HOŞ BİR SADÂ
Yürek yine yareler içinde...
Kan damıtırken an ve an deli yüreğim, gözyaşlarım yangınlarıma nar olma peşinde...
Geceler mi uzayan iyiden iyiye
Yoksa hüzün karası gözlerim mi ferini kaybetti bunca hengame içinde...
Aylardan Haziran'mış,öyle diyor duyduğum sesler
Bu fırtına bu kar boranda neyin nesi o zaman..??
Güneşi mi hangi ufuklarda kaybettimde benim ufuklarım karardı
Yağmurlarım hangi vahalara aldandı da tüm yeşillerimi çöller kapladı
Hangi semalarda kaldı da gökkuşağım
Tüm renklerim umarsızca bir fırça darbesiyle, siyaha döndü...
Bu çığlıklarım,bu feryatlarım,bunca sızım varken ,dost bildiklerim hangi kervanlarla uzaklara göçtü...
Yusuf'un atıldığı kuyular karanlık mıydı bu kadar
Bunca acımasız mıydı onu o kuyuda yalnız bırakanlar..??
Peki ya ne kadar engin bir merhametteydi onu o kuyudan kurtaranlar...
Bunca soru,bunca acı fazlaydı bu yüreğe
Bu çıkmazlar da çıkar yol bulmak adına
Umut güneşini yükseltmek ,
Bu feryat figana bir yankı bulmak ,
Avare yüreğe çöller içinde bir umman bulmak adına
Bunca sızı fazlaydı bu çaresiz yüreğe...!
Renksizlik içinde renk,uzayan gölgelerde ışık
Ve bu feryada karşılık bir sada mıydı istediğim...?
Dost bir yürek,samimi bir el miydi beklediğim...
Şimşeklerden ışık çıkarmayı,
Gök gürültüsünde beste beste bir ilahi yankı bulmayı
Güneşin battığı an ufukları dua ile aydınlatmayı,
Uzakları yakın,yürekleri dost kılmayı
Ve en önemliside ebediyete uzanacak bir ses,
Yürek kubbelerinde baki kalacak bir Hoş Sada bırakmayı
Öğretecek bir mavi yürekti beklenen...
İstanbul yalınlığında bir gecede güneşim yeniden belirdi ufuklarımda
Bir şair ilk nefesini aldı ve ilk mısrasını yüreğinden kopardı...
Feryatlar vardı o ana dek duyulması istenen
Yürekten yükselen bülbülün feryadına eş bir besteydi artık
Yangınlara su,çölleşen iklimlere su indi o sada ile...
Gözlerde fer aramaya ne hacet yürekler vardı görmeden seven...
Gökkuşağı çıkmasada semalarımızda binbir renk dualar vardı semalarca uzanan...
Bir Hoş Sada,bir mavi yürekti baharı taşıyan iklimden iklime..
Yağmur yağmur yürekleri goncalandıran
Gül kokusunu diyardan diyara yayan
Güle dönmüş,bülbül feryadını taşıyan bir yürekti...
İşte aylardan Haziran,mevsim çiçek çiçek
Bu kaçıncı yürek yankısı,
Bu kaçıncı umut ,kaçıncı söz yürekte yankılanan
Bu kaçıncı sevgidir bilinmez artık...
Bunca bilinmezlikler içinde,kışlarımızı bahar,yüreklerimizdeki narı gül eyleyen
Hoş bir Sada'dır duadan,yürekten içre her dem var olan...
Havvâ Aldemir
Yürek yine yareler içinde...
Kan damıtırken an ve an deli yüreğim, gözyaşlarım yangınlarıma nar olma peşinde...
Geceler mi uzayan iyiden iyiye
Yoksa hüzün karası gözlerim mi ferini kaybetti bunca hengame içinde...
Aylardan Haziran'mış,öyle diyor duyduğum sesler
Bu fırtına bu kar boranda neyin nesi o zaman..??
Güneşi mi hangi ufuklarda kaybettimde benim ufuklarım karardı
Yağmurlarım hangi vahalara aldandı da tüm yeşillerimi çöller kapladı
Hangi semalarda kaldı da gökkuşağım
Tüm renklerim umarsızca bir fırça darbesiyle, siyaha döndü...
Bu çığlıklarım,bu feryatlarım,bunca sızım varken ,dost bildiklerim hangi kervanlarla uzaklara göçtü...
Yusuf'un atıldığı kuyular karanlık mıydı bu kadar
Bunca acımasız mıydı onu o kuyuda yalnız bırakanlar..??
Peki ya ne kadar engin bir merhametteydi onu o kuyudan kurtaranlar...
Bunca soru,bunca acı fazlaydı bu yüreğe
Bu çıkmazlar da çıkar yol bulmak adına
Umut güneşini yükseltmek ,
Bu feryat figana bir yankı bulmak ,
Avare yüreğe çöller içinde bir umman bulmak adına
Bunca sızı fazlaydı bu çaresiz yüreğe...!
Renksizlik içinde renk,uzayan gölgelerde ışık
Ve bu feryada karşılık bir sada mıydı istediğim...?
Dost bir yürek,samimi bir el miydi beklediğim...
Şimşeklerden ışık çıkarmayı,
Gök gürültüsünde beste beste bir ilahi yankı bulmayı
Güneşin battığı an ufukları dua ile aydınlatmayı,
Uzakları yakın,yürekleri dost kılmayı
Ve en önemliside ebediyete uzanacak bir ses,
Yürek kubbelerinde baki kalacak bir Hoş Sada bırakmayı
Öğretecek bir mavi yürekti beklenen...
İstanbul yalınlığında bir gecede güneşim yeniden belirdi ufuklarımda
Bir şair ilk nefesini aldı ve ilk mısrasını yüreğinden kopardı...
Feryatlar vardı o ana dek duyulması istenen
Yürekten yükselen bülbülün feryadına eş bir besteydi artık
Yangınlara su,çölleşen iklimlere su indi o sada ile...
Gözlerde fer aramaya ne hacet yürekler vardı görmeden seven...
Gökkuşağı çıkmasada semalarımızda binbir renk dualar vardı semalarca uzanan...
Bir Hoş Sada,bir mavi yürekti baharı taşıyan iklimden iklime..
Yağmur yağmur yürekleri goncalandıran
Gül kokusunu diyardan diyara yayan
Güle dönmüş,bülbül feryadını taşıyan bir yürekti...
İşte aylardan Haziran,mevsim çiçek çiçek
Bu kaçıncı yürek yankısı,
Bu kaçıncı umut ,kaçıncı söz yürekte yankılanan
Bu kaçıncı sevgidir bilinmez artık...
Bunca bilinmezlikler içinde,kışlarımızı bahar,yüreklerimizdeki narı gül eyleyen
Hoş bir Sada'dır duadan,yürekten içre her dem var olan...
Havvâ Aldemir