bismillahirrahmanirrahim..
«Her canlıyı ve onu tanzim edene.»
«Sonra da ona hem isyanı, hem takvayı ilham edene yemin olsun...»
«Nefsini temizleyen hakikaten kurtuluşa ermiştir..
«Nefsinin içyüzünü gizleyen- ise felâkete uğramıştır.» (")
' «Bizim yolumuzda cihad edenlere biz, doğru yolumuzu gösteririz. Şüphesiz ki
iyilik edenlerle beraberdir.» (")
«Gerçekten insanoğlu üzerine uzun devirlerden öyle bir zaman gelmişti ki, insan anılmaya değer bir şey dahi değildi.»
«Şüphesiz ki biz insanı birbirine kansan bir damla sudan yarattık. Biz onu imtihan ediyoruz. Bu sebeple insanı işiten ve gören bir varlık yaptık.»
«Muhakkak ki biz ona doğru yolu gösterdik. İster şükretsin, ister nankör olsun...» (*')
Bu âyet-i celîleleri hatırladım. Kısa bir zaman sonra hayatın gerçek sırrını öğrendim. İnsanın iki kuvvetle imtihan edildiğini, iki yoldan birine gitmeye mecbur kaldığını bildim. Hayır hissi, insanı, yücelmeye götürürken, şer duygusu onu aşağılığa sürükler. Bunun için insan Rabbinden ilham almalı,,nefsine değil aklına tabi olmalı, işitme, görme, ve idrâk etme nimetlerini hayr'a kullanmalı, ilâhî vahyin ışığında yürümelidir.
İnsan ancak bu şekilde kurtuluşa erebilir. Cihad meydanında muzaffer olabilir. «Cihad eden kendi nefsi için cihad eder. Şüphesiz ki
bütün âlemlerden hiç birine muhtaç değildir.» (' )
Kur'ân-ı Kerîm'de «insan» zikredilirken fena tarafları daha fazla beyan edilmiş, insanlık vasfının daha kuvvetli olduğu anlatılmıştır. İn«an bu kötü huylarından devamlı terbiye yoluyla, tedavi yoluyla kendini kurtarabilmekte, iman ve amelle nefsini temizleyebilmektedir. Nitekim şu âyeti kerimeler bunu ifade buyurmaktadır:
«Asra yemin olsun ki...»
«Hakikaten insan hüsran içindedir.»
«Ancak iman edenler, güzel ameller işleyenler,
birbirlerine hakikati ve sabrı tavsiye edenler müstesna...»
«Gerçekten insan, sabırsız yaratılmıştır.» .«Kendine bir zarar geldimi feryad eder.» «Ona bir menfaat dokundumu, çok cimridir.» «Namazlarını devamlı surette kılanlar müstesna..»(")
Şüphesiz ki insan Rabbine karşı çok nankördür. «Gerçekten insan çok zalimdir, çok nankördür {") «Kahrolsun. İnsanoğlu ne kadar nankördür...» (")
Bir kısım insanları şeytan aldatır. İnsan olduğunu bile unutturur. Böyle giderse zelil olur. Gafletten silkinemez. Bir daha yerinden kalkamaz. Böylece azaba layık olur, helak olanlarla birlikte yok olur.
«Ey Muhammedi.. Onlara şu kimsenin haberini anlat: Biz bir adama âyetlerimizi vermiştik. O bunları bıraktı, şeytan onu peşine çekti, taktı. Böylece azgınlardan oldu.»
«Eğer dileseydik onu bu âyetlerle yükseltirdik. Fakat dünyaya taptı. Hevasına uydu.» (")
Diğer bazı kısım insanlar, ayağı kayıp hakikatten uzaklaşırsa
'ı hatırlar, hatasından döner, acele tevbeye koşar,
'ın emrettiği şeylere sarılır. Günahlarını bu yolla silip atar.
Teâlâ insanların acz ve zaafını bildiği için tevbe kapılarını sonuna kadar açmış, mukaddes kitabında şöyle buyurmuş
«Ey kendileri aleyhine haddi aşan kullarım...
'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Şüphesiz ki
bütün günahları affeder. O affedici ve rahimdir.»
«Rabbinize dönün, O'na ihlasla ibadet edin...» (")
Günaha düştüm diye ümidi kırılmayan, hayal kırıklığına uğramayan, bilâkis tevbe edip af dileyen bu çeşit insanların mükâfatı; affedilmek ve sevaba nail olmaktır.
«Cennet şu takva sahiplerine hazırlanmıştır... Onlar ki, bir günah işledikleri veya kendilerine zulmettikleri zaman
'ı anarlar. Hemen günahlarının bağışlanmasını isterler... (zaten
'tan başka günahları kim affedebilir?) Yaptıkları günahta bile bile İsrar etmezler.»
«işte onların mükâfatı, rablerinin affı ve ağaçları altından ırmaklar akan cennetlerdir. Onlar orada ebedî olarak kalacaklardır. Bunları yapanların mükâfatı ne güzeldir.
İnsan cihad etmeye alışır, hayır yolunu öğrenir, 1yi eğitim gören bir asker ve şerre karşı savaşan hazır bir insan olur, devamlı nefsini murakabe eder. tevbe ve istiğfara devam ederse, bir iş meydana gelmeden onu tahmin eder. Gereken tedbirleri alır. Şeytanın tuzağına düşmez. Ve
'ın beyan ettiği şu kimselerden olur: «Takva sahiplerine şeytandan herhangi bir vesvese geldiğinde iyice düşünürler. Hemen hakikati görüp ona dönerler.» (")
Bu güzel sıfatlara sahip olan kişilerden şeytan artık ümidini keser, bunlar aşılmaz bir iman kalesi içinde yaşar. «Senin kullarıma karşı hiçbir tesirin yoktur.»
Hatta öyle olur ki bu vasıfların sahiplerinden şeytan korkup kaçar. Peygamber Efendimiz (S.A.V.) Hz Ömer (R.A.)'e şöyle buyuruyor: «Şeytan hangi yola gittiğini görse oradan kaçar.»
İşte kardeşim!.. İmtihandan ibaret olan insan hayatında yapılan manevî cihadın meyveleri bunlardır. Acaba sen ne yapıyorsun? Gaflette olanlarla oturup yok mu olacaksın? Yoksa cihad edenlerle savaşıp yüce makamlara mt ereceksin? Üçüncü bir ihtimal yok...
«Kim haddini aşar inkâr ederse» «Dünya hayatını tercih etmişse» «Şüphesiz ki onun yeri Cehennemdir.» «Fakat her kim de Rabbmin makamından korkar ve nefsini şehevî arzulardan uzaklaştınrsa»
«Muhakkak ki Cennet onun varacağı yerdir...»
Sen bunlardan birini seç. Rabbinin şu sözünü hatırla: «Yemin olsun ki nefsini temizleyen hakikaten kurtuluşa ermiştir.»
«Nefsinin içyüzünü gizleyense felâkete uğramıştır.»
«Her canlıyı ve onu tanzim edene.»
«Sonra da ona hem isyanı, hem takvayı ilham edene yemin olsun...»
«Nefsini temizleyen hakikaten kurtuluşa ermiştir..
«Nefsinin içyüzünü gizleyen- ise felâkete uğramıştır.» (")
' «Bizim yolumuzda cihad edenlere biz, doğru yolumuzu gösteririz. Şüphesiz ki
«Gerçekten insanoğlu üzerine uzun devirlerden öyle bir zaman gelmişti ki, insan anılmaya değer bir şey dahi değildi.»
«Şüphesiz ki biz insanı birbirine kansan bir damla sudan yarattık. Biz onu imtihan ediyoruz. Bu sebeple insanı işiten ve gören bir varlık yaptık.»
«Muhakkak ki biz ona doğru yolu gösterdik. İster şükretsin, ister nankör olsun...» (*')
Bu âyet-i celîleleri hatırladım. Kısa bir zaman sonra hayatın gerçek sırrını öğrendim. İnsanın iki kuvvetle imtihan edildiğini, iki yoldan birine gitmeye mecbur kaldığını bildim. Hayır hissi, insanı, yücelmeye götürürken, şer duygusu onu aşağılığa sürükler. Bunun için insan Rabbinden ilham almalı,,nefsine değil aklına tabi olmalı, işitme, görme, ve idrâk etme nimetlerini hayr'a kullanmalı, ilâhî vahyin ışığında yürümelidir.
İnsan ancak bu şekilde kurtuluşa erebilir. Cihad meydanında muzaffer olabilir. «Cihad eden kendi nefsi için cihad eder. Şüphesiz ki
Kur'ân-ı Kerîm'de «insan» zikredilirken fena tarafları daha fazla beyan edilmiş, insanlık vasfının daha kuvvetli olduğu anlatılmıştır. İn«an bu kötü huylarından devamlı terbiye yoluyla, tedavi yoluyla kendini kurtarabilmekte, iman ve amelle nefsini temizleyebilmektedir. Nitekim şu âyeti kerimeler bunu ifade buyurmaktadır:
«Asra yemin olsun ki...»
«Hakikaten insan hüsran içindedir.»
«Ancak iman edenler, güzel ameller işleyenler,
birbirlerine hakikati ve sabrı tavsiye edenler müstesna...»
«Gerçekten insan, sabırsız yaratılmıştır.» .«Kendine bir zarar geldimi feryad eder.» «Ona bir menfaat dokundumu, çok cimridir.» «Namazlarını devamlı surette kılanlar müstesna..»(")
Şüphesiz ki insan Rabbine karşı çok nankördür. «Gerçekten insan çok zalimdir, çok nankördür {") «Kahrolsun. İnsanoğlu ne kadar nankördür...» (")
Bir kısım insanları şeytan aldatır. İnsan olduğunu bile unutturur. Böyle giderse zelil olur. Gafletten silkinemez. Bir daha yerinden kalkamaz. Böylece azaba layık olur, helak olanlarla birlikte yok olur.
«Ey Muhammedi.. Onlara şu kimsenin haberini anlat: Biz bir adama âyetlerimizi vermiştik. O bunları bıraktı, şeytan onu peşine çekti, taktı. Böylece azgınlardan oldu.»
«Eğer dileseydik onu bu âyetlerle yükseltirdik. Fakat dünyaya taptı. Hevasına uydu.» (")
Diğer bazı kısım insanlar, ayağı kayıp hakikatten uzaklaşırsa
«Ey kendileri aleyhine haddi aşan kullarım...
«Rabbinize dönün, O'na ihlasla ibadet edin...» (")
Günaha düştüm diye ümidi kırılmayan, hayal kırıklığına uğramayan, bilâkis tevbe edip af dileyen bu çeşit insanların mükâfatı; affedilmek ve sevaba nail olmaktır.
«Cennet şu takva sahiplerine hazırlanmıştır... Onlar ki, bir günah işledikleri veya kendilerine zulmettikleri zaman
«işte onların mükâfatı, rablerinin affı ve ağaçları altından ırmaklar akan cennetlerdir. Onlar orada ebedî olarak kalacaklardır. Bunları yapanların mükâfatı ne güzeldir.
İnsan cihad etmeye alışır, hayır yolunu öğrenir, 1yi eğitim gören bir asker ve şerre karşı savaşan hazır bir insan olur, devamlı nefsini murakabe eder. tevbe ve istiğfara devam ederse, bir iş meydana gelmeden onu tahmin eder. Gereken tedbirleri alır. Şeytanın tuzağına düşmez. Ve
Bu güzel sıfatlara sahip olan kişilerden şeytan artık ümidini keser, bunlar aşılmaz bir iman kalesi içinde yaşar. «Senin kullarıma karşı hiçbir tesirin yoktur.»
Hatta öyle olur ki bu vasıfların sahiplerinden şeytan korkup kaçar. Peygamber Efendimiz (S.A.V.) Hz Ömer (R.A.)'e şöyle buyuruyor: «Şeytan hangi yola gittiğini görse oradan kaçar.»
İşte kardeşim!.. İmtihandan ibaret olan insan hayatında yapılan manevî cihadın meyveleri bunlardır. Acaba sen ne yapıyorsun? Gaflette olanlarla oturup yok mu olacaksın? Yoksa cihad edenlerle savaşıp yüce makamlara mt ereceksin? Üçüncü bir ihtimal yok...
«Kim haddini aşar inkâr ederse» «Dünya hayatını tercih etmişse» «Şüphesiz ki onun yeri Cehennemdir.» «Fakat her kim de Rabbmin makamından korkar ve nefsini şehevî arzulardan uzaklaştınrsa»
«Muhakkak ki Cennet onun varacağı yerdir...»
Sen bunlardan birini seç. Rabbinin şu sözünü hatırla: «Yemin olsun ki nefsini temizleyen hakikaten kurtuluşa ermiştir.»
«Nefsinin içyüzünü gizleyense felâkete uğramıştır.»