Ey insan aç gözünü sahraya bak da ibret al!
Şu direksiz kubbe-i semaya bak da ibret al!
Görmek istersen, Cenab-ı Kibriyanın kudretin,
Her sabah, seher vakti dünyaya bak da ibret al!
Padişah olsan da derler er kişi niyetine!
Git musallada yatan mevtaya, bak da ibret al!
Bir kefendir akıbet sermaye-i bey ve fakir,
Varlığa mağrur olan mecnun değil de ya nedir?