YUNUS
Yunus Rab'den Kaçıyor
BÖLÜM 1
Yun.1: 1-2 RAB bir gün Amittay oğlu Yunus'a, "Kalk, Ninova'ya, o büyük kente git ve halkı uyar" diye seslendi, "Çünkü kötülükleri önüme kadar yükseldi."
Yun.1: 3 Ne var ki, Yunus RAB'bin huzurundan Tarşiş'e kaçmaya kalkıştı. Yafa'ya inip Tarşiş'e giden bir gemi buldu. Ücretini ödeyip gemiye bindi, RAB'den uzaklaşmak için Tarşiş'e doğru yola çıktı.
Yun.1: 4 Yolda RAB şiddetli bir rüzgar gönderdi denize. Öyle bir fırtına koptu ki, gemi neredeyse parçalanacaktı.
Yun.1: 5 Gemiciler korkuya kapıldı, her biri kendi ilahına yalvarmaya başladı. Gemiyi hafifletmek için yükleri denize attılar. Yunus ise teknenin ambarına inmiş, yatıp derin bir uykuya dalmıştı.
Yun.1: 6 Gemi kaptanı Yunus'un yanına gidip, "Hey! Nasıl uyursun sen?" dedi, "Kalk, tanrına yalvar, belki halimizi görür de yok olmayız."
Yun.1: 7 Sonra denizciler birbirlerine, "Gelin, kura çekelim" dediler, "Bakalım, bu bela kimin yüzünden başımıza geldi." Kura çektiler, kura Yunus'a düştü.
Yun.1: 8 Bunun üzerine Yunus'a, "Söyle bize!" dediler, "Bu bela kimin
yüzünden başımıza geldi? Ne iş yapıyorsun sen, nereden
geliyorsun, nerelisin, hangi halka mensupsun?"
Yun.1: 9 Yunus, "İbrani'yim" diye karşılık verdi, "Denizi ve karayı
yaratan Göklerin Tanrısı RAB'be taparım*fa*."
D Not 1:9 "RAB'be taparım": İbranice "RAB'den korkarım".
Yun.1: 10 Denizciler bu yanıt karşısında dehşete düştüler. "Neden
yaptın bunu?" diye sordular. Yunus'un RAB'den uzaklaşmak için
kaçtığını biliyorlardı. Daha önce onlara anlatmıştı.
Yun.1: 11 Deniz gittikçe kuduruyordu. Yunus'a, "Denizin dinmesi için
sana ne yapalım?" diye sordular.
Yun.1: 12 Yunus, "Beni kaldırıp denize atın" diye yanıtladı, "O zaman
sular durulur. Çünkü biliyorum, bu şiddetli fırtınaya benim yüzümden yakalandınız."
Yun.1: 13 Denizciler karaya dönmek için küreklere asıldılar, ama
başaramadılar. Çünkü deniz gittikçe kuduruyordu.
Yun.1: 14 RAB'be seslenerek, "Ya RAB, yalvarıyoruz" dediler, "Bu
adamın canı yüzünden yok olmayalım. Suçsuz bir adamın ölümünden
bizi sorumlu tutma. Çünkü sen kendi istediğini yaptın, ya RAB."
Yun.1: 15 Sonra Yunus'u kaldırıp denize attılar, kuduran deniz sakinleşti.
Yun.1: 16 Bu olaydan ötürü denizciler RAB'den öyle korktular ki, O'na
kurbanlar sundular, adaklar adadılar.
Yun.1: 17 Bu arada RAB Yunus'u yutacak büyük bir balık sağladı. Yunus
üç gün üç gece bu balığın karnında kaldı.
Yunus'un Duası
BÖLÜM 2
Yun.2: 1 Yunus balığın karnından Tanrısı RAB'be şöyle dua etti:
Yun.2: 2 "Ya RAB, sıkıntı içinde sana yakardım,Yanıtladın beni.Yardım istedim ölüler diyarının bağrından,Kulak verdin sesime.
Yun.2: 3 Beni engine, denizin ta dibine fırlattın.Sular sardı çevremi.
Azgın dalgalar geçti üzerimden.
Yun.2: 4 'Huzurundan kovuldum' dedim,
'Yine de göreceğim kutsal tapınağını*fb*.'
Yun.2: 5 Sular boğacak kadar kuşattı beni,Çevremi enginler sardı,
Yosunlar dolaştı başıma.
Yun.2: 6 Dağların köklerine kadar battım,Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan;Ama, ya RAB, Tanrım,Canımı sen kurtardın çukurdan.
Yun.2: 7 Soluğum tükenince seni andım, ya RAB,Duam sana, kutsal tapınağına erişti.
Yun.2: 8 Değersiz putlara tapanlar,Vefasızlık etmiş olurlar.
Yun.2: 9 Ama şükranla kurban sunacağım sana,Adağımı yerine getireceğim.
Kurtuluş senden gelir, ya RAB!"
Yun.2: 10 RAB balığa buyruk verdi ve balık Yunus'u karaya kustu.
Yunus Ninovalılar'a Sesleniyor
BÖLÜM 3
Yun.3: 1 RAB Yunus'a ikinci kez şöyle seslendi:
Yun.3: 2 "Kalk, Ninova'ya, o büyük kente git ve sana söyleyeceklerimi
halka bildir."
Yun.3: 3 Yunus RAB'bin sözü uyarınca kalkıp Ninova'ya gitti. Ninova
öyle büyük bir kentti ki, ancak üç günde dolaşılabilirdi.
Yun.3: 4 Yunus kente girip dolaşmaya başladı. Bir gün geçince, "Kırk
gün sonra Ninova yıkılacak!" diye ilan etti.
Yun.3: 5 Ninova halkı Tanrı'ya inandı. Oruç* ilan ederek büyüğünden
küçüğüne hepsi çula sarındı.
Yun.3: 6 Ninova Kralı olanları duyunca, tahtından kalkıp kaftanını
çıkardı; çula sarınarak küle oturdu.
Yun.3: 7 Ardından Ninova'da şu buyruğu yayımladı:"Kral ve soyluların buyruğudur:Hiçbir insan ya da hayvan -ister sığır, ister davar olsun- ağzına
bir şey koymayacak, otlamayacak, içmeyecek.
Yun.3: 8 Bütün insanlar ve hayvanlar çula sarınsın. Herkes var
gücüyle Tanrı'ya yakararak kötü yoldan, zorbalıktan vazgeçsin.
Yun.3: 9 Belki o zaman Tanrı fikrini değiştirip bize acır, kızgın
öfkesinden döner de yok olmayız."
Yun.3: 10 Tanrı Ninovalılar'ın yaptıklarını, kötü yoldan döndüklerini
görünce, onlara acıdı, yapacağını söylediği kötülükten vazgeçti.
Yunus Tanrı'nın Acımasını Kınıyor
BÖLÜM 4
Yun.4: 1 Yunus buna çok gücenip öfkelendi.
Yun.4: 2 RAB'be şöyle dua etti: "Ah, ya RAB, ben daha ülkemdeyken
böyle olacağını söylemedim mi? Bu yüzden Tarşiş'e kaçmaya
kalkıştım. Biliyordum, sen lütfeden, acıyan, tez öfkelenmeyen,
sevgisi engin, cezalandırmaktan vazgeçen bir Tanrı'sın.
Yun.4: 3 Ya RAB, lütfen şimdi canımı al. Çünkü benim için ölmek
yaşamaktan iyidir."
Yun.4: 4 RAB, "Ne hakla öfkeleniyorsun?" diye karşılık verdi.
Yun.4: 5 Yunus kentten çıktı, kentin doğusundaki bir yerde durdu.
Kendisine bir çardak yaptı, gölgesinde oturup kentin başına neler
geleceğini görmek için beklemeye başladı.
Yun.4: 6 RAB Tanrı Yunus'un üzerine gölge salacak, sıkıntısını
giderecek bir keneotu sağladı. Yunus buna çok sevindi.
Yun.4: 7 Ama ertesi gün şafak sökerken, Tanrı'nın sağladığı bir bitki
kurdu keneotunu kemirip kuruttu.
Yun.4: 8 Güneş doğunca Tanrı yakıcı bir doğu rüzgarı estirdi. Yunus
başına vuran güneşten bayılmak üzereydi. Ölümü dileyerek, "Benim
için ölmek yaşamaktan iyidir" dedi.
Yun.4: 9 Ama Tanrı, "Keneotu yüzünden öfkelenmeye hakkın var mı?"
dedi. Yunus, "Elbette hakkım var, ölesiye öfkeliyim" diye karşılık verdi.
Yun.4: 10 RAB, "Keneotu bir gecede çıktı ve bir gecede yok oldu"
dedi, "Sen emek vermediğin, büyütmediğin bir keneotuna acıyorsun da,
Yun.4: 11 ben Ninova'ya, o koca kente acımayayım mı? O kentte sağını
solundan ayırt edemeyen yüz yirmi bini aşkın insan, çok sayıda hayvan var."
Dün gece Tevrat ve Kuran-ı Kerim'imi alıp Yunus peygamberin anlatıldığı bölümleri okudum. Yani Tevrat'ta ki bilgileri Kuran-ı Kerim ile tasdikledim de okudum.
Tevrat'ta Yunus bölümünü okuduğumda çok şeyler öğrendim. Neler mi?
Allah'ın emirlerine uymamanın kötülüğü, uymamakla hayrın engellediğini, ama Allah'ın dediği olduğu,her müsibetin kendi elimizin ürettiğinden olduğu, başkalarınıda zorluğa düşürdüğümüzü, Allah'ın müsibetleri verdiğinde özbenliğimizi bunu niye verdiğini bildiğimizi, hem Allah'a inandım diyip ama emirlerine uymamalığın tezatlığı.... daha sayamayacağım konuları kafama yerleşmeye başladı.
Yunus süresi
98.Bir kent inansa da imanı kendisine yarar sağlasa ya! Yûnus'un kavmi müstesna. Onlar inanınca, dünya hayatında rezillik azabını üstlerinden kaldırmış ve kendilerini belirli bir süreye kadar nimetlendirmişti.
99.Eğer Rabbin dileseydi, yeryüzündeki insanların tümü toplu halde mutlaka iman ederlerdi. Hal böyle iken, mümin olmaları için insanları sen mi zorlayacaksın!
100Allah'ın izni olmadıkça hiçbir benlik iman edemez.
139.Yûnus da gönderilen elçilerdendi.
140.Hani o, dolu bir gemiye kaçmıştı.
141.Sonra kura çekti de kaybedenlerden oldu.
142.Derken, kendisini balık yutmuştu. O kendi kendini kınayıp duruyordu.
143.Eğer tespih edenlerden olmasaydı.
144.İnsanların diriltilecekleri güne kadar onun karnında kalacaktı.
145.Bir süre sonra onu, çıplak araziye attık. Hastalanmıştı.
146.Üzerine kabak cinsinden bir ağaç bitirdik.
147.Onu yüzbin kişiye yahut daha fazla olanlara elçi olarak gönderdik.
148.Onlar inandılar. Biz de onları bir vakte kadar nimetlendirdik.
Siz ne öğrendiniz?
Yunus Rab'den Kaçıyor
BÖLÜM 1
Yun.1: 1-2 RAB bir gün Amittay oğlu Yunus'a, "Kalk, Ninova'ya, o büyük kente git ve halkı uyar" diye seslendi, "Çünkü kötülükleri önüme kadar yükseldi."
Yun.1: 3 Ne var ki, Yunus RAB'bin huzurundan Tarşiş'e kaçmaya kalkıştı. Yafa'ya inip Tarşiş'e giden bir gemi buldu. Ücretini ödeyip gemiye bindi, RAB'den uzaklaşmak için Tarşiş'e doğru yola çıktı.
Yun.1: 4 Yolda RAB şiddetli bir rüzgar gönderdi denize. Öyle bir fırtına koptu ki, gemi neredeyse parçalanacaktı.
Yun.1: 5 Gemiciler korkuya kapıldı, her biri kendi ilahına yalvarmaya başladı. Gemiyi hafifletmek için yükleri denize attılar. Yunus ise teknenin ambarına inmiş, yatıp derin bir uykuya dalmıştı.
Yun.1: 6 Gemi kaptanı Yunus'un yanına gidip, "Hey! Nasıl uyursun sen?" dedi, "Kalk, tanrına yalvar, belki halimizi görür de yok olmayız."
Yun.1: 7 Sonra denizciler birbirlerine, "Gelin, kura çekelim" dediler, "Bakalım, bu bela kimin yüzünden başımıza geldi." Kura çektiler, kura Yunus'a düştü.
Yun.1: 8 Bunun üzerine Yunus'a, "Söyle bize!" dediler, "Bu bela kimin
yüzünden başımıza geldi? Ne iş yapıyorsun sen, nereden
geliyorsun, nerelisin, hangi halka mensupsun?"
Yun.1: 9 Yunus, "İbrani'yim" diye karşılık verdi, "Denizi ve karayı
yaratan Göklerin Tanrısı RAB'be taparım*fa*."
D Not 1:9 "RAB'be taparım": İbranice "RAB'den korkarım".
Yun.1: 10 Denizciler bu yanıt karşısında dehşete düştüler. "Neden
yaptın bunu?" diye sordular. Yunus'un RAB'den uzaklaşmak için
kaçtığını biliyorlardı. Daha önce onlara anlatmıştı.
Yun.1: 11 Deniz gittikçe kuduruyordu. Yunus'a, "Denizin dinmesi için
sana ne yapalım?" diye sordular.
Yun.1: 12 Yunus, "Beni kaldırıp denize atın" diye yanıtladı, "O zaman
sular durulur. Çünkü biliyorum, bu şiddetli fırtınaya benim yüzümden yakalandınız."
Yun.1: 13 Denizciler karaya dönmek için küreklere asıldılar, ama
başaramadılar. Çünkü deniz gittikçe kuduruyordu.
Yun.1: 14 RAB'be seslenerek, "Ya RAB, yalvarıyoruz" dediler, "Bu
adamın canı yüzünden yok olmayalım. Suçsuz bir adamın ölümünden
bizi sorumlu tutma. Çünkü sen kendi istediğini yaptın, ya RAB."
Yun.1: 15 Sonra Yunus'u kaldırıp denize attılar, kuduran deniz sakinleşti.
Yun.1: 16 Bu olaydan ötürü denizciler RAB'den öyle korktular ki, O'na
kurbanlar sundular, adaklar adadılar.
Yun.1: 17 Bu arada RAB Yunus'u yutacak büyük bir balık sağladı. Yunus
üç gün üç gece bu balığın karnında kaldı.
Yunus'un Duası
BÖLÜM 2
Yun.2: 1 Yunus balığın karnından Tanrısı RAB'be şöyle dua etti:
Yun.2: 2 "Ya RAB, sıkıntı içinde sana yakardım,Yanıtladın beni.Yardım istedim ölüler diyarının bağrından,Kulak verdin sesime.
Yun.2: 3 Beni engine, denizin ta dibine fırlattın.Sular sardı çevremi.
Azgın dalgalar geçti üzerimden.
Yun.2: 4 'Huzurundan kovuldum' dedim,
'Yine de göreceğim kutsal tapınağını*fb*.'
Yun.2: 5 Sular boğacak kadar kuşattı beni,Çevremi enginler sardı,
Yosunlar dolaştı başıma.
Yun.2: 6 Dağların köklerine kadar battım,Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan;Ama, ya RAB, Tanrım,Canımı sen kurtardın çukurdan.
Yun.2: 7 Soluğum tükenince seni andım, ya RAB,Duam sana, kutsal tapınağına erişti.
Yun.2: 8 Değersiz putlara tapanlar,Vefasızlık etmiş olurlar.
Yun.2: 9 Ama şükranla kurban sunacağım sana,Adağımı yerine getireceğim.
Kurtuluş senden gelir, ya RAB!"
Yun.2: 10 RAB balığa buyruk verdi ve balık Yunus'u karaya kustu.
Yunus Ninovalılar'a Sesleniyor
BÖLÜM 3
Yun.3: 1 RAB Yunus'a ikinci kez şöyle seslendi:
Yun.3: 2 "Kalk, Ninova'ya, o büyük kente git ve sana söyleyeceklerimi
halka bildir."
Yun.3: 3 Yunus RAB'bin sözü uyarınca kalkıp Ninova'ya gitti. Ninova
öyle büyük bir kentti ki, ancak üç günde dolaşılabilirdi.
Yun.3: 4 Yunus kente girip dolaşmaya başladı. Bir gün geçince, "Kırk
gün sonra Ninova yıkılacak!" diye ilan etti.
Yun.3: 5 Ninova halkı Tanrı'ya inandı. Oruç* ilan ederek büyüğünden
küçüğüne hepsi çula sarındı.
Yun.3: 6 Ninova Kralı olanları duyunca, tahtından kalkıp kaftanını
çıkardı; çula sarınarak küle oturdu.
Yun.3: 7 Ardından Ninova'da şu buyruğu yayımladı:"Kral ve soyluların buyruğudur:Hiçbir insan ya da hayvan -ister sığır, ister davar olsun- ağzına
bir şey koymayacak, otlamayacak, içmeyecek.
Yun.3: 8 Bütün insanlar ve hayvanlar çula sarınsın. Herkes var
gücüyle Tanrı'ya yakararak kötü yoldan, zorbalıktan vazgeçsin.
Yun.3: 9 Belki o zaman Tanrı fikrini değiştirip bize acır, kızgın
öfkesinden döner de yok olmayız."
Yun.3: 10 Tanrı Ninovalılar'ın yaptıklarını, kötü yoldan döndüklerini
görünce, onlara acıdı, yapacağını söylediği kötülükten vazgeçti.
Yunus Tanrı'nın Acımasını Kınıyor
BÖLÜM 4
Yun.4: 1 Yunus buna çok gücenip öfkelendi.
Yun.4: 2 RAB'be şöyle dua etti: "Ah, ya RAB, ben daha ülkemdeyken
böyle olacağını söylemedim mi? Bu yüzden Tarşiş'e kaçmaya
kalkıştım. Biliyordum, sen lütfeden, acıyan, tez öfkelenmeyen,
sevgisi engin, cezalandırmaktan vazgeçen bir Tanrı'sın.
Yun.4: 3 Ya RAB, lütfen şimdi canımı al. Çünkü benim için ölmek
yaşamaktan iyidir."
Yun.4: 4 RAB, "Ne hakla öfkeleniyorsun?" diye karşılık verdi.
Yun.4: 5 Yunus kentten çıktı, kentin doğusundaki bir yerde durdu.
Kendisine bir çardak yaptı, gölgesinde oturup kentin başına neler
geleceğini görmek için beklemeye başladı.
Yun.4: 6 RAB Tanrı Yunus'un üzerine gölge salacak, sıkıntısını
giderecek bir keneotu sağladı. Yunus buna çok sevindi.
Yun.4: 7 Ama ertesi gün şafak sökerken, Tanrı'nın sağladığı bir bitki
kurdu keneotunu kemirip kuruttu.
Yun.4: 8 Güneş doğunca Tanrı yakıcı bir doğu rüzgarı estirdi. Yunus
başına vuran güneşten bayılmak üzereydi. Ölümü dileyerek, "Benim
için ölmek yaşamaktan iyidir" dedi.
Yun.4: 9 Ama Tanrı, "Keneotu yüzünden öfkelenmeye hakkın var mı?"
dedi. Yunus, "Elbette hakkım var, ölesiye öfkeliyim" diye karşılık verdi.
Yun.4: 10 RAB, "Keneotu bir gecede çıktı ve bir gecede yok oldu"
dedi, "Sen emek vermediğin, büyütmediğin bir keneotuna acıyorsun da,
Yun.4: 11 ben Ninova'ya, o koca kente acımayayım mı? O kentte sağını
solundan ayırt edemeyen yüz yirmi bini aşkın insan, çok sayıda hayvan var."
Dün gece Tevrat ve Kuran-ı Kerim'imi alıp Yunus peygamberin anlatıldığı bölümleri okudum. Yani Tevrat'ta ki bilgileri Kuran-ı Kerim ile tasdikledim de okudum.
Tevrat'ta Yunus bölümünü okuduğumda çok şeyler öğrendim. Neler mi?
Allah'ın emirlerine uymamanın kötülüğü, uymamakla hayrın engellediğini, ama Allah'ın dediği olduğu,her müsibetin kendi elimizin ürettiğinden olduğu, başkalarınıda zorluğa düşürdüğümüzü, Allah'ın müsibetleri verdiğinde özbenliğimizi bunu niye verdiğini bildiğimizi, hem Allah'a inandım diyip ama emirlerine uymamalığın tezatlığı.... daha sayamayacağım konuları kafama yerleşmeye başladı.
Yunus süresi
98.Bir kent inansa da imanı kendisine yarar sağlasa ya! Yûnus'un kavmi müstesna. Onlar inanınca, dünya hayatında rezillik azabını üstlerinden kaldırmış ve kendilerini belirli bir süreye kadar nimetlendirmişti.
99.Eğer Rabbin dileseydi, yeryüzündeki insanların tümü toplu halde mutlaka iman ederlerdi. Hal böyle iken, mümin olmaları için insanları sen mi zorlayacaksın!
100Allah'ın izni olmadıkça hiçbir benlik iman edemez.
139.Yûnus da gönderilen elçilerdendi.
140.Hani o, dolu bir gemiye kaçmıştı.
141.Sonra kura çekti de kaybedenlerden oldu.
142.Derken, kendisini balık yutmuştu. O kendi kendini kınayıp duruyordu.
143.Eğer tespih edenlerden olmasaydı.
144.İnsanların diriltilecekleri güne kadar onun karnında kalacaktı.
145.Bir süre sonra onu, çıplak araziye attık. Hastalanmıştı.
146.Üzerine kabak cinsinden bir ağaç bitirdik.
147.Onu yüzbin kişiye yahut daha fazla olanlara elçi olarak gönderdik.
148.Onlar inandılar. Biz de onları bir vakte kadar nimetlendirdik.
Siz ne öğrendiniz?