rahman’ın katından üzerinde durup da düşünmemiz gereken cevaplardan sadece bir tanesi:
“Dünya hayatı bir oyundan, bir oyalanmadan başka bir şey değildir. Ahiret yurdu ise takva sahipleri için elbette daha hayırlıdır. Hala akıllanmayacak mısınız?”
Takva sahibi olmak. Yani doğru anladıktan sonra doğru tavrı almak! Yani bilgiyi amel tacı ile süsleyen muttakiler. Ya da merhum Seyyid Kutub’un ifadesi ile imanı kokan şahsiyetler!
Dünyada ki varlığımıza bir anlam katmak istiyorsak şayet, uygun planlamaya geçmenin ve elimizden geleni değil, yapmamız gerekeni yapmanın zamanı artık gelmiştir.
ALLAH yüreklerimizden tutsun!
--ALINTI--