Ruhunmu ateş yoksa o gözlermi alevden
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu
Pervane olan kendini gizlermi alevden
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu
Gün senden ışık alsada bir renge bürünse
Ay secde edip çehrene yerlerde sürünse
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan
Yanlız o yeşil gözlerinin nuru görünse
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince
İçimdeki azgın devi rüzgarlara attım
Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım
Gözlerki birer parçasıdır sende ilahın
Gözlerki senin en katı zulmün ve silahın
Vur şanlı silahınla gönül mülküm düzelsin
Sen öldürüyorkende vururkende güzelsinn..
osman öztunç