" Güller; hep en çok sevilen cicek oldu yüreği kalabalık dillerde.
Çünkü güller; hep senin kokunla anılmak onurlandırıldı...
Çünkü güller ; sadece seninle güzeldi."
Bu dünyaya gelişin ne müjdeli olmuştu. Baharların üzerine örtülmüş karanlık perdelerini aydınlatmıştı doğumun. Huzura açıldı kapılar..Mutluluğa kanatlandı tüm kuşlar..Çünkü sen gelmiştin..Gelişinle öznesi yalanla dolu cümleler son buldu. Kalbleri nefisle aydınlanan insanlar ın yürekleri huzurla doldu. Çünkü sen; Nebiler Nebi’si, sen Alemlerin Resulu, sen Güllerin Efendisiydin..Ve sen dünyaya gelirken mutluluktan, sevinçten tüm sema ağlamıştı. Ve semada senin gelişinde mutluluktan en çok güller ağlamıştı...Ağlamaktan kızarmış gözlerinin mahcubiyeti yaprağındaki kırmızılığa dönüştü...Belki de, senin gelişine tanıklık edip bu onurla müjdelenen nebatatın içinde belki de en naifi güllerdi..Ve bundandır ki; asırlarca güllerle anıldı kokun..Çünkü sen şefkat abidesi, sen yetimlerin Habibi, sen güllerin Efendisiydin...
................
Gittiğin günden beri güneş uğramaz oldu yetim topraklara. Yüzündeki şefkatine bakıp bakıp dile gelen nice bülbüller bile senden sonra konmaz oldu ince dallara.. Ve seninle anılan güllerin hiç boynu gökyüzüne kalkmadı. Oysa sen gitmemiştin. Bize bıraktığın düsturlarla, ilim ile hep yanımızdaydın. Doğrululukta, huzurda ve Hakk’ a giden her yolda yanı başımızda bizimleydin...Seni andığımız her cümle sonrasında sağ omuzlarımıza doğru esen rüzgarlarda güllerin nefesini hissettik hep. Çünkü sen hep Güllerin Efendisi, sen Nebiler Nebisiydin..
.....................
Ve bu gece yine sensizliğin özleminde bir aksam üstü olmakta. Güneş üzerine örtülecek geceyi karşılamakta. Ve bu gece yine seni anacak tüm sema. Bu gece bazen susup güllerin gözyaşları anlatacak sana olan özlemimizi, bazen ayak uçlarımıza düşen ıslak gözyaşların tasdiklediği dualar.. Ellerimiz hep semada olacak bu gece.. Şefkatini, merhametini anlatacak tüm Melekler..Dilsiz yürekler bu gece tüm sözlerin sonuna Emin ismini bırakacak. Ardından avuç içlerimize birikmiş gözyaşlarımız dökülecek kurak topraklara..Belki de bu gecenin üzerine çekilmiş perdelerin ardında sen gülümseyeceksin nurlu yüzlere..Nice müjdeler vereceksin yetimlere, çaresizlere.. Belki de tüm kelimeler susup avuçlarımıza birikmiş gözyaşlarını seni anacak harf harf.. Belki de bu gece sema sana olan özleme ağlayacak dua dua...Ama en çok ta kan kırmızı gözleriyle – sadece “ seninle “ güzel olan güller ağlayacak...
Bu gece,
Ve toprağa diz çöken güller gibi
Tüm gözler hasrete akar olsun...
Ve semaya açılan her dua,
Gözyaşlarınız kurumadan kabul olsun...
--- Mevlit kandiliniz mübarek olsun ---
30 Mart 2007 – S .İ. S
S. İsmail Sarıgene
Çünkü güller; hep senin kokunla anılmak onurlandırıldı...
Çünkü güller ; sadece seninle güzeldi."
Bu dünyaya gelişin ne müjdeli olmuştu. Baharların üzerine örtülmüş karanlık perdelerini aydınlatmıştı doğumun. Huzura açıldı kapılar..Mutluluğa kanatlandı tüm kuşlar..Çünkü sen gelmiştin..Gelişinle öznesi yalanla dolu cümleler son buldu. Kalbleri nefisle aydınlanan insanlar ın yürekleri huzurla doldu. Çünkü sen; Nebiler Nebi’si, sen Alemlerin Resulu, sen Güllerin Efendisiydin..Ve sen dünyaya gelirken mutluluktan, sevinçten tüm sema ağlamıştı. Ve semada senin gelişinde mutluluktan en çok güller ağlamıştı...Ağlamaktan kızarmış gözlerinin mahcubiyeti yaprağındaki kırmızılığa dönüştü...Belki de, senin gelişine tanıklık edip bu onurla müjdelenen nebatatın içinde belki de en naifi güllerdi..Ve bundandır ki; asırlarca güllerle anıldı kokun..Çünkü sen şefkat abidesi, sen yetimlerin Habibi, sen güllerin Efendisiydin...
................
Gittiğin günden beri güneş uğramaz oldu yetim topraklara. Yüzündeki şefkatine bakıp bakıp dile gelen nice bülbüller bile senden sonra konmaz oldu ince dallara.. Ve seninle anılan güllerin hiç boynu gökyüzüne kalkmadı. Oysa sen gitmemiştin. Bize bıraktığın düsturlarla, ilim ile hep yanımızdaydın. Doğrululukta, huzurda ve Hakk’ a giden her yolda yanı başımızda bizimleydin...Seni andığımız her cümle sonrasında sağ omuzlarımıza doğru esen rüzgarlarda güllerin nefesini hissettik hep. Çünkü sen hep Güllerin Efendisi, sen Nebiler Nebisiydin..
.....................
Ve bu gece yine sensizliğin özleminde bir aksam üstü olmakta. Güneş üzerine örtülecek geceyi karşılamakta. Ve bu gece yine seni anacak tüm sema. Bu gece bazen susup güllerin gözyaşları anlatacak sana olan özlemimizi, bazen ayak uçlarımıza düşen ıslak gözyaşların tasdiklediği dualar.. Ellerimiz hep semada olacak bu gece.. Şefkatini, merhametini anlatacak tüm Melekler..Dilsiz yürekler bu gece tüm sözlerin sonuna Emin ismini bırakacak. Ardından avuç içlerimize birikmiş gözyaşlarımız dökülecek kurak topraklara..Belki de bu gecenin üzerine çekilmiş perdelerin ardında sen gülümseyeceksin nurlu yüzlere..Nice müjdeler vereceksin yetimlere, çaresizlere.. Belki de tüm kelimeler susup avuçlarımıza birikmiş gözyaşlarını seni anacak harf harf.. Belki de bu gece sema sana olan özleme ağlayacak dua dua...Ama en çok ta kan kırmızı gözleriyle – sadece “ seninle “ güzel olan güller ağlayacak...
Bu gece,
Ve toprağa diz çöken güller gibi
Tüm gözler hasrete akar olsun...
Ve semaya açılan her dua,
Gözyaşlarınız kurumadan kabul olsun...
--- Mevlit kandiliniz mübarek olsun ---
30 Mart 2007 – S .İ. S
S. İsmail Sarıgene