Gece geç vakit olmuştu, cep telefonum çaldı. Arayan çok sevdiğim bir kardeşimdi. Sesi titrek bir şekilde "Allah sabr versin. Üzülme! O çok sevdiğin kişi Allah'ın rahmetine yürüdü" deyince durdum. Aman Allah'ım "yoksa mürşidim mi ?" diye düşünürken, Seyda Molla Yahya (k.s.) dedi. Aman Yarabbi. Her nefs ölümü tadacaktır, amenna ve saddakna! Sanki erken gibi, sanki zamansız gibi, sanki daha başka sankileri doğuracak bir çok ihtiyaçlar varken daha...Rabbi Zülcelal rahmet eylesin, biraz elinde yetiştik sayılır. Muhammed Raşid (k.s.) yanından ayırmazdı, özel bir önem ve hassasiyet ile yaklaşırdı kendisine. Medreseye sırf kendisini görmek için, gelen erzakları taşıma bahanesi ile girer, ayaküstü 3-5 dakika ne kaparsak kar saymak adına girerdik. Ders esnasında medreseye giren çıkanı sevmezdi. Ama bizi görünce tebessüm ederdi. Muhabbetini gösterirdi. Bir gün sabah namazı için beklediğim abdest kuyruğunda uzun uzun bakıp dua etmişti bize. Allah (cc) razı olsun. Şimdi kavuştu O'na (cc). Muhabbetin kaynağına çıktı, Rabbi Zülcelal mekanını cennet eylesin.
Üstad'ın dizeleri geldi aklımıza; "güzel insanlar, güzel atlara binip gittiler..." diye mırıldandık. Önce Muhammed Raşid (k.s.) arkasından bahçevan Nuri baba, daha nice erler. Rabbim gittikleri yerde utandırmasın.
Sevenleri veya tanıyanları veya gerçek bir müğmin olduğuna sırf bizim yazdıklarımızdan dolayı inan kardeşlerim; Seyda Molla Yahya (k.s.) ruhuna fatiha!
Vefa; ya Molla Yahya (k.s.), vefa! Unutmayacağız inşaallah.
Üstad'ın dizeleri geldi aklımıza; "güzel insanlar, güzel atlara binip gittiler..." diye mırıldandık. Önce Muhammed Raşid (k.s.) arkasından bahçevan Nuri baba, daha nice erler. Rabbim gittikleri yerde utandırmasın.
Sevenleri veya tanıyanları veya gerçek bir müğmin olduğuna sırf bizim yazdıklarımızdan dolayı inan kardeşlerim; Seyda Molla Yahya (k.s.) ruhuna fatiha!
Vefa; ya Molla Yahya (k.s.), vefa! Unutmayacağız inşaallah.
