Gemide kılınan namazda asıl olan, Resûlullâh (S.A.V.) den rivayet edilen hadîs-i şerif dir. Şöyleki:
Resûlullâh (S.A.V.), Ca'fer bin Ebî Tâuv(R.A.) i Habeşistan'a gönderdiği zaman, gemide namazı ayakta kılmayı, ancak boğulmak kor*kusu olursa, oturarak kılmayı emretmişlerdir.
Suveyd bin Gafele' (R.A.) den, şöyle dediği rivayet edilmiştir :
«Ben, Hz. Ebû Bekr (R.A.) ve Hz. Ömer' (R.A.) e, gemide namaz*dan sordum. Bana : (Eğer gemi yürürse, namazı otururken kıl ve eğer gemi durursa, ayakta iken kıl) dediler.»
Gemi, hangi tarafa dönerse dönsün, musallî gemide Kıbleye [64] yö*nelir. İftitâh tekbiri sırasında ve namazda Kıbleye yönelir. Zİrâ orada musallî için güçlük olmadan Kıbleye yönelmek mümkündür. Hayvan üzerinde olan namaz böyle değildir, çünkü hayvan yürürken kıbleye yönelmek mümkün değildir.
Gemide ayakta durmaya ve gemiden çıkmaya kadir olan kimse, gemide namazı otururken kılsa, o otururken kıldığı namaz caizdir. Yâni kaza lâzım gelmez. Çünkü gemide gâlib olan aczdir ve göz kararması-dır. Gâlib ise, hemen olmuş gibidir. Fakat musallî ayakta kılmamakla efdali terk etmiş olur. Efdal olan, birincide gemide ayakta durmak ve ikincide çıkmaktır.
Irmak (deniz) kenannda bağlı olan gemide, oturarak namaz, bîl'-icmâ caiz değildir. Ancak musallînin başı dönerse, oturarak kılmak ca*iz olur.
Bir gemi halkının, diğer gemide olan imâma uyması, yer ayn ol*duğu için, caiz değildir. Ancak, eğer iki gemi birbirlerine yakın (yakla*şık) olurlarsa, bu takdirde, .hükmen mekânın birleşmesi sebebiyle caiz olur. îki ayrı hayvan üzerinde olan iki kimse için durum böyle değildir. Yâni o ikisinden birinin diğerine uyması caiz değildir.
Muktedî, ırmak (deniz) kenarında ve imâm gemide olsa veya muk-tedî gemide ve imâm ırmak (deniz) kenarında olsa, eğer muktedî ile imâm arasında yol gibi veya nehirden bîr kısım gibi iktidâya bir engel var ise, namaz caiz olmaz. Eğer engel yoksa, caiz olur. [65]
[64] Ariflere göre Kıble beştir. Birincisi: Mihrabdır. İkincisi: Kâbedir. Üçüncüsü: Bey-tü'l-mamurdur. Dördüncüsü : Arşdir. Beşincisi: Kürsîdir.
Mihrâb, nefsin kıblesidir. Kabe, niyyetin kıblesidir. Beytü'l-mamûr, fehmin kıblesidir. Arş, kalbin kıblesidir. Kürsî, akim kıblesidir.
[65] Molla Husrev, Büyük İslam Ansiklopedisi, Eser Neşriyat: 228-229.
Resûlullâh (S.A.V.), Ca'fer bin Ebî Tâuv(R.A.) i Habeşistan'a gönderdiği zaman, gemide namazı ayakta kılmayı, ancak boğulmak kor*kusu olursa, oturarak kılmayı emretmişlerdir.
Suveyd bin Gafele' (R.A.) den, şöyle dediği rivayet edilmiştir :
«Ben, Hz. Ebû Bekr (R.A.) ve Hz. Ömer' (R.A.) e, gemide namaz*dan sordum. Bana : (Eğer gemi yürürse, namazı otururken kıl ve eğer gemi durursa, ayakta iken kıl) dediler.»
Gemi, hangi tarafa dönerse dönsün, musallî gemide Kıbleye [64] yö*nelir. İftitâh tekbiri sırasında ve namazda Kıbleye yönelir. Zİrâ orada musallî için güçlük olmadan Kıbleye yönelmek mümkündür. Hayvan üzerinde olan namaz böyle değildir, çünkü hayvan yürürken kıbleye yönelmek mümkün değildir.
Gemide ayakta durmaya ve gemiden çıkmaya kadir olan kimse, gemide namazı otururken kılsa, o otururken kıldığı namaz caizdir. Yâni kaza lâzım gelmez. Çünkü gemide gâlib olan aczdir ve göz kararması-dır. Gâlib ise, hemen olmuş gibidir. Fakat musallî ayakta kılmamakla efdali terk etmiş olur. Efdal olan, birincide gemide ayakta durmak ve ikincide çıkmaktır.
Irmak (deniz) kenannda bağlı olan gemide, oturarak namaz, bîl'-icmâ caiz değildir. Ancak musallînin başı dönerse, oturarak kılmak ca*iz olur.
Bir gemi halkının, diğer gemide olan imâma uyması, yer ayn ol*duğu için, caiz değildir. Ancak, eğer iki gemi birbirlerine yakın (yakla*şık) olurlarsa, bu takdirde, .hükmen mekânın birleşmesi sebebiyle caiz olur. îki ayrı hayvan üzerinde olan iki kimse için durum böyle değildir. Yâni o ikisinden birinin diğerine uyması caiz değildir.
Muktedî, ırmak (deniz) kenarında ve imâm gemide olsa veya muk-tedî gemide ve imâm ırmak (deniz) kenarında olsa, eğer muktedî ile imâm arasında yol gibi veya nehirden bîr kısım gibi iktidâya bir engel var ise, namaz caiz olmaz. Eğer engel yoksa, caiz olur. [65]
[64] Ariflere göre Kıble beştir. Birincisi: Mihrabdır. İkincisi: Kâbedir. Üçüncüsü: Bey-tü'l-mamurdur. Dördüncüsü : Arşdir. Beşincisi: Kürsîdir.
Mihrâb, nefsin kıblesidir. Kabe, niyyetin kıblesidir. Beytü'l-mamûr, fehmin kıblesidir. Arş, kalbin kıblesidir. Kürsî, akim kıblesidir.
[65] Molla Husrev, Büyük İslam Ansiklopedisi, Eser Neşriyat: 228-229.