İbadetle ubudiyet arasındaki farkı açıklar mısınız?
Bu iki terim çoğu kez birbiri yerinde kullanılır. Ancak, aralarında şöyle bir fark da vardır:
Ubudiyet, “kulluk” demektir. Kulun sonsuz aczini, fakrını ve naksını bilmesi ve bu şuurla ömür sürmesi ubudiyettir. Ve ubudiyet süreklidir, kesikli değil; çünkü kulluktan ayrı olduğumuz bir ânımız yoktur.
İbadet ise “Allah’a karşı kulluk vazifelerini yerine getirmek,” manasına gelir.
Ubudiyet bir sahra ise, ibadet o sahrada yer yer yükselen dağlar gibidir.
İbadet için,
“abd ile mâbud arasında en yüksek ve lâtif nisbet ancak ibadettir” buyruluyor. (İşârât-ül İ’caz)
Yâni, insan ibadet sayesinde, “Ben Allah’ın kuluyum, O’nun mahlûkuyum, bu dünyada O’nun misafiriyim ve öldükten sonra da, inşaallah, O’nun saadet yurdu olan Cennete gideceğim” diyebiliyor.
Kul olduğunu bilen, bu dünyada dilediği gibi ömür süremeyeceğinin şuurunda bulunan ve bu âlemde misafir olduğunun farkında olan bir insan kulluk vazifesini seve seve yerine getirir.
Bu iki terim çoğu kez birbiri yerinde kullanılır. Ancak, aralarında şöyle bir fark da vardır:
Ubudiyet, “kulluk” demektir. Kulun sonsuz aczini, fakrını ve naksını bilmesi ve bu şuurla ömür sürmesi ubudiyettir. Ve ubudiyet süreklidir, kesikli değil; çünkü kulluktan ayrı olduğumuz bir ânımız yoktur.
İbadet ise “Allah’a karşı kulluk vazifelerini yerine getirmek,” manasına gelir.
Ubudiyet bir sahra ise, ibadet o sahrada yer yer yükselen dağlar gibidir.
İbadet için,
“abd ile mâbud arasında en yüksek ve lâtif nisbet ancak ibadettir” buyruluyor. (İşârât-ül İ’caz)
Yâni, insan ibadet sayesinde, “Ben Allah’ın kuluyum, O’nun mahlûkuyum, bu dünyada O’nun misafiriyim ve öldükten sonra da, inşaallah, O’nun saadet yurdu olan Cennete gideceğim” diyebiliyor.
Kul olduğunu bilen, bu dünyada dilediği gibi ömür süremeyeceğinin şuurunda bulunan ve bu âlemde misafir olduğunun farkında olan bir insan kulluk vazifesini seve seve yerine getirir.