Hüccetül-İslam İmam-ı Gazali -rahmetullahi aleyh- Hazretleri İhya-u Ulumid-din adlı eserinin 'İlim kitabı bölümünde 'Lafızları ile delalet ettikleri mana değiştirilen ilimlerin beyanı' mevzuunda şöyle buyururlar:
'Fıkıh terimini asıl manasından başka manalara değiştirip, başka manalarda kullanmamışlardır. Şu kadar var ki bu terimi bazı teferruatlara hasrederek, kelimenin ihata ettiği geniş sahaları ihmal etmişlerdir.
Zamanımızdaki ilim erbabına sorarsanız; fıkhın teferruatlarını bilip, onlarla fazla meşgul olanları en büyük fakih olarak ileri sürerler. Kim fetva hususunda en çok durmuşsa, o en kuvvetli fakih sayılmıştır.
Halbuki Ashab-ı Kiram zamanında ahiret yolunu, nefsin afetlerinin inceliklerini, amelleri ifsad eden şeyleri bilmeye, ahiret nimetlerine bağlanmaya ve Allah korkusunun kalbi kaplamasına birden FIKIH İLMİ denilirdi.
Nitekim fıkhın bu manada kullanıldığına Allah-u Tealanın şu Ayet-i Kerime'si en bariz delildir:
"Müminlerin hepsinin de toptan savaşa çıkmaları doğru değildir. İçlerinde her sınıftan bir taife, dini iyice öğrenmeleri ve kavimleri (savaştan) döndüklerinde onları korkutmaları gerekmez mi? Umulur ki sakınırlar." (Tevbe:122)
İnsanlar ne ile korkutulurlarsa ve hangi ilim Allah korkusunu kalplere yerleştirir ise, işte bu şeyin adı FIKIH İLMİ idi. Yoksa talak, itak, lian, selem ve icare meselelerini bilmek değildir. Çünkü bütün bunlarla kalbin korkutulması mümkün değildir. Tam tersi, bu meselelerle uğraşanların kalpleri büsbütün katılaşır. Nitekim zamanımızda müşahede ettiğimiz gibi, Allah korkusu kalplerden silinir gider.
Bu gibiler hakkında Allah-u Teala Kur'an-ı Kerim'inde şöyle buyurmaktadır:
"Onların kalpleri vardır, fakat o kalplerle anlamazlar." (A'raf:179)
Buradaki "La yefkahune = Anlamazlar" tabirinde geçen FIKIH kelimesinden fetvaları anlamazlar değil, imanın ne demek olduğunu anlamazlar, manası murad edilmiştir.
Ömrüme yemin ederim ki, "FIKIH" ve "FEHİM, ANLAYIŞ" kelimelerinin ikisi de aynı manaya gelmektedir.'
Hülasa; fıkhın özü Hazreti Allah'tır.
Alıntı: Muhterem Ömer Öngüt
'Fıkıh terimini asıl manasından başka manalara değiştirip, başka manalarda kullanmamışlardır. Şu kadar var ki bu terimi bazı teferruatlara hasrederek, kelimenin ihata ettiği geniş sahaları ihmal etmişlerdir.
Zamanımızdaki ilim erbabına sorarsanız; fıkhın teferruatlarını bilip, onlarla fazla meşgul olanları en büyük fakih olarak ileri sürerler. Kim fetva hususunda en çok durmuşsa, o en kuvvetli fakih sayılmıştır.
Halbuki Ashab-ı Kiram zamanında ahiret yolunu, nefsin afetlerinin inceliklerini, amelleri ifsad eden şeyleri bilmeye, ahiret nimetlerine bağlanmaya ve Allah korkusunun kalbi kaplamasına birden FIKIH İLMİ denilirdi.
Nitekim fıkhın bu manada kullanıldığına Allah-u Tealanın şu Ayet-i Kerime'si en bariz delildir:
"Müminlerin hepsinin de toptan savaşa çıkmaları doğru değildir. İçlerinde her sınıftan bir taife, dini iyice öğrenmeleri ve kavimleri (savaştan) döndüklerinde onları korkutmaları gerekmez mi? Umulur ki sakınırlar." (Tevbe:122)
İnsanlar ne ile korkutulurlarsa ve hangi ilim Allah korkusunu kalplere yerleştirir ise, işte bu şeyin adı FIKIH İLMİ idi. Yoksa talak, itak, lian, selem ve icare meselelerini bilmek değildir. Çünkü bütün bunlarla kalbin korkutulması mümkün değildir. Tam tersi, bu meselelerle uğraşanların kalpleri büsbütün katılaşır. Nitekim zamanımızda müşahede ettiğimiz gibi, Allah korkusu kalplerden silinir gider.
Bu gibiler hakkında Allah-u Teala Kur'an-ı Kerim'inde şöyle buyurmaktadır:
"Onların kalpleri vardır, fakat o kalplerle anlamazlar." (A'raf:179)
Buradaki "La yefkahune = Anlamazlar" tabirinde geçen FIKIH kelimesinden fetvaları anlamazlar değil, imanın ne demek olduğunu anlamazlar, manası murad edilmiştir.
Ömrüme yemin ederim ki, "FIKIH" ve "FEHİM, ANLAYIŞ" kelimelerinin ikisi de aynı manaya gelmektedir.'
Hülasa; fıkhın özü Hazreti Allah'tır.
Alıntı: Muhterem Ömer Öngüt